Νίκος Μάντζιος

Η λίμπιντο των αγγέλων – Νίκος Μάντζιος

Η Κορίνα (κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου) καλείται να διαχειριστεί έναν αληθινό εφιάλτη μετά από ένα περίεργο όσο και σπάνιο ατύχημα το οποίο την καθηλώνει σε αναπηρικό αμαξίδιο. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσαρμόσει τη δικιά της κανονικότητα σ’ αυτή των «κανονικών» ανθρώπων και να πείσει ότι παραμένει μια κοπέλα που εξακολουθεί να έχει λίμπιντο, να κάνει όνειρα και να έχει τις ίδιες ανάγκες με τις συνομήλικές της. Χτυπάει τη γροθιά στο μαχαίρι, κάνει λάθος επιλογές, υποδύεται κόντρα ρόλους, μέχρι να καταλήξει στη μοναδική επιλογή, αυτή που είχε από την αρχή και που έχουμε όλοι μας: στη ζωή.
Ο συγγραφέας, αξιοποιώντας την πολύχρονη εμπειρία του στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση, με ενσυναίσθηση και απόλυτο σεβασμό στο ευαίσθητο αυτό θέμα, σπάει τα ταμπού και προτείνει να δούμε μέσα από τα μάτια της νεαρής αυτής κοπέλας -σχεδόν ενσωματώνοντάς μας στο παραλυτικό της κορμί- τον αγώνα που δίνουν αυτά τα άτομα προκειμένου να πείσουν ότι δεν είναι ασεξουαλικοί άγγελοι. Αντίθετα, παραμένουν ενεργοί στο φλερτ και το ερωτικό παιχνίδι και το να αρνούμαστε τη σεξουαλική τους υπόσταση είναι σαν να αρνούμαστε την ίδια την ανθρώπινη φύση.
Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί μια από τις ελάχιστες λογοτεχνικές απόπειρες –τουλάχιστον στην ελληνική βιβλιογραφία– να αναδείξει ένα ζήτημα που θεωρείται ταμπού παγκοσμίως: αυτό της σεξουαλικότητας στην αναπηρία. Τα άτομα σε αναπηρικά αμαξίδια γίνονται, κατά κάποιον τρόπο, «αόρατα» και ακόμα πιο αόρατη γίνεται η ερωτική πραγματικότητα την οποία βιώνουν.
«Η λίμπιντο των αγγέλων» του Νίκου Μάντζιου από τις εκδόσεις Γραφή, είναι ένα μυθιστόρημα που έρχεται να ταράξει τις ήρεμες ζωές των αναγνωστών που θα το πάρουν στα χέρια τους.

Μυθιστόρημα, Γραφή, 2023, 274 σελ.

O φόβος της λευκής σελίδας – Νίκος Μάντζιος

Οδηγός Λογοτεχνικής Γραφής


Τι είναι αυτό που μας καλεί να γράψουμε; Τι είναι αυτό που μας καλεί να γεμίσουμε τη «λευκή σελίδα» με τις σκέψεις, τις επιθυμίες ή τα όνειρά μας; Ποιες σκέψεις δημιουργούνται εμπρός στην ασίγαστη επιθυμία να δημιουργήσουμε και να μοιραστούμε ιστορίες; Άραγε είναι ο συγγραφέας μόνος και αβοήθητος απέναντι στο ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ;
Αυτό το βιβλίο φιλοδοξεί να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά, αλλά και να δώσει σε όσους γράφουν τα εργαλεία που χρειάζονται για να επιτύχουν το σκοπό τους!
Το λευκό μιας αγράμματης (κυριολεκτικά και μεταφορικά) σελίδας, με μόνη την προσθήκη μιας λέξης, της πρώτης λέξης, παύει να τρομάζει.
Η συγγραφή είναι μια μαγική, σχεδόν αλχημιστική διαδικασία που προσκαλεί αλλά και προκαλεί το συγγραφέα να αναμετρηθεί μαζί της αλλά και να αναμετρηθεί με τις λέξεις, να βάλει τα όρια του και να μετατρέψει μια άμορφη σκέψη σε …χρυσό, σε ένα κείμενο έτοιμο να διαβαστεί, να συγκινήσει, να προβληματίσει, να τέρψει.
Τα βασικά εργαλεία του συγγραφέα είναι οι λέξεις, αυτές οι κοινότυπες, καθημερινές λέξεις με τις οποίες όμως γράφτηκαν έργα που έκαναν τους δημιουργούς τους αθάνατους.
Στο βιβλίο αυτό ο Νίκος Μάντζιος, ο οποίος διδάσκει και ο ίδιος Δημιουργική Γραφή μοιράζεται τα μυστικά της προετοιμασίας, της διαδικασίας και της τελικής αποτύπωσης του λογοτεχνικού κειμένου στο χαρτί.
Συμβουλές, παραινέσεις, τρόποι διαχείρισης, επεξηγηματικές τεχνικές αλλά και μια σειρά από εξαιρετικές ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΡΑΦΗΣ περιλαμβάνονται επίσης στο περιεχόμενο του βιβλίου αυτού που φιλοδοξεί να περιορίσει αν όχι να εξαφανίσει τον ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ!

Δοκίμιο, Γραφή, 2022, 200 σελ.

Ο εξομολόγος του Θεού – Νίκος Μάντζιος

Σπονδυλωτό μυθιστόρημα


Βγήκαν από τη σκιά στο ξέφωτο. Ήταν κάμποσοι κι όλο έρχονταν κι άλλοι. Στην αρχή φοβισμένοι, με δέος γι’ αυτό που πήγαιναν να κάνουν, αλλά σιγά σιγά έπαιρναν το θάρρος που δίνουν οι πολλοί. Κοιτάζονταν με νόημα – ξέρω γιατί είσαι κι εσύ εδώ – και οι ματιές τους έπλεκαν ιστό που παγίδευε την υπόσχεση να μη λιποψυχήσουν. Καθένας τους κουβάλαγε τον σταυρό του κι ένα κούτσουρο να καθίσει, χαμηλό, να δείχνει την ταπεινότητά του – μονάχα ο Μεσούτ ο νάνος αντί για σταυρό κουβάλησε ένα άδειο κοντάρι για λαχεία.
Κάθισαν ένα γύρο και σιωπηλά πρόβαρε ο καθένας αυτά που θα ’λεγε όταν θα έρχονταν η ώρα.
Τα χείλη τους σάλευαν σαν να ’καναν προσευχή. Τη συγχωρητική ευχή τούς είχε βάλει ο παπα-Ευτύχης να την αποστηθίσουν, και στη μέση του ξέφωτου, πάνω στην πέτρα, το πετραχήλι του διπλωμένο, έτοιμο να το φορέσει ο εξομολόγος. Ο παπάς, ως αντ’ Αυτού, είχε αποκλειστεί απ’ τη Σύνοδο, γιατί θα γεννιόταν θέμα ασυμβίβαστου και (α)μεροληψίας. Όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν για μια καθαρή ήττα. Έτοιμοι για την κάθαρση. Τουλάχιστον αυτοί.

Μυθιστόρημα, Απόπειρα, 2019, 168 σελ.

Βλέπε οπισθόφυλλο – Νίκος Μάντζιος

Μικρές ιστορίες που σμίγουν σε μια


“… Κι ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, κάπου αλλού που ήταν πρωί ακόμα, κάποιος επίδοξος συγγραφέας έγραφε συμπτωματικά – σε τρίτο πρόσωπο – για τις μύχιες σκέψεις και για τ’ ανομολόγητα που έκανε στη ζωή του ένας μικρόψυχος και ποταπός θεός που κυνηγούσε να βαλσαμώσει πεταλούδες”.

Πάγωσα! Αυτό που απευχόμουν έγινε! Η εκδίκηση ήταν ήδη εδώ. Το πιθανό ενδεχόμενο έγινε βέβαιο, όπως φοβόμουν. Η προσταγή “βλέπε οπισθόφυλλο” στον τίτλο του βιβλίου που κρατούσα φάνταζε διαβολικά να είχε αποδέκτη αποκλειστικά εμένα! (Υπάκουσα!) Κοίταξα γύρω μου καχύποπτα. Μου φάνηκε πως κάποιοι στο βιβλιοπωλείο με κοίταζαν κάπως περίεργα. Φόρεσα βιαστικά τον σκούφο μέχρι τα μάτια και τα γυαλιά ηλίου (είχε από ώρα σκοτεινιάσει!) και σήκωσα τους γιακάδες μέχρι τ’ αυτιά – τώρα όντως με κοίταζαν όλοι περίεργα! Πριν πάω στο ταμείο, έγραψα τάχα αδιάφορα στο εσώφυλλο μιαν αφιέρωση – στον εαυτό μου – και είπα να το τυλίξουνε για δώρο. Όταν ζήτησαν τα στοιχεία μου για κάρτα μέλους, τους έδωσα ψευδώνυμο κι ανύπαρκτη διεύθυνση.

Διηγήματα, Απόπειρα, 2017, 113 σελ.