Νίκος Β. Μίχος

Show – Νίκος Β. Μίχος

Ο αχάριστος εγώ, αυτή και τα παπούτσια της στο κρεβάτι χωρίς έρωτα και μ’ ένα πιτόγυρο σε πιάτο. Ριάλιτι.

Τουβλάκια ψυχρά, το ένα δίπλα και πάνω στο άλλο. Αποδεκτά αντικείμενα για να δημιουργήσουν έναν τοίχο συμπαγή και όμορφο που θα βλέπουν οι άλλοι και που θα κρύψει εντός του τα ρευστά και άσχημα μυστικά τού εγώ. Βιτρίνα.

Πάνω στον τοίχο θα πέφτουν τα φώτα του show και αυτός θα αστράφτει. Και θα είναι εκεί όταν κλείσουν τα φώτα για να μη δει κανείς τι συμβαίνει από πίσω. Να προσφέρει την ασφάλεια απέναντι στην απόρριψη του σαθρού. Να κρατήσει μακριά την αυτοπεποίθηση του συνόλου. Προσωπείο. Και ύστερα, εάν δεν έχουμε πραγματικό σενάριο να προβάλουμε στη βιτρίνα, δεν πειράζει. Θα παίξουμε επανάληψη. Νούμερα θέλουμε.

Show. Σκοπός του δεν είναι να σ’ αρέσει. Σκοπός του είναι να δεις τον εαυτό σου μέσα του.

Νουβέλα, Γαβριηλίδης, 2017, 96 σελ.

Αλκοόλ – Νίκος Β. Μίχος

Δέκα μεζούρες παπούτσια. Πέντε μεζούρες ποτά. Τέσσερις μεζούρες βιώματα. Μία μεζούρα μπαρ. Ανακάτεμα στο σέικερ. Το coctail της ζωής, έτοιμο.

Το μπαρ είχε αρχίσει να γεμίζει από κόσμο καθώς η βροχή είχε σταματήσει. Ήδη πολλές παρέες και ζευγάρια είχαν γεμίσει τα σταντ και το πάσο που διέτρεχε τα παράθυρα. Μεγάλοι με μικρούλες, φίλοι από τη δουλειά που πήγαν για ένα ποτό πριν γυρίσουν στα σπίτια τους. Οι φωνές μαζί με τη μουσική γέμιζαν την ατμόσφαιρα και την έκαναν ζωντανή. Η αίσθηση που έπαιρνε κάποιος ήταν λες και έμπαινε σε αρχαία αγορά.

Νουβέλα, Γαβριηλίδης, 2015, 91 σελ.