Νίκος Ματθ. Μπατσικανής

Ερημιά – Νίκος Μπατσικανής

Ποιήματα και αφορισμοί


ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Τι ονειρεύτηκα
λέτε;
Τότε
που ήμασταν άνθρωποι
ακόμα.

Ποίηση, Βεργίνα, 2020, 68 σελ.

Ψηφίδες ΙΙ – Νίκος Μπατσικανής

Κριτικά δοκίμια θεάτρου


Κριτικές θεατρικών παραστάσεων, οι οποίες παίχτηκαν στην Αθήνα, την περίοδο 2015-17
και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό “Αθηνόραμα”

(Οδηγός διασκέδασης και ψυχαγωγίας τής Αθήνας) στο λογοτεχνικό περιοδικό “Κελαινώ” και στην ιστοσελίδα “Palmografos”.

Ερμηνεία και κριτική, Βεργίνα, 2019, 214 σελ.

Γλώσσα μου, ελληνική – Νίκος Μπατσικανής

Μελέτη – Τρίγλωσση έκδοση


Μετάφραση: Άννα Μακρή, Μαρία Νάστου

Ελληνική γλώσσα, Βεργίνα, 2018, 128 σελ.

Στον παράδεισο – Νίκος Μπατσικανής

Ο Παράδεισος βρίσκεται παντού. Δεν χρειάζεται προϋποθέσεις. Βρίσκεται μέσα μας και γύρω μας. Αρκεί να μπορούμε να τον διακρίνουμε και να τον ζήσουμε.
Ο Νίκος Μπατσικανής, στα τέσσερα διηγήματα αυτής της συλλογής, συναντά τέσσερις παράδεισους όπου ζουν οι ήρωες του, άνθρωποι καθημερινοί, απλοί, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, που όμως γεύονται τη ζωή όπως τους προσφέρεται.
Περιέχονται τα διηγήματα:
– “Στον παράδεισο” (Α΄ Πανελλήνιος Έπαινος 2002 της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών)
– “Περιοδεύων θίασος” (Β΄ Πανελλήνιο Βραβείο 2003 της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών)
– Μια καθημερινή ιστορία
– Ανθρώπων πάθη

Αγρύπνια – Νίκος Μπατσικανής

“Χαμένες αγάπες”
Ίσως είναι
οι αστραπές που σκίζουν απόψε τον ορίζοντα
οι σταγόνες της βροχής στο τζάμι
οι νιφάδες του χιονιού στο περβάζι.
Ίσως είναι
οι ψαλμοί των ανέμων στις φυλλωσιές των δέντρων
τα μυριάδες αστέρια του γαλαξία
οι ακτίνες του ήλιου που μας ζεσταίνουν.
Ίσως.
Μα εγώ κάθε φορά νιώθω ανατριχίλα.

Θραύσματα – Νίκος Μπατσικανής

Προσέγγιση λογοτεχνικών έργων και πορείας Ανθρώπων του Πνεύματος και της Τέχνης.
Περιλαμβάνονται οι:
– Αδαμίδης Κωνσταντίνος
– Ακριτίδης Αλέξανδρος
– Αλεξανδράκη Ηρώ
– Αναγνωστάκη Ελευθερία
– Ανώγης Νίκος
– Αρνοκούρου Υβόνη
– Αυλωνίτου Κλειώ
– Βαλαβάνης Κυριάκος
– Γαϊτανάκη Ζαχαρούλα
– Γαρυφαλάκη Λίνα
– Γρίβας Ευστάθιος
– Ζαλώνης Αντώνιος
– Ζάκας Ανδρέας
– Ζαλώνη Παναγιώτα
– Κάλλας Μαρία
– Καλύβα Ζαννέτα
– Καπελούζος Κώστας
– Καραμβάλης Δημήτρης
– Καρούσος Κώστας
– Κατσίρη Κατερίνα
– Κατσικάδη Νίκη
– Κορτιμανίτσης Απόστολος
– Κότσικας Νίκος
– Κουμπάτης Ντίνος
– Κουβέλης Κώστας
– Λέρτα Φιλίτσα
– Μισραχή Ευαγγελία
– Μουζάκη Ελένη
– Μπακάλης Γεώργιος
– Μποζίκης Ιωάννης
– Μποτής Γιώργος
– Μπούρας Κωνσταντίνος
– Μυλωνοπούλου Βασιλική
– Νικοπούλου Κική
– Ξυδερός Γεώργιος
– Παλάζης Δημήτρης
– Παναγιωτόπουλος Ντίνος
– Παναγoπoύλoυ Χάρις
– Πανωφοροπούλου Αγγελική
– Παπαδόπουλος Γιάννης
– Παπαθεοδώρου Ελένη
– Παπαλέξης Κωνσταντίνος
– Παπαδήμα Εύη
– Παπουλάκου Νιάνα
– Πρωτοπαπάς Ζήσης
– Ράλλη Μαρία
– Σαμιωτάκης Αντώνης
– Σουρβίνου Εσπέρια
– Τσαούση Μυρτώ
– Φαλαγκά Ειρήνη
– Φιλοπούλου Νίκη
– Χριστοφόρου Λία

Όνειρο – Νίκος Μπατσικανής

Κρατώντας σφιχτά τον ομφάλιο λώρο κι ακολουθώντας τα χνάρια του αίματος, τα βήματα μου μ’ έφεραν κοντά σου. Χιόνιζε, και παρ’ όλα αυτά εσύ καθόσουν γυμνή πάνω στη χλόη, σ’ ένα λιβάδι γεμάτο λευκές παπαρούνες. Κρατούσες ένα μήλο και το έκοβες σε μικρά κομματάκια που τα πετούσες χάμω. Το μαχαίρι δε φαινόταν, αλλά ήμουν σίγουρος πως έτσι το έκοβες, αυτό έδειχναν οι κινήσεις των χεριών σου. Αίφνης σταμάτησες κι άρχισες να μαζεύεις παπαρούνες, μαδώντας τα πέταλα τους ένα ένα. Οι παπαρούνες είναι κόκκινες σου φώναξα. Οι μαργαρίτες είναι λευκές. Ατάραχη, γύρισες και μου είπες: Όχι στα όνειρα…εδώ οι βιολέτες είναι μαύρες. Μα δεν υπάρχουν μαύρα λουλούδια, επέμεινα. Και βέβαια, με αποστόμωσες. Να, κοίτα. Κι όπως γύρισα το βλέμμα είδα ένα ξέφωτο με μαύρους κρίνους στην άκρη μιας ρόδινης λίμνης, καταμεσής ενός δάσους με γαλάζια χιονισμένα δέντρα.

Η προσφορά της Κύπρου στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο – Νίκος Μπατσικανής

Μια άγνωστη πτυχή του Ελληνισμού
Η προσφορά της Κύπρου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τριανταπέντε χιλιάδες κατοίκους της να μάχονται σε όλα τα μέτωπα, καταταγμένοι στον Βρετανικό Στρατό.
Κοινή πορεία Ελλήνων και Κυπρίων, καθώς έξι χιλιάδες άνδρες του Κυπριακού Συντάγματος πολέμησαν μαζί με τους Έλληνες, εναντίον Γερμανών και Ιταλών, εδώ, στη χώρα μας. Πάνω από 600 Κύπριοι (100 στην Ελλάδα) έπεσαν στα πεδία των μαχών και βρίσκονται θαμμένοι σε 56 κοιμητήρια 17 διαφορετικών κρατών.
Επίσης, δυόμισι χιλιάδες Κύπριοι αιχμαλωτίστηκαν (οι περισσότεροι στην Ελλάδα) και κρατήθηκαν σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανά τον Κόσμο.
Παρατίθεται ο πληρέστερος κατάλογος των νεκρών κι αιχμαλώτων Κυπρίων.
Η μικρή Κύπρος θεωρείται ως η χώρα που είχε (σε αναλογία με τον πληθυσμό της) τη μεγαλύτερη ανθρώπινη συμμετοχή στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Άγνωστη πτυχή του Ελληνισμού που αξίζει να διαβάσουμε.

Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική – Νίκος Μπατσικανής

Ιστορία, οικουμενικότητα, ιδιότητες, αλλαγές, προβλήματα, προτάσεις, ελληνικές λέξεις σε ξένες γλώσσες
Ύμνος στην ελληνική, την αρχαιότερη, σε χρήση, και μεγαλύτερη, σε έκταση, γλώσσα τού κόσμου κι εργαλείο γνώσης – μάθησης.

Κύρους κατάβαση – Νίκος Μπατσικανής

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι-μου φαντάσματα.
Αυτό
συνέχεια τις νύχτες.
Πικρή αλήθεια η ερημιά
τα όνειρά μας στέρφα.
Και τα γιοφύρια κομμένα
πίσω μας
χωρίς απαντοχή
και στήριγμα κανένα.
Έτσι
για χρόνια
– τυφλοί στο άγνωστο.

Ψηφίδες – Νίκος Μπατσικανής

Κριτικά δοκίμια θεάτρου
Κριτικές θεατρικών παραστάσεων, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο “Αθηνόραμα”, στο περιοδικό “Κελαινώ” του Λογοτεχνικού Ομίλου “Ζαλώνη – ‘ξάστερον” και στο Διαδίκτυο, την περίοδο 2010 – 2015.
“Απόψε αυτοσχεδιάζουμε” Luigi Pirandello
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό·
είναι οι άνθρωποι: εσείς κι εγώ.
Είναι οι γυναίκες που μας ρωτούν
είν’ τα παιδιά που μας κοιτούν.
Έτσι που εσείς -καθώς κι εγώ-
αφήνουμε την ώρα να πηγαίνει μόνη της.
Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό·
είναι οι άνθρωποι: εσείς κι εγώ
είναι η αδιακρισία σας στη μοναξιά μας
είναι η αναπνοή σας στη σιωπή μας
τέλος, είναι η αγάπη σας για μας…

Έκπτωτοι άγγελοι – Νίκος Μπατσικανής

Θύτες και θύματα. Οι ιστορίες τους, ιστορίες μέσα από τη ζωή, που θα μπορούσαν να ανήκουν στον καθέναν, αν παραδεχτούμε πως ο βίος μας είναι -συνάμα- μια ένθεη κατάσταση, με όλα όσα χαρακτηρίζουν το Θείο: τον αμαρτωλό και τον μάρτυρα, το κακό και το καλό, το φίδι και τον αμνό, τον δαίμονα και τον άγιο, την πτώση και την ανύψωση, τη σταύρωση, μα και την ανάσταση. Η Αγάπη, αν και “κρανίου τόπος”, κάποτε, είναι πολύ ευρύχωρη και μπορεί να δεχτεί -πλάι πλάι- τον σταυρωμένο και τον σταυρωτή, διότι, ακριβώς, τα πάθη είναι αυτά που μας λυτρώνουν.