Νίκος Νέστωρας

Δύσπνους ικάνω – Ν. Νέστωρας

Στίχοι του έρωτα και της παρούσης ζωής
Μια νέα ποιητική φωνή, ο Νίκος Νέστωρας, όπως γράφει και στον πρόλογο της συλλογής αυτής, αναζητά μέσα από την ποίηση όχι μόνο “έναν τρόπο λογοτεχνικής έκφρασης αλλά βασικά και κύρια έναν δυναμικό τρόπο μέθεξης με τα κοινωνικά δρώμενα, σε συνάφεια πάντα με ό,τι συμβαίνει μέσα μας”.

Ποίηση, Εκδόσεις Πατάκη, 2011, 99 σελ.

Υπό θηλέων κατεκόπην – Ν. Νέστωρας

Είναι αλήθεια ότι ο κίνδυνος είναι ορατός, όταν ενδίδεις σε προσωπικές εξομολογήσεις που δε σε ξεπερνούν. Συνειδητά λοιπόν, ξεκινώντας από καταστάσεις ατομικές και συνηθισμένες, προσπαθώ να τις δω από άλλη οπτική και να στοχαστώ την καθημερινότητα με τρόπο που να με υπερβαίνει.
Δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά κατάφερα στην πρώτη μου συλλογή (Δύσπνους ικάνω, Εκδόσεις Πατάκη, 2011), αλλά πιστεύω πως σε ό,τι είχε σχέση τουλάχιστον με τον αυθορμητισμό της έκφρασης και την ειλικρίνεια αισθημάτων το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Κατά τη γνώμη μου, οι όποιες συναισθηματικές εμπλοκές είναι ωσεί παρούσες σε ανθρώπους σαν κι εμένα, που βιώνουν το παρόν και το παρελθόν. Τι κι αν υπάρχει χρονική απόσταση των αναμνήσεων από το παρόν;

ΥΠΟ ΘΗΛΕΩΝ ΚΑΤΕΚΟΠΗΝ
Με κατατρύχει η έγνοια και ο κόπος.
Στις ρυτίδες μου διαβάζω ιστορίες θλίψης,
την κούραση και το σκοτάδι για τους ανθρώπους,
τη νοσταλγία στιγμών ελκυστικών.
Δεν υπάρχει ούτε γαλήνη ούτε σιωπή.
Πανούργος και λεπτολόγος της κρίσης,
διαβάζω ανομήματα και πράξεις αγοραίες.
Αλλάζει μέσα μου ο ρυθμός του κόσμου.
Καθώς θυμάμαι μεγαλαυχίες κούφιες,
που ονομάζαμε τότε εφηβικά όνειρα,
τον ζόφο νυκτών νοητών και άλλα συναφή
που εν ριπή αναδρομικά αστράφτουν,
μέσα από ποικιλία κρυφών λογισμών
γράφω σε μαύρο φόντο την περίληψη της ζωής μου:
άρρην ων υπό θηλέων κατεκόπην.

Ποίηση, Εκδόσεις Πατάκη, 2014, 77 σελ.

Άνεμος είμαι – Ν. Νέστωρας

Στην τρίτη ποιητική συλλογή του (μετά τα “Δύσπνους Ικάνω”, 2011, και “Υπό θηλέων κατεκόπην”, 2014, Εκδόσεις Πατάκη), ο Kατερινιώτης ποιητής Νίκος Νέστωρας συνεχίζει να προσπαθεί. Ξεκινώντας από καταστάσεις καθημερινές και συνηθισμένες, να τις δει από άλλη οπτική και να στοχαστεί την καθημερινότητα με τρόπο που να υπερβαίνει την ατομικότητά του.

Στις δύο προηγούμενες συλλογές μου, Δύσπνους ικάνω (2011) και Υπό θηλέων κατεκόπην (2014), και οι δύο από τις Εκδόσεις Πατάκη, προσπαθώντας να δώσω το στίγμα μου και τον τρόπο που σκέφτομαι, προέταξα αντί προλόγου εκτενείς εισαγωγές. Πλέον, έχω την άποψη ότι έγραψα περισσότερα από όσα έπρεπε. Χωρίς λοιπόν πρόλογο και διευκρινίσεις αυτή τη φορά, και θέλω να πιστεύω ότι θα συντηρηθεί καλύτερα η περιέργεια και η όποια χαρά της προσμονής.

Ποίηση, Εκδόσεις Πατάκη, 2020, 69 σελ.