Νίκος Ζωρογιαννίδης

Εγώ, ο υπουργός σου – Νίκος Ζωρογιαννίδης

Ανατομία μιας περιπέτειας σε τριάντα αφηγήματα
Νάτος τώρα μπροστά μου ο μυστικός αστυφύλακας, μετά τόσα χρόνια, για να μου πει πως ξεπλήρωσε την υπόσχεσή του. Ήταν κάτι που ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Γελούσα με την καρδιά μου, μα σαν άκουσα το τίμημα, πάγωσα.
Μου είχαν ανοίξει φάκελο στην Ασφάλεια κι εκείνος τον εξαφάνισε.
– Πρέπει να είσαι προσεχτικός και φιλικός με τους αστυνομικούς και να τους εξυπηρετείς. Άλλη φορά δεν μπορώ να κάνω την ίδια δουλειά και θα φακελωθείς. Θα πας χαμένος. Πρόσεξε γιατί κάνεις καριέρα. Να τα βλέπεις τα πράγματα κι από άλλο πρίσμα. Μη φοράς ακόμα προσωπίδες. Πρόπερσι την έκανες πάλι την κουταμάρα. Από κει άρχισε η ιστορία σου.
– Ποια απ’ όλες; του αστειεύτηκα.
– Θυμάσαι που είχες πάει στο κόψιμο της βασιλόπιττας στο Βυζαντινό μουσείο;
– Ε, ναι, θυμάμαι. Τι έγινε εκεί;
– Σου ‘δωσαν ένα κομμάτι πίττα.
– Ε, βέβαια μου ‘δωσαν. Δεν έπρεπε να το πάρω;
– Μη γελάς. Τα πράγματα από το τίποτε γίνονται σοβαρά. Θυμάσαι πιος σου το έδωσε;
– Όχι. Γιατί, έχει σημασία;
– Εδώ είναι που την πάτησες. Αυτός που σου το έδωσε, ήταν αριστερός.

Αφηγήσεις, Αρσενίδης, 1995, 158 σελ.

Πέντε κουβέρτες αγάπης – Νίκος Ζωρογιαννίδης

Τραβώντας τις “Πέντε κουβέρτες αγάπης” ξεσκεπάζονται, με σατιρικό τρόπο κι απλή γραφή, ανθρώπινες αδυναμίες, αγάπες, έχθρες, έρωτες, μίση, πλανώμενοι που εφαρμόζοντας τα “πρέποντα” καταπιέζουν την ψυχή τους, αντιφάσεις, υστερόβουλοι αναζητητές που ξεγελώντας την αμφιταλαντευόμενη δικαιοσύνη αθωώθηκαν, μα βρήκαν τη τιμωρία τους απ’ το “μέγιστο” χωρίς την εφαρμογή δικονομικών διαδικασιών. Ακόμα αλήθειες μα και ψέματα που φόρεσαν φανταχτερές ενδυμασίες και θριάμβευσαν, λάθη που κατά λάθος έφτασαν σε σωστούς εκτιμητές και, τέλος, έμποροι του πολέμου που διαλαλούν αναίσχυντα τ’ αγαθά της ειρήνης.

Διηγήματα, Άγκυρα, 1999, 220 σελ.

Μιλώντας μαζί της – Νίκος Ζωρογιαννίδης

Τα αφηγήματα του Νίκου Ζωρογιαννίδη στο βιβλίο του «Μιλώντας μαζί της» αναφέρονται σε διαλόγους του με τη Μελίνα Μερκούρη, καθώς και σε γεγονότα που συνέβησαν όταν και οι δυο τους υπηρετούσαν στο Υπουργείο Πολιτισμού. Κάτω από την τυπική τους σχέση υπήρξε μια ειλικρινής ανθρώπινη επικοινωνία που όμως ποτέ δεν έφτασε σε επίπεδο φιλίας. Το αξιοσημείωτο είναι πως η γνωστή πολιτική τοποθέτηση του συγγραφέα δεν αποτέλεσε για τη Μελίνα αιτία παραγκωνισμού του, αν και οι υπηρεσιακές τους αντιθέσεις θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν ακόμα και την «τοποθέτησή» του στο «ψυγείο». Μέσα απ’ τις σχέσεις του συγγραφέα και της υπουργού-προϊσταμένης του, ο αναγνώστης θα γνωρίσει την ψυχή της Μελίνας, η οποία, αν και κινήθηκε ανάμεσα στις μυλόπετρες της τέχνης, μα και της πολιτικής, που από τη μια μεριά οι ιερές στιγμές της πρώτης σου γεμίζουν την ψυχή – ποτέ όμως περίσσια – και οι τριγμοί του «σκάφους της εξουσίας» με τους αλαλαγμούς των «ταξιδιωτών» της δεύτερης σε μετατρέπουν σε υπόδικο – χωρίς ποτέ να δικαστείς – εκείνη δε «μολύνθηκε» από τίποτε. Ακόμα ούτε και απ’ το υπουργιλίκι.

Αφηγήσεις, Αρμός, 1999, 170 σελ.

Γυναίκα μιας χρήσης – Νίκος Ζωρογιαννίδης

Αστυνομικό μυθιστόρημα με κεντρικό πρόσωπο τον Παύλο Αφράτο, έναν νέο άμεμπτης ηθικής, που πέφτει, ωστόσο, θύμα δικαστικής πλάνης και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη.
Η εξέλιξη των γεγονότων γίνεται με τέτοια μαστοριά που ο αναγνώστης, από τη μια στιγμή στην άλλη, έχει τη βεβαιότητα ότι μαντεύει τον ή τη δράστη, ενώ παράλληλα διακατέχεται από ανεξάντλητο ενδιαφέρον να παρακολουθήσει την πορεία των γεγονότων, και μαζί μ’ αυτά αναδύονται διάφορα κοινωνικά δρώμενα και πολιτικά παρασκήνια, που τον βάζουν σε ερωτηματικά για το μέγεθος της σκοπιμότητας ύπαρξής τους στο μύθο. Μέσα από ανάλαφτη γραφή που ταιριάζει στον ήρωα-αφηγητή, αλλά και στον συγγραφέα, ο αναγνώστης παρακολουθεί βήμα προς βήμα την εξέλιξη και τα flash back των γεγονότων, για να βρεθεί στο τέλος έκπληκτος μπροστά στη λύση του μυστηρίου της υπόθεσης, που είναι ιδιαίτερα απροσδόκητη και αιτιολογεί την ύπαρξη και της ελάχιστης προηγούμενης λεπτομέρειας, που, τελικά, αποδεικνύεται στοιχείο αξονικής σημασίας.
Το έργο σε κερδίζει με την ανατρεπτικότητά του και το απρόβλεπτο τέλος. Οι στοχασμοί των ηρώων είναι σφιχτά δεμένοι με τους χαρακτήρες και την εξέλιξη της υπόθεσης που, χωρίς να το καταλάβεις, σε οδηγούν σε βαθύτερους προβληματισμούς.

Αστυνομικό μυθιστόρημα, Άγκυρα, 2004, 289 σελ.

Οι ακρίδες – Νίκος Α. Ζωρογιαννίδης

Μαρτυρίες 1958-2010
Στο βιβλίο “Οι ακρίδες” δεν περιγράφονται επεισόδια ξεθωριασμένα, αλλά πράξεις Ελλήνων πολιτικών, “απόστολων του πολέμου κατά της τιμιότητας”, που έσυραν τον τόπο μας στον γκρεμό και την ανυποληψία.

Ο συγγραφέας, που έζησε από κοντά την εξουσία, κάνοντας “ανατομία” στο εθνικό ελληνικό έγκλημα, υποστηρίζει την άποψη πως: “Βουλή που δεν τη διευθύνει η λαϊκή θέληση, αλλά η θέληση του εκάστοτε Πρωθυπουργού, δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία και πως η πολιτική ζωή στον τόπο μας είναι μια συνεχής ενέδρα. Απ’ τη μια μεριά σωρεύεται η ασυνειδησία εκείνων που στήνουν την ενέδρα, κι απ’ την άλλη ανάβει η οργή κι η πίκρα των πολλών, που πέφτουν μέσα”.

Περιγράφοντας με σάτιρα, χιούμορ και απλή γραφή την πλοκή των γεγονότων (παρανομίες, προδοσίες, μίση, αγάπες, αδικίες, απάτες, δολοπλοκίες, κομματικές σκοπιμότητες και έρωτες), “αποκρυπτογραφεί” την ψυχοσύνθεση των πολιτικών εκείνων, που οδήγησαν τον τόπο μας εκεί που τον έφεραν, αλλά και του λαού μας, που, ξεχνώντας τα λανθασμένα πολιτικά του βήματα, ξεγελιέται συνέχεια.

Αφηγήσεις, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 2012, 158 σελ.

Αλησμόνητα λάθη – Νίκος Α. Ζωρογιαννίδης

Η ανατομία ενός εγκλήματος διαρκείας: Διηγήματα – μαρτυρίες
Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, που, ως δημόσιος υπάλληλος, έμαθε να “διαβάζει” σωστά εκείνα που εξακολουθούν και κρύβονται πίσω απ’ τα παρασκήνια της Εκτελεστικής Εξουσίας, περιέγραψε, κατά καιρούς, πώς οι δίνες των κομματικών σκοπιμοτήτων εκσφενδόνιζαν κάθε τι, που θα μπορούσε να ωφελήσει τον τόπο μας.

“Η φιλοσοφία του πολιτικού είναι απλή. “Αν πετύχω”, λέει ο πολιτικός, “πέτυχα. Αν αποτύχω, μήπως εγώ θα τα πληρώσω; Ο λαός τα πληρώνει όλα…”” γράφει.

Στα “αλησμόνητα λάθη”, με 13 διηγήματα -που έχουν τις ρίζες τους σε πραγματικά γεγονότα- κι έναν επίλογο, επεκτείνεται και στις κοινωνικές συνθήκες, που, με την υποβάθμισή τους, ξένοι και δικοί μας πολιτικοί, πάσχοντας από ηθική τύφλα, προσποιούμενοι ότι κινούν το νου τους για το καλό, οδήγησαν τον Ελληνικό λαό στη σήψη και την καταστροφή.

Θεωρώντας την “εισβολή” των κομμάτων και του συνδικαλισμού στο χώρο της Εκτελεστικής Εξουσίας -τη μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων- ως το χειρότερο έγκλημα που έγινε ποτέ σε βάρος των Ελλήνων, περιγράφει πώς φαύλοι, άδειοι και απαθείς σοσιαλιστές και δημοκράτες πολιτικοί, προσπαθώντας ν’ αναβαθμίσουν δήθεν την κοινωνία μας και να πατάξουν το κακό, με στόχο να πάρουν ή να κρατήσουν περισσότερο στα χέρια τους την εξουσία, το πολλαπλασιάζουν.

Διηγήματα, Carpe Librum, 2014, 246 σελ.

Αναπάντεχα – Νίκος Α. Ζωρογιαννίδης

Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, αγκαλιά με το Απολλώνιο πνεύμα, αλλά και με χιούμορ και με σάτιρα, περιγράφοντας τρεις αναπάντεχες ερωτικές του “περιπέτειες”, δίνει απάντηση στο ερώτημα, πώς, κοινωνικά και πολιτικά, φτάσαμε εδώ που καταντήσαμε.

Απωθημένος απ’ τη σύγχρονη κοινωνική ερημιά και νιώθοντας ότι το μερίδιο του όλο και περισσότερο μικραίνει σ’ αυτή τη ζωή, κι ακόμα, πως δεν μπορεί ν’ “απορροφήσει” τίποτα πια, απ’ όσα άλλοτε απορροφούσε” αχόρταγα, αναλογίζεται τις τρεις γυναίκες, που, στα νιάτα του, του χάρισαν ρίγη σεξουαλικής ηδονής κι αμέτρητα χρυσά φύλλα πείρας.

Χάρη στον άγνωστο κόσμο των τριών αυτών γυναικών, βίωσε την αγάπη, τη ζήλεια και την απάτη και τέλος, έμαθε πώς ο “ξεκοιλιασμένος” μας, πια, λαός, ανάμεσα στα συμφέροντα του Κεφαλαίου, των Τραπεζών και των Πολιτικών (τιμηθέντες, σχεδόν όλοι τους, με παράσημα διαφόρων κομματικών αποχρώσεων) μπορεί και στέκει ακόμα όρθιος, αν και οι πωρωμένοι φαύλοι κυβερνήτες του, εκμεταλλευόμενοι τη μέχρι βλακείας πολιτική του ανωριμότητα, εξακολουθούν να τον εξαπατούν.

Αφηγήσεις, Carpe Librum, 2017, 128 σελ.