Ασχολήθηκε με το παιδικό θέατρο και τη διδασκαλία γαλλικών. Έχουν εκδοθεί τέσσερις ποιητικές συλλογές της. “Φως -2”, εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013, “Σε στΗ χο πλάγιο και μόνο”, εκδόσεις Οσελότος 2014, “Εις άτοπον”, εκδόσεις Μανδραγόρας 2017, “Πορτατίφ”, εκδόσεις Μανδραγόρας 2019. Ποιήματά της και πεζά κείμενα έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά κι εφημερίδες. Στο θέατρο έχει ανέβει ο θεατρικός της μονόλογος “Μην έρθεις απόψε”. Είναι ραδιοφωνική παραγωγός στο Symban World Radio -εκπομπή για την Τέχνη και τον Πολιτισμό-που εκπέμπει στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας στα FM και μέσω Web σε όλο τον κόσμο. Έχει το όμορφο blog: Νιόβη Ιωάννου.
Φως – 2 (2013), Γαβριηλίδης
Σε στΗχο πλάγιο και μόνο (2014), Οσελότος
Εις άτοπον (2017), Μανδραγόρας
Πορτατίφ (2019), Μανδραγόρας
Στην πυρά (2021), Μανδραγόρας
Αντί οφθαλμού (2023), Μανδραγόρας
Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2013 (2014), Κοινωνία των (δε)κάτων
Αντί οφθαλμού – Νιόβη Ιωάννου
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2023, 64 σελ.
Στην πυρά – Νιόβη Ιωάννου
ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
όλα τα χρώματα λευκά
αντίλαλος
ένα πουκάμισο σύννεφα
που ανεμίζει στο σύρμα
τα χέρια σου ακόμα συνεχίζονται
μοιράζοντας τον κόσμο
μία καφέ
δύο ζάχαρη
πόσο βαθύς είν’ ο κύκλος
εδώ μια ρίζα από σπίτι
πιο κει
ένα κεράκι που γελάει
στο κατακάθι ένας σκύλος
πηχτός
η εμμονή σου να ξεχνάς
κόβοντας
τα μαλλιά σου κοντά
επειδή καλοκαίρι
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2021, 64 σελ.
Πορτατίφ – Νιόβη Ιωάννου
O…
μεγαλώνοντας
άλλαζα γραφικούς χαρακτήρες
δεν ήθελα να με βρουν
όμως εκείνο το όμικρον
που έμοιαζε με μηδέν
πάντα με πρόδιδε
μια αράδα πιο πριν
απ’ τη φραγή εισερχομένων
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2019, 96 σελ.
Εις άτοπον – Νιόβη Ιωάννου
ΘΥΜΑΜΑΙ
ήμουν σε κείνο το δωμάτιο
θυμάμαι
κάτω απ’ τις πατημασιές
των αλόγων
θαμμένη για χρόνια
δεν είχα πια μαλλιά να κρατηθώ
η φωνή μου
άλλαζε δέρμα στο πάτωμα
και τα μάτια … τα μάτια μου
άδεια γραμμή
που περίμενε
κάποιος να σπάσει την πόρτα
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2017, 80 σελ.
Σε στΗχο πλάγιο και μόνο – Νιόβη Ιωάννου
Γύρω απ΄το ίδιο μαχαίρι
Ανθίζουν των ανθρώπων οι κύκλοι
Ξεφλουδίζοντας ο ένας τον άλλο
Ως να γλιτώσει το δέρμα της λήθης
Στην ομοιοκαταληξία των τραυμάτων
Συνεπές
Ποίηση, Οσελότος, 2014, 102 σελ.
Φως – 2 – Νιόβη Ιωάννου
Στις τσέπες του μαύρου παλτού
θαρρούσε πως ζέσταινε τα χέρια της
δεν άντεχε ο χειμώνας του ν’ απολέσει
αυτή την ιερή συνήθεια
χιλιάδες χρόνια μακριά
πριν λιποτακτήσει απ’ την ψυχή του
ξερίζωσε όλες τις μικρές του επαναλήψεις
κι αφού τις στόλισε ευλαβικά
στον καινούριο του θάνατο
απόμεινε να χαϊδεύει τη σκόνη
στο χάρτινο χαμόγελό της
ακαθόριστα ζωντανό
λιγότερο σε φοβάται το τέλος.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2013, 66 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Οσελότος, Μανδραγόρας
