Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Ολγα Παπακώστα

Η Όλγα Παπακώστα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Έχει σπουδάσει κλασική φιλολογία στο Α.Π.Θ. και έχει μεταφράσει τις «Τουσκουλανές Διατριβές» του Κικέρωνα για τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφόρησε το 2013 η ποιητική της συλλογή “Όχι ακόμη Κάρμεν”, και το 2018 η δεύτερη, με τίτλο “Μεταμορφώ[θ]εις” (Πατάκης, 2018).
Ποίηση
Όχι ακόμη Κάρμεν (2013), Εκδόσεις Πατάκη
Μεταμορφώ(θ)εις (2018), Εκδόσεις Πατάκη

Μεταφράσεις
Cicero, Marcus Tullius, Το φάρμακο της λύπης (2003), Ωκεανίδα
Cicero, Marcus Tullius, Όταν σκέφτομαι τον θάνατο (2003), Ωκεανίδα
Leckie, Ross, Αννίβας (2004), Ωκεανίδα
Cahill, Thomas, Γι’ αυτό έχουν σημασία οι Έλληνες (2004), Ωκεανίδα
Cicero, Marcus Tullius, Για τον πόνο και τα πάθη (2004), Ωκεανίδα
Cicero, Marcus Tullius, Ο δρόμος προς την ευτυχία (2004), Ωκεανίδα
Kagan, Donald, Περικλής ο Αθηναίος και η γέννηση της δημοκρατίας (2005), Ωκεανίδα
Fox, Robin Lane, Ο κλασικός κόσμος (2006), Ωκεανίδα

Μεταμορφώ(θ)εις – Όλγα Παπακώστα




Στους μύθους, κάθε μεταμόρφωση προϋποθέτει έναν [θ]άνατο ή ένα [θ]αύμα και, οπωσδήποτε, την εμπλοκή κάποιου [θ]εού.

Στη δεύτερη συλλογή της Όλγας Παπακώστα, η Κάρμεν Οβίδη διακτινίζεται στον χώρο και στον χρόνο αλλάζοντας πρόσωπα και προσωπεία, καταμετρά απώλειες και, μεταμορφωμένη πια, βρίσκει επιτέλους τα γυαλιά της.

Τώρα που σχόλασε
Η εκκλησία
Κι ο δρόμος γέμισε
Ομπρέλες
Στέκομαι στο παράθυρο
Και δεν την περιμένω πια

Ποίηση, Εκδόσεις Πατάκη, 2018

Όχι ακόμη Κάρμεν – Όλγα Παπακώστα




ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ
Δεν έπρεπε να απογοητευθώ απ’ τη Μόνα Λίζα.
Είναι γυναίκα πονηρή· ξέρει τι κάνει.

Ένα βράδυ ψαλίδισα το περίγραμμά της
και την απάλλαξα μονομιάς από
το λαδοπράσινο τοπίο που πρόσβαλλε
την ευφυΐα της.
Εν συνεχεία τεμάχισα το πρόσωπο, τα χέρια
το λαιμό της
σε οριζόντιες λωρίδες,
τις κόλλησα με UHU σε χρωματιστό χαρτόνι
της αρεσκείας μου,
αφήνοντας μεγάλα μεσοδιαστήματα
εις τρόπον ώστε να επιμηκυνθεί η θεία μορφή
σε σχήμα μεταφυσικό.

Τώρα η Τζοκόντα μου θυμίζει τζίνι
που μόλις βγήκε απ’ το λυχνάρι.
Κάθε φορά που την κοιτώ,
“Καλά κατάλαβες”, μου λέει,
“χαμογελάω”.

Ποίηση, Εκδόσεις Πατάκη, 2013, 115 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πατάκη