Δουλεύει στο θέατρο ως ηθοποιός. Το “Η καρδιά και ο χωρίς καρδιά και οι κυρίες του μυαλού” είναι το πρώτο της βιβλίο. Αποφοίτησε από την σχολή του Θεάτρου Τέχνης (Καρόλου Κουν). Στο Θέατρο Τέχνης σαν ηθοποιός, έπαιξε σε τραγωδίες και στον Υπηρέτη δύο αφεντάδων του Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Γ.Λαζανη. Έχει συνεργαστεί με την Έλλη Λαμπέτη στο έργο Φιλουμένα Μαρτουράνο σε σκηνοθεσία Μ. Μπολονινι. Με το θίασο Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου στο έργο , Ποιός φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν , με τον οποίο την επόμενη χρόνια συνεργάστηκε ξανά στο Εθνικό Θέατρο στο έργο του Μπέρναρντ Σω, Το σπίτι του Σπαραγμού. Το 1986 πήγε στη Γαλλία οπού παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Α.Vitez. Έχει συνεργαστεί με πολλούς από τους νεώτερους σκηνοθέτες του Θεάτρου μας. Έχει πρωταγωνιστήσει σε δώδεκα ταινίες του νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Για τη συμμετοχή της σε αυτές έχει βραβευτεί τρεις φορές με το κρατικό βραβείο ερμηνείας, δύο πρώτου κι ένα δεύτερου γυναικείου ρόλου.
Στην τηλεόραση έχει παίξει μόνο τρεις φορές. Στις σειρές: Χαμενη ανοίξη, Ταξιμ και Προδοσία. Για τη συμμετοχή της σε αυτήν την τελευταία , βραβεύτηκε με βραβείο ερμηνείας τηλεόρασης πρώτου ρόλου. Το 2006 κυκλοφόρησε μία ποιητική συλλογή με τίτλο «Η καρδιά και ο χωρίς καρδιά, Οι κυρίες του μυαλού». Έχει σκηνοθετήσει δύο έργα: Το «Ξυπόλητοι στο πάρκο» στο Θέατρο Λαμπέτη και το «Άνοιξον» στο Μέγαρο Μουσικής.
Η Καρδιά και ο Χωρίς Καρδιά και οι κυρίες του μυαλού (2006), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Η προσευχή του ελάχιστου (2015), Υποκείμενο
Τα δύσκολα, εύκολα (2017), Ποταμός
Η προσευχή του ελάχιστου (2023), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Συλλογικά έργα
Πάνω κάτω η Πατησίων (2012), Οδός Πανός
Ο πρώτος σταθμός (2018), Μεταίχμιο
Η προσευχή του ελάχιστου – Όλια Λαζαρίδου
Ποίηση
– Ποιος είναι ο τόπος καταγωγής σου, Όλια Λαζαρίδου;
– Η ακτή.
Πρόλογος: Σαμψών Ρακάς
Ποίηση, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2023, 48 σελ.
Τα δύσκολα, εύκολα – Όλια Λαζαρίδου
“Μυστηριώδες και
μυστηριακό
είναι το απλό, χαζέ
όχι το πολύπλοκο
αυτό είναι κατασκευή”
Ποίηση, Ποταμός, 2017, 78 σελ.
Η προσευχή του ελάχιστου – Όλια Λαζαρίδου
Κύριε, τώρα, που καίγεται η στιγμή,
σαν το παλιόχαρτο,
κι ο ήλιος σου με τυφλώνει
μ’ επαναληπτικές ριπές,
άκου την προσευχή μου,
εμένα, του ελάχιστου.
Χάρισε λίγη δροσιά,
σκάψε μου ένα λακκάκι,
να θάψω μέσα του αυτό.
Το αδηφάγο και βασανιστικό
Αυτό.
Πάντα πεινασμένο.
Κλάδεψε τον ύπνο μου,
να κλείσουν οι δίοδοι του Άδη,
το χώμα απ’ τα μάτια και τ’ αυτιά.
Να μην παρακαλάμε πια,
κανείς να μην παρακαλάει.
Ποίηση, Υποκείμενο, 2015, 48 σελ.
Η Καρδιά και ο Χωρίς Καρδιά και οι κυρίες του μυαλού – Όλια Λαζαρίδου
Κάποιες φευγαλέες σκέψεις ή αισθήματα, για να αποφύγουν το ίδιο τους το βάρος, γίνονται ρίμες και καρφώνονται μέσα σου με ελαφράδα αλλά και εμμονή· όπως κάποιο τυχαίο τραγουδάκι που μπορεί να άκουσες σ’ ένα ταξί η περνώντας τυχαία έξω από ένα σπίτι κι ύστερα το κουβαλάς μαζί σου όλη την υπόλοιπη ημέρα.
Εικονογράφηση: Όλια Λαζαρίδου
Παιδική ποίηση, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006, 22 σελ.
Πηγές: Biblionet, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Υποκείμενο, Ποταμός