Στίχοι: Θοδωρής Παυλάκος
Μουσική: Θοδωρής Παυλάκος
Τα πορφυρά σου δώρα κι ένα ξύπνημα
μια Κυριακή κι ένας σκισμένος χάρτης
κι ένα κρασί, παλιό, ντυμένο κόκκινο
για να τ’ ανοίξεις τη βραδιά που θα ‘ρθεις.
Σε κάποιο ράφι, δίπλα στα βιβλία μου
το αποξηραμένο σ’ αγαπώ σου
βαμμένο φρέσκο, μα με λάθος χρώματα
όπως τα μάτια σου όταν μου δινόσουν.
Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις
έχεις διαλέξει να σωπαίνεις,
τι άλλο θέλεις να σου δώσω
ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν πω θα μας προδώσω.
Γέμισε χιόνι μέσα το δωμάτιο
και στο μπαλκόνι ανθίζει η σιωπή σου
σβησμένα στο τασάκι αποτσίγαρα
οι μέρες που μοιράστηκα μαζί σου.
Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις
έχεις διαλέξει να σωπαίνεις,
τι άλλο θέλεις να σου δώσω
ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν πω θα μας προδώσω.
Ο δρόμος με ρωτάει γιατί χάθηκες
κι εγώ δεν θέλω να του απαντήσω
και προτιμώ να σκύψω το κεφάλι μου
κι από άλλον δρόμο σπίτι να γυρίσω.