Παναγιώτης Βλάχος

Ανά δύο και ένας μόνος του – Πάνος Μαλτέζος

Στη ζωή του δύο πράγματα κυνήγησε με μανία: τα ταξίδια και τις γυναίκες. Αν και ποτέ δεν αισθάνθηκε άνετα στο ρόλο του κυνηγού, δεν τα πήγε κι άσχημα… Λίγο τυχοδιώκτης -απωθημένο από την “άγρια” εφηβεία του· λίγο μπερδεμένος- η κρίση των σαράντα; λίγο διανοούμενος -κουσούρι από το χώρο των εκδόσεων όπου εργάζεται- ξεκινά για ένα ακόμη ταξίδι.
Αφορμή μια γοητευτική όσο και πανούργα συνάδελφος, η Εύα, η οποία τον πείθει να δαγκώσει το απαγορευμένο μήλο. Ο καρπός της αμαρτίας όμως είναι γλυκός μόνο στην αρχή. Κι εξόριστος από τον Παράδεισο, τι έχει να περιμένει;

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2002, 343 σελ.

Καλή σας νύχτα, κύριε Φρόιντ – Παναγιώτης Βλάχος

Μια ιστορία που διαδραματίζεται στη Βιέννη του 1913.
Ένα ερώτημα που επαναλαμβάνεται όσα χρόνια κι αν περάσουν: Μπορείς να διαβάσεις την ψυχή ενός ανθρώπου;
Για μία ακόμη φορά ο Φρόιντ έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο γρίφο. Η εικοσιτετράχρονη Έλενορ υποφέρει εδώ και δύο χρόνια από πόνους στα πόδια. Το αίτημά της σαφές:
“Ξαναφτιάξτε το σώμα μου!”
Μια νέα γυναίκα υποταγμένη στο βάρος του πόνου και στην ενοχή της επιθυμίας.
Ή, μάλλον, στο ανέφικτο της επιθυμίας.
Σε μια σχέση συνενοχής, με συναισθήματα που εξαπατούν και αλήθειες που αναδύονται δειλά δειλά, ο Φρόιντ βιώνει την περιπέτεια ενός ανθρώπου που θέλει να ζήσει, αλλά δεν ξέρει τον τρόπο… σαν να είναι η δική του περιπέτεια.
Η επανάσταση της ψυχανάλυσης. Ο άνεμος της αλλαγής. Η Βιένη λίγο πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πανσπερμία εθνοτήτων, πανσπερμία ιδεών.
Από τα πολυσύχναστα βουλεβάρτα στις φτωχικές συνοικίες. Η φθίνουσα αριστοκρατία και η ανερχόμενη αστική τάξη. Η χειραφέτηση των γυναικών και η αφύπνιση της εργατικής τάξης. Το παγγερμανικό όραμα και το εβραϊκό ζήτημα. Στο σταυροδρόμι της πολιτικής, της φιλοσοφίας, της ψυχανάλυσης και της τέχνης συναντιούνται η λογική και η πίστη, η ελπίδα και η διάψευση ενός κόσμου που αναζητά μια καινούργια ταυτότητα.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2006, 310 σελ.

Οι ανόητοι – Παναγιώτης Βλάχος

Βερολίνο, Παρίσι, Βιέννη, Μαδρίτη, Κωνσταντινούπολη, Κορσική. Περίοδος της ανασυγκρότησης μετά τον Μεγάλο πόλεμο. Αφρική την περίοδο της Ευρωπαϊκής Αποικιοκρατίας.

Ένας δημοσιογράφος του Associated Press βρίσκεται αντιμέτωπος με τα διλήμματα που γεννά ένας κόσμος ο οποίος εμφανίζει και πάλι τις δυσοίωνες προοπτικές του. Στο Παρίσι ερωτεύεται μια ιδιαίτερη γυναίκα, την Ελίζα, που ονειρεύεται έναν άλλο πολιτισμό: στον έρωτα, στην πολιτική, στον πόλεμο, στην αγάπη. Εκείνος θα την κατηγορήσει ότι τέτοιες σκέψεις αποτελούν προνόμιο των ρομαντικών. Εκείνη, από την πλευρά της, θα του προσάψει ότι σκέφτεται πολύ. Ακόμη και τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούν να ζήσουν τον ερωτά τους τον καθορίζει το κλίμα της εποχής. Η βία βρίσκει κάθε φορά τον τρόπο να εισβάλλει μέχρι και στις πιο ιδιωτικές τους στιγμές.

“Οι ανόητοι” είναι ένα κοινωνικό και πολιτικό μυθιστόρημα που διατρέχει την Ευρώπη από τη δεκαετία του 1920 μέχρι την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου πολέμου. Είναι ένα βιβλίο για τα μεγάλα οράματα και τις εσωτερικές συγκρούσεις- για την αδηφάγα κερδοσκοπία· για την κρίση του 1929, την πείνα, την ανεργία, τις διαψευσμένες προσδοκίες. Ένα βιβλίο για την αμφισβήτηση προς την πολιτική, την κοινωνία, την κατευθυνόμενη ενημέρωση, τον συνάνθρωπο.
Αλλά και ένα βιβλίο για την αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα, τον κοινό στόχο.

Ένα τρυφερό βιβλίο, που όμως ταυτόχρονα πραγματεύεται τη σκληρότητα του έρωτα όταν απομένει γυμνός από το ένδυμα της αγάπης.Ένα βιβλίο με ήρωες τόσο συνηθισμένους, που η ζωή τους κάνει ξεχωριστούς.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2011, 388 σελ.

Το blues της ανεργίας – Παναγιώτης Βλάχος

Μνημόνια, πολιτικές ανακατατάξεις, κοινωνικές αναταραχές, συγκρούσεις και αδιέξοδα. Ζωές σε δοκιμασία.
Από ένα παλιό διαμέρισμα στα Εξάρχεια ο Πέτρος και η Αλεξάνδρα αναμετρώνται με τους γεμάτους υγρασία τοίχους και τους άδειους τραπεζικούς λογαριασμούς. Με έναν κόσμο που φλέγεται σιωπηλά στα σπίτια και στα γραφεία ή, με αμείωτη ένταση, στους δρόμους.
Ρωγμές παντού. Στις φιλίες, στους έρωτες, στις βεβαιότητες.
Κοντά στο σημείο μηδέν, η μνήμη αντιστέκεται: το αλμυρό φως του Αρχιπελάγους, ο καυτός ήλιος, ο παχύς ίσκιος της κληματαριάς. Το φιλί στο στόμα από έναν παιχνιδιάρη γάτο. Μια παιδική φανέλα της Ίντερ. Μια φωτογραφία-ενθύμιο πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές της Αίγινας. Τα απρόβλεπτα ακόρντα ενός ερωτευμένου μια παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Ο χαμένος χρόνος ξαναδιεκδικείται. Όσο μικρές ή μεγάλες κι αν είναι οι απώλειες, η ζωή σε καλεί να επιστρέψεις. Χωρίς χρέη…

Ένα μυθιστόρημα καθρέφτης για την εποχή της κρίσης και της ανθρωποφαγίας.
Ένα χρονογράφημα για τα χρόνια που άλλαξαν τη ζωή όλων μας.
Εξομολογητικό, στοχαστικό, αιχμηρό, αποτυπώνει νηφάλια το χάος έξω και μέσα μας.
Η αφήγηση πολυδιάστατη, σχεδόν κινηματογραφική, στροβιλίζεται στον χρόνο, σε μια χώρα που όλο προσπαθεί και όλο κάτι της ξεφεύγει.
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο μουσική, λογοτεχνία, πολιτική των γραφείων, άρωμα των δρόμων, ποίηση των οδοφραγμάτων.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2016, 584 σελ.

Αλλαγή φρουράς – Παναγιώτης Βλάχος

“Πρώτα ακούστηκαν φωνές, θραύσματα γυαλιών, ξύλα που έσπαγαν, χτυπήματα σε πόρτες. Στη συνέχεια πνιχτές κραυγές. Ο πυροβολισμός ήταν εκκωφαντικός. Ο αντίλαλος έφτασε μέχρι το τρίτο υπόγειο. Μετά ησυχία. Στον όροφο της πρυτανείας ο φύλακας βρήκε την πόρτα του αντιπρύτανη σπασμένη, το γραφείο άνω κάτω και τον ίδιο γερμένο στο τραπέζι με μια σφαίρα στο κεφάλι. Ήταν ήδη νεκρός. Δημήτρης Ιακώβου, καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, ετών εξήντα εφτά. Η ώρα ήταν οχτώ και τριάντα”.

Μια παρέα φίλων ιδρύει την Κοινωνία των Μεταφραστών. Το 1968 ζουν στο Παρίσι. Το 1985 περιπλανιούνται στην Πατησίων. Το 2018 βρίσκονται στο Au Revoir, Σεν Μισέλ και Πατησίων γωνία. Επιμένουν ότι ανήκουν στα απόνερα της γενιάς των μεγάλων αφηγήσεων, πως θέλουν να γίνουν η φωνή όσων δεν χώρεσαν σε αυτές· η μνήμη των ξεχασμένων πραγμάτων. Η Κοινωνία των Μεταφραστών θα γίνει ο τόπος συνάντησης των διαφορετικών επιλογών, που θα χλευάζει κάθε κανονικότητα. Θα αποτελέσει μια προσδοκία.

Ο Δημήτρης Ιακώβου, μέλος της Κοινωνίας, αντιλαμβάνεται τη ζωή ως την τέχνη των πολλών δυνατοτήτων. Αυτό διδάσκει. Ονειρεύεται τη διδασκαλία ως μια συνάντηση ελεύθερων ανθρώπων, απέναντι σε έναν κόσμο που αρνείται να αλλάζει. Πιστεύει πως το πανεπιστήμιο είναι αναγκαίο να σταθεί απέναντι στους νέους ανθρωποφύλακες που θέλουν να δημιουργήσουν τον άνθρωπο με την ευφυΐα της μέδουσας. Να κρατήσει με αυταπάρνηση μια θέση άμυνας.

Ωστόσο όλοι οι άνθρωποι έχουν ιστορία. Ιστορία που τους αρέσει να λένε, ιστορία που αποσιωπούν, ιστορία που δεν έπραξαν.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2020, 456 σελ.