Παναγιώτης Λογγινίδης

Αφήγηση – Παναγιώτης Λογγινίδης

ΧΡΟΝΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
Αφηγούμαι τον αιώνιο χρόνο
τον αιώνιο άνθρωπο και το αιώνιο περβόλι
το μεσημέρι πριν το βομβαρδίσουν
τα χιλιάδες βλέμματα των λουλουδιών
τα δευτερόλεπτα
που αυτοκτονούν πριν της ώρας
και τη μητέρα μας
που έπνιγε κάθε απόγευμα τον εαυτό της
από ευγνωμοσύνη
στην αιώνια παρθενία
Σας επιδεικνύω
τον πολυτάλαντο άνθρωπο του Κρομανιόν
τους Καθάρους που αυτομόλησαν
μετά την ονειρική τους σφαγή
τους μεσαιωνικούς κόμπους
στο λαιμό των Αψβούργων
…
Η ποιητική σύνθεση περιλαμβάνει τρία σχέδια του Γιάννη Νικολόπουλου

Ποίηση, Κέδρος, 2020, 32 σελ.

Έρωτας και άλλα υγρά στοιχεία – Παναγιώτης Λογγινίδης

Αν και πολύ εντυπωσιακό είναι ολικό ψέμα ότι εν αρχή ην ο λόγος. Στην αρχή ήταν η θάλασσα. Και στο τέλος, η θάλασσα ήταν. Και μεις πλέουμε στη στεριά, αφού το μάτι μας έχει εντυπώσει τη διαρκή κίνηση της θάλασσας. Αφού λοιπόν αποφύγαμε τη θάλασσα με το να εξελιχθούμε σε στεριανά ζώα, εφεύραμε εκτός από τη φωτιά και τα μαθηματικά και το συναίσθημα. Και στην κορυφή της συναισθηματικής πυραμίδας, τοποθετήσαμε τον έρωτα. Το βιβλίο αυτό λοιπόν, εξυμνεί τον άνθρωπο μέσα από τα δυο πιο καθοριστικά του χαρακτηριστικά: το νερό και εν προκειμένω το αλμυρό και τον έρωτα. Και φυσικά τα δυο είναι αναπόσπαστα αφού η θάλασσα είναι η παγκόσμια ερωμένη, το αντικείμενο του πόθου, η απόλυτη ένωση.

Ποίηση, Κέδρος, 2017, 64 σελ.

Αναίτια εποχή – Παναγιώτης Λογγινίδης

ΤΟ ΔΩΡΟ
Πόσο σου πάει το καινούργιο φόρεμα
που σου αγόρασα
Το διάλεξα μες στην πληθώρα
των συναισθημάτων μου
Παιδεύτηκα. Έπρεπε να εσωκλείει θλίψη
Τόση, όση η απόσταση που μας χωρίζει; Γυναίκα

Πρόσεξα να ’χει διάσπαρτα λουλούδινα πάθη
σε κάθε χρωμάτινο σφίξιμο της καρδιάς
Δεν μ’ ενδιέφερε αν η αιτία ήταν η χαρά ή η λύπη

Κοίταξα να ’χει μήκος εφήμερο
Ούτε πιο κοντό, ούτε πιο μακρύ
Τουλάχιστον να ζήσει όσο το φοράς

Φρόντισα ν’ αφήνει έξω κάθε ιδιομορφία σου
Εύμορφες σκέψεις, μελαχρινά νάζια
Το στήθος σου να το καλύπτει
όπως το ψέμα την αλήθεια
Σιγά σιγά να το αντιλαμβάνεσαι

Μα πάνω απ’ όλα πρόσεξα να ’ναι ολόιδιο εγώ
Να ενώνεσαι σαν το φοράς με το περιεχόμενό του
Να το ανέχεσαι επάνω σου όσο διαρκεί μια ανθρώπινη στιγμή
Για τώρα ή για πάντα

Ποίηση, Κέδρος, 2014, 88 σελ.