Ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα και γράφει ποιήματα από οκτώ χρονών. Η συλλογή “Φύλλα σκόρπια στον κήπο της ζωής” συλλέχθηκε μετά από την προτροπή της συζύγου του Ορθοδοξίας και περιλαμβάνει αρκετά από τα διασωθέντα, γιατί όλα τα ποιήματα έχουν γραφτεί σε χαρτοπετσέτες, χαρτί εφημερίδας ή περιοδικών σαν φύλλα σκόρπια στον κήπο της ζωής. Σχεδόν δύο χρόνια μετά από την πρώτη προσπάθειά του, ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος επιχειρεί εκ νέου να βρει τον τρόπο να επικοινωνήσει με τον ψυχικό κόσμο του αναγνώστη προβάλλοντας και τα σημερινά προβλήματα μαζί με τις πιθανές διεξόδους όπως και τις προσωπικές του ενδόμυχες σκέψεις, γραμμένες με το μελάνι της ψυχής.
Φύλλα σκόρπια στον κήπο της ζωής – Παναγιώτης Παπαδόπουλος
Της αμμουδιάς στολίδι μου
και τ’ ουρανού μου αστέρι
του κήπου το λουλούδι μου
ποιος ξέρει αν θα το φέρει.
Να ‘σαι εσύ που μια ματιά
φτάνει για να με σώσει
τα χείλη σου και η καρδιά
αγάπη να μου δώσει.
Αγάπη θέλω και ποθώ
να ‘χω για να σου στέλνω
δεν ξέρω όμως αν μπορώ
το μύρο σου να παίρνω.
Και τον Θεό παρακαλώ
να ‘σαι κοντά μου χρόνια
το χέρι σου για να κρατώ
με μια αγάπη αιώνια.
Ποίηση, Οσελότος, 2016, 48 σελ.
Με το μελάνι της ψυχής – Παναγιώτης Παπαδόπουλος
Στον δρόμο δίχως γυρισμό
αν θα τον συναντήσω
0της μιας στιγμής τον στεναγμό
θέλω να του ζητήσω.
Μία στιγμή για μια ζωή
που δε θα είναι αιώνια
απ’ την καρδιά μία φωνή
πριν φύγουνε τα χρόνια.
Τα χρόνια ήτανε γλυκά
χαρές και στεναχώρια
στου πέλαγου την αμμουδιά
νερό και άμμος χώρια.
Ποίηση, Οσελότος, 2018, 54 σελ.
Φύλλα σκόρπια στον κήπο της ζωής (2016), Οσελότος
Με το μελάνι της ψυχής (2018), Οσελότος
Πηγές: Biblionet, Οσελότος
