Μετά το διαζύγιο των γονιών της, η μητέρα της πήρε την μεγάλη απόφαση να ζήσουν μαζί με την 10χρονη κόρη της στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην περιοχή του Παλαιού Φαλήρου. Ο τόπος κατοικίας δεν ήταν τυχαίος αφού ο πεζόδρομος που απλώνεται στο ίδιο μήκος με την λεωφόρο Ποσειδώνος και με θέα τη θάλασσα, φέρει περίπου την ίδια εικόνα με τις ελληνικές παροικίες που απλώνονταν κάποτε γύρω από το Βόσπορο. Τα πρώτα καλοκαίρια από τότε που βρέθηκαν στην Ελλάδα, τα περνούσαν άλλοτε στην Πόλη και άλλοτε στα Πριγκηπόννησα, εκεί όπου κάποτε κάθε Έλληνας Κωνσταντινουπολίτης είτε διέμενε είτε είχε την δική του εξοχική κατοικία. Η Πόλη για την νεαρή ηθοποιό είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις σχολικές διακοπές και τις αναμνήσεις των παιδικών της χρόνων. Μόλις αποφοίτησε από το Λύκειο σπούδασε υποκριτική στην δραματική σχολή της Μαίρης Βογιατζή Τράγκα, ενώ θεωρεί μεγάλο σχολείο την εμφάνιση της δίπλα στον ηθοποιό Βασίλη Τσιβιλίκα στη θεατρική παράσταση «Θέλει τέχνη ο Έρωτας». Στο παρελθόν, συμμετείχε στο τηλεοπτικό σίριαλ του ΑΝΤ1 «Έρωτας» καθώς και το επιτυχημένο σίριαλ «Ματωμένα Χώματα» στον Alpha. Το 2015 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή “Λάθη-Σωστά”. Το 2017 δοκίμασε τις δυνάμεις της στον πεζό λόγο με το σκοτεινό ερωτικό διήγημα “Πόρτα Νο.12”.
Λάθη – Σωστά (2015), Άπαρσις
Διηγήματα
Πόρτα Νο. 12 (2017), Άπαρσις
Συλλογικά έργα
Ποιητικές συνARTήσεις 2016 (2016), Άπαρσις
Πόρτα Νο. 12 – Ρόμυ Βασιλειάδου
Είμαι εδώ και πολεμώ το μεγαλύτερο τέρας που δημιούργησε η μοναξιά: εμένα. Ήμουν πάντοτε η μαθήτρια που δυσαρεστούσε τους δασκάλους, η κόρη που απογοήτευε τους γονείς, η ερωμένη που δυσαρεστούσε τους ερωτικούς συντρόφους. Και τώρα…
Αγάπησα τον τιμωρό μου! Ακόμα τον αγαπώ! Πιστεύω πως και εκείνος είχε τις στιγμές του που χανόταν στον έρωτά του για μένα. Μετά τις εξομολογήσεις, το χέρι του κυλούσε απαλά στην πλάτη μου. Σαν να μέτραγε τα κόκαλά μου. Αργά και σταθερά χάιδευε την ψυχή μου, το άγγιγμα διαπερνούσε το δέρμα.
Με έσπρωχνε μακριά του και έπειτα με πάθος κόλλαγε το σώμα του πάνω μου. Με έσφιγγε με τόση δύναμη που κοβόταν η ανάσα μου. Το λάτρευα! Με φόβιζε! Με ερέθιζε! Μου φώναζε και μετά μου χαμογελούσε. Με αγαπούσε! Με έπιανε από το λαιμό, μου χάιδευε τα μαλλιά, έτσι ώστε να δει το πρόσωπό μου. Έπειτα, έβγαζε τη μεγάλη του γλώσσα και μου έγλειφε την κόρη του ματιού. Σαν να ήθελε να διαπεράσει βίαια όλη μου την ύπαρξη.
Διηγήματα, Άπαρσις, 2017, 48 σελ.
Λάθη-Σωστά – Ρόμυ Βασιλειάδου
ΜΟΝΑΞΙΑ
Έχω ακόμη την τεστοστερόνη σου πάνω μου
Έχω τον ιδρώτα σου
Την αφή του δέρματός σου
Έχω τη θλίψη σου ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου
Αλλά μην ανησυχείς. Έχω παρέα
Τα τσιγάρα μου
Και συνεχίζω, συνεχίζω να περιμένω
Φωνάζω σιωπηλά κάθε φορά που ψευτογελάω
Τι ξέρω, θα ‘ρθεις
Σε περιμένω εδώ που με άφησες
Όλα καλά
Ποίηση, Άπαρσις, 2015, 48 σελ.
Πηγές: Biblionet, Άπαρσις, seleo.gr
