Σήφης Μιχελογιάννης

Στην αρένα – Σήφης Μιχελογιάννης

Είναι γνωστή στους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά του και παρακολουθούν τα έργα του, η ικανότητα του Σήφη Μιχελογιάννη να σμιλεύει το χρόνο με τις λέξεις, μια ικανότητα ριζωμένη στην ευαισθησία της ψυχής που άνθισε στο πρώτο λιόγερμα της λευτεριάς, στα περήφανα Λευκά Όρη της Κατοχής. Λίγοι γνωρίζουν και λίγα ξέρουν, και μόνο να αισθανθούμε μπορούμε, διαβάζοντας τις σελίδες, ακουμπώντας το αυτί μας στις ράγες, για να ακούσουμε το τραγούδι της «Αμφικτυονίας», «Το άλυτο αίνιγμα», τη μουσική που ταξιδεύει στο ρυθμό της «Άμαξας». Οι στίχοι του, βαγόνια, και τα ποιήματά του αμαξοστοιχίες, με προορισμό ακόμη ανεξιχνίαστο. «Στο τραπέζι του Ομήρου κάθονται οι ανθρώπινες τραγωδίες», και «η μνήμη αναπληρώνει την τέχνη», γράφει ο ποιητής.
Χρήστος Τσαντής, συγγραφέας

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ
Ήταν τα σημάδια της αποτυχίας του
Τα πουλιά που γλύτωσαν από του κυνηγού το βόλι
Κανείς δεν ξέρει αν βρήκαν το ταίρι τους
Κανείς δεν ξέρει αν κοιμήθηκαν στον ίδιο τόπο.
Μα ο κυνηγός μας είχε τη μεγάλη επιτυχία.
Ήταν η τραυματισμένη πέρδικα που εθεράπευσε
Που πετούσε στα βουνά και τα λαγκάδια
Και το βράδυ γύριζε στου κυνηγού το σπίτι
Η ευγνωμοσύνη που εθριάμβευσε
Η αγάπη που φτερούγισε στην καρδιά του κυνηγού.
Που ξεπέρασε το καρτέρι του θανάτου
Ήταν η δύναμη που έκανε τον κυνηγό
Ν’ αγαπήσει τα πουλιά που έφυγαν
Τα σημάδια της αποτυχίας του

Ποίηση, Ραδάμανθυς, 2019, 32 σελ.