Τη δεκαετία του 1980 υπήρξε μέλος της ΚΝΕ και αργότερα έγινε μέλος του ΚΚΕ. Υπήρξε τακτικό μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ. Στην επαγγελματική της πορεία ως δημοσιογράφος, εργάστηκε στον Ριζοσπάστη και τον 902. Είχε εργαστεί επίσης στην ΕΤ1, στη ΝΕΤ, τον ΑΝΤ1.
Το συγγραφικό έργο που αφήνει πίσω της είναι πλούσιο και πολυσχιδές. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές («Υπάρχει μια χώρα που σου μοιάζει», «Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη») και συνέγραψε τη βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου, με τίτλο «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», έργο το οποίο διασκεύασε για το θέατρο, με τον τίτλο «Σωτηρία με λένε».
Έργα για το θέατρο: “Σωτηρία με λένε” (βασισμένο στη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου), “Πέρασα με κόκκινο” εμπνευσμένο από τη ζωή και το έργο της Κατερίνας Γώγου, “Ήλιος στην πέτρα”, “Αρης” (βασισμένο στη ζωή του Αρη Βελουχιώτη), “Τζένη και Μαρξ” (βασισμένο στην αλληλογραφία του Καρλ και της Τζένης Μαρξ), “Αφήστε μου την Άνοιξη” κ.ά.
Θεατρικές διασκευές: “Κατάδικος” του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, “Πού είναι η μάνα σου μωρή” της Δήμητρας Πέτρουλα, “Οδός Αβύσσου, αριθμός 0” του Μενέλαου Λουντέμη, “Άνθρωποι και ποντίκια” του Στάινμπεκ, “Ο Τζόνι πήρε το όπλο του” του Ντάλτον Τράμπο.
Για το θεατρικό έργο της “Ο πόνος είναι άντρας” (βασισμένο στη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά), βραβεύτηκε στον διαγωνισμό Κρατικών Βραβείων θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού (2010). Με τον αδερφό της και θεατρικό συγγραφέα, Μυρώδη Αδαμίδη, συνεργάστηκαν μεταξύ άλλων στη συγγραφή του έργου «Καρλ, της καρδιάς μου καρδιά», εμπνευσμένο από τις επιστολές της Τζένης και του Καρλ Μαρξ.
Έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουνίου 2021, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στην εντατική.
Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη (1996), Έψιλον
Θεατρικά έργα
Πέρασα με κόκκινο (2012), Άπαρσις
Αφήστε μου την άνοιξη (2019), Κάπα Εκδοτική
Βιογραφίες
Σωτηρία Μπέλλου (1998), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Σωτηρία Μπέλλου (2005), Εκδόσεις Πατάκη
Σωτηρία Μπέλλου (2020), Αγγελάκη Εκδόσεις
Σωτηρία Μπέλλου – Σοφία Αδαμίδου
Πότε ντόρτια πότε εξάρες: Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας
Η βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου με τίτλο “Πότε ντόρτια πότε εξάρες”, το βιβλίο που αγαπήθηκε ιδιαίτερα, επανεκδίδεται και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη. Είναι μια ιδιαίτερη στιγμή καθώς το 2021 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή της.
Η Σωτηρία Μπέλλου σφράγισε με τη μοναδική φωνή της δεκάδες μουσικές δημιουργίες. Οι ερμηνείες της δυνατές, συγκλονιστικές, δεν περιορίστηκαν στο να ψυχαγωγήσουν, αλλά κατάφεραν να συνεπάρουν, αγγίζοντας πολύ συχνά ευρύτερες κοινωνικές καταστάσεις. Η φωνή της, για μισό περίπου αιώνα, έδωσε φτερά σε δεκάδες τραγούδια, κάνοντάς τα αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ψυχής. Γι’ αυτό και η Σωτηρία των αθάνατων λαϊκών τραγουδιών θα βρίσκεται πάντα στις καρδιές μας. Η μοναδικότητα της φωνής της, η απαράμιλλη ερμηνευτική της κατάθεση την έχουν κατατάξει στον κατάλογο εκείνων, που μόχθησαν, θυσίασαν, πρόσφεραν στην εξέλιξη της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού.
Η συγγραφέας ανέσυρε στο φως και μας προσφέρει έναν θησαυρό βιωμάτων και αφηγήσεων μιας προσωπικότητας, που είναι ταυτόχρονα και εικόνες μιας ολόκληρης εποχής, που σημάδεψε καθοριστικά με τη διαδρομή της την ιστορία του λαϊκού τραγουδιού και ευρύτερα του λαϊκού μας πολιτισμού.
Μέσα από διηγήσεις, της ίδιας αλλά και ανθρώπων που τη γνώρισαν, με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό και ντοκουμέντα, φωτίζεται η πολυτάραχη ζωή της, οι αγωνίες, οι αγώνες για την επιβίωσή της, αλλά και οι κοινωνικοί αγώνες της, οι πίκρες, αλλά και οι χαρές μιας σπουδαίας καριέρας. Μια ζωή γεμάτη βάσανα, τραύματα, μα και “θάματα”, μιας ανθρώπινης φύσης “εκρηκτικής”, ανυπότακτης, καθ’ όλα και αδιαπραγμάτευτα ελεύθερης και μιας ψυχής που έγινε “φωνή λαού”. Μια φωνή, που σημάδεψε ανεξίτηλα το ελληνικό -λαϊκό και έντεχνο- τραγούδι του 20ού αιώνα.
Επανέκδοση: “Λιβάνης”, 1998· “Εκδόσεις Πατάκη”, 2005
Βιογραφία, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2020, 458 σελ.
Αφήστε μου την άνοιξη – Σοφία Αδαμίδου
Σε μια κλειστή, συντηρητική κοινωνία, ένας άνδρας και μία γυναίκα ζουν τον έρωτα με τον μοναδικό τρόπο που μπορούν να τον ζήσουν: απόλυτα. Οι ζωές τους παίρνουν διαφορετικό δρόμο, αλλά η επιθυμία τους να ξανασυναντηθούν και να ζήσουν μαζί, όχι μόνο δεν θα σβήσει αλλά θα τους οδηγήσει στον θάνατο. Αν και το έργο αφορά στον έρωτα ενός άντρα και μιας γυναίκας, στη σκηνή συγκρούονται δύο γυναίκες. Δύο γυναίκες, που η μια διεκδικεί τον έρωτα που της στέρησαν και η άλλη την αγάπη του γιου της που τελικά έγινε η θηλιά που τον “έπνιξε”.
Το νέο έργο της Σοφίας Αδαμίδου, εμπνευσμένο από ματαιωμένους, αλλά και μάταιους έρωτες, αποτελεί ένα αιχμηρό κοινωνικό σχόλιο για τις προκαταλήψεις, τις κοινωνικές συμβάσεις και τις δεσποτικές αντιλήψεις που συχνά επιβάλλονται στο οικογενειακό περιβάλλον. Ταυτόχρονα, μέσα από τις έντονες ερωτικές στιγμές και τα απόλυτα συναισθήματα, τις συγκρούσεις και τα όνειρα, τις διεκδικήσεις και τις στερήσεις, που θα φέρουν σε δοκιμασία τη σχέση γονιού και παιδιού και θα οδηγήσουν στην προδοσία και την απώλεια, διερευνά με διαχρονική ισχύ τα υπαρξιακά αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου.
Θεατρικό, Κάπα Εκδοτική, 2019, 48 σελ.
Πέρασα με κόκκινο – Σοφία Αδαμίδου
Θεατρικό έργο, εμπνευσμένο από τη ζωή και την ποίηση της Κατερίνας Γώγου.
Θεατρικό, Άπαρσις, 2012, 80 σελ.
Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη – Σοφία Αδαμίδου
Ξημερώνει
Σαββάτο σήμερα
στο χωριό των παιδικών μου αστεριών
αυτή τη μέρα τη θυμάμαι καθαρά
όνειρα πεντακάθαρα
ολόλευκα κρεμασμένα στην αυλή του σπιτιού μου
πάνω από τις ανθισμένες βιλέτες της Ανοιξης
ή τα χιονισμένα σχέδια της μητέρας στον κήπο της
πάνω από τα μελαγχολικά εργαλεία του πατέρα
και τα ευλογημένα παιχνίδια των αδελφών μου.
Με κλειστά τα μάτια ξαναβλέπω την πλύση της μάνας
που καμάρωνε στον ήλιο του καθαρού
αλλά και στο σκοτάδι
σημάδι ήταν της επιστροφής
από το νυχτέρι της γειτονιάς…
Ποίηση, Έψιλον, 1996, 64 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κάπα Εκδοτική, Αγγελάκη Εκδόσεις, Άπαρσις, Έψιλον
