Σπούδασε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών με καθηγητές τους: Μ. Πλωρίτη, Σ. Ευαγγελάτο, Ν. Βαγενά, Γ. Μπαμπινιώτη, Κ. Γεωργουσόπουλο, Γ. Μιχαηλίδη, Λ. Κονιόρδου, Λ. Τασοπούλου, Μ. Στεφανίδη και πολλούς άλλους. Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του τμήματος Θεατρικών Σπουδών με τίτλο: “Παγκόσμιο θέατρο θεωρία και πράξη”, με πτυχιακή εργασία στη σκηνοθεσία θεάτρου. Παρακολούθησε έναν κύκλο σπουδών σκηνοθεσίας κινηματογράφου στο New York college με καθηγητή τον Παντελή Βούλγαρη. Εργάστηκε στο Αμφι-Θέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου ως βοηθός σκηνοθέτη και σύμβουλος δραματολογίου. Από το 2008 εργάζεται στην τηλεόραση του Σκάι ως δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων και σε ενημερωτικές εκπομπές. Παρουσίασε επί τρία χρόνια την ψυχαγωγική εκπομπή “Ο κόσμος Ανάποδα” στην τηλεόραση του Σκάι και για ένα χρόνο το πολιτιστικό μαγκαζίνο “All about Art” από την ίδια τηλεοπτική συχνότητα. Το 2016 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο “Χασμωδία”, από τις εκδόσεις Momentum. Την ίδια χρονιά δημιούργησε το ηλεκτρονικό πολιτιστικό περιοδικό “Talk of the Town”.
Χασμωδία (2016), Momentum
Στεντόρεια (2018), Φερενίκη
Αβαρίες (2020), Momentum
Αβαρίες – Σοφία Τσίπα
Στην τρίτη ποιητική συλλογή της η Σοφία Τσίπα, ακολουθώντας και πάλι τη φόρμα του ομοιοκατάληκτου στίχου, μέσα από μια διαδικασία ζύμωσης με ιδέες και στίχους, παλεύοντας με τους φθόγγους και τα συναισθήματα, βρίσκει τη σωστή σειρά να τοποθετήσει τις λέξεις στο χαρτί και να μιλήσει με αντισυμβατικό τρόπο, για όλα όσα θάβουμε μέσα μας κι ύστερα από λίγο καιρό επιστρέφουν. Εσωτερικές και κοινωνικές συγκρούσεις, λάθη και σωστά, το δίκαιο αλλά και το άδικο της ζωής μας, περνούν μέσα από τη μελάνη της Σοφίας Τσίπα άλλοτε με άκρατο λυρισμό και άλλοτε ωμά, σκληρά, δηκτικά. Ο έρωτας ως παρουσία αλλά και ως απώλεια, ο θάνατος, η μοναξιά αλλά και το παρήγορο “μαζί”, οι κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες στις οποίες όλοι είμαστε δεμένοι, οι αβαρίες της ζωής μας…
Μα πρώτα και πάνω από όλα, στους στίχους της ζουν οι άνθρωποι: Η ανθρώπινη συνθήκη ως μέτρο των πάντων.
Ποίηση, Momentum, 2020, 56 σελ.
Στεντόρεια – Σοφία Τσίπα
Η ΕΛΞΙΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Απλά κι απέριττα θα πρέπει να υφαίνονται οι λέξεις
συνθέτοντας αισθήματα και πόλους έλξης.
Με εργασία, με σπουδή,
μια γνήσια του λεπτού σημείου διατριβή.
Ακουμπισμένες στη σωστή τους θέση,
εκπέμποντας οικειότητα και ζέση.
Ν’ αποδίδουν ρυθμικά τα ωραία νοήματα
να φτιάχνουν ορισμούς, συνθήκες, νέα σχήματα.
Να παραπέμπουν σε γνήσιους συλλογισμούς,
διαμορφώνοντας της τέχνης τούς «ισμούς».
Απλά, μα όχι απλοϊκά, ζωηρά, ανεπιτήδευτα, γλυκά.
Να σηκώνει παντιέρα ο λόγος πριν χυθεί στη μελάνη
να χάνεται ο νους απ’ τη σπουδαία του πλάνη.
Να τσουλάει σε οξυγώνια κι αμβλυγώνια τρίγωνα, ποτέ ισοσκελισμένα.
Σώματα δυνατά, αντρειωμένα, αναπάντεχα παραδομένα.
Δίχως λεονταρισμούς, χωρίς εξάρσεις
στίχοι με ηχηρούς κομπασμούς και γλωσσικές επάρσεις.
Μ’ αυθεντικότητα κι αλήθεια, όχι μεγαληγορία
να συνθέτουν με λύσσα της ζωής την πικρή παρωδία.
Ποίηση, Φερενίκη, 2018, 62 σελ.
Χασμωδία – Σοφία Τσίπα
Αρκετά χρόνια πριν, στα μικράτα μου, αρεσκόμουν πολύ στο να σκαρώνω ιστορίες, ομοιοκαταληξίες και μικρά ποιήματα για όσα τότε ζούσα. Έτσι ένιωθα ότι εκφραζόμουν, μουτζουρώνοντας το λευκό χαρτί που με προκαλούσε να αποτυπώσω πάνω του τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μου. Λίγο μετά την ενηλικίωση σταμάτησα να γράφω… Συνήθως ήταν απαισιόδοξα τα γραπτά μου και η στιχουργική μια μικρή βάσανος συναισθημάτων, με αποτέλεσμα τα τελευταία δέκα χρόνια να σταματήσω παντελώς την ιδιότυπη για τους περισσότερους αυτή ενασχόλησή μου.
Το φετινό καλοκαίρι όμως ένα αναπάντεχα δυσάρεστο γεγονός, για το οποίο δεν θα ήθελα να αναφέρω περισσότερα, τάραξε συθέμελα την ύπαρξή μου και έπιασα το μολύβι ύστερα από δέκα χρόνια, αυτονόητα ως ανάγκη. Για να εκφράσω λοιπόν όσα βάραιναν την ψυχή μου, κατέφυγα ασυναίσθητα σ’ έναν παλιό, γνώριμο, καλό μου φίλο που δεν ήταν άλλος από το χαρτί.
Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ με τον “Εκκλησιασμό” και σιγά-σιγά χωρίς να καταλάβω το πώς, ακολούθησαν τα υπόλοιπα.
Ποίηση, Momentum, 2016, 66 σελ.
Πηγές: Biblionet, Momentum, Φερενίκη
