Σόνια Σαουλίδου

Μη με ξεχάσεις – Σόνια Σαουλίδου

Ψυχολογικό Θρίλερ


Η πρώτη σκέψη που έκανε έντρομη η Κορνίλια μόλις άνοιξε τα μάτια της κι αντίκρισε τα αμέτρητα σωληνάκια και τα τελευταίας τεχνολογίας ιατρικά μηχανήματα, ήταν ότι στη μνήμη της δεν υπήρχε η παραμικρή πληροφορία.
Αδύνατον να θυμηθεί το όνομά της, να μαντέψει την ηλικία της ή την πόλη στην οποία βρισκόταν. Ήταν παντρεμένη;
Υπήρχαν άραγε παιδιά; Ποιος πλήρωνε την ακριβή της νοσηλεία και πόσοι κοντινοί της άνθρωποι θα έρχονταν να την επισκεφτούν με τη χαρμόσυνη είδηση ότι η αγαπημένη τους είχε συνέλθει από το κώμα;
Η πόρτα του δωματίου της άνοιξε και ο γοητευτικός Εμανουέλ της συστήθηκε ως ο σύζυγός της. Ένας πετυχημένος πιλότος, που απλόχερα της πρόσφερε την αγάπη του και, επιπλέον,
όλες τις ανέσεις μιας καλής ζωής. Μια σπάνια τύχη! Ή μήπως όχι;
Η Κορνίλια ήξερε.
Μ’ έναν περίεργο τρόπο, ήξερε πως αυτή η ζωή δεν ήταν η δική της. Πεπεισμένη ότι καθόταν στο θρόνο μιας άλλης, έπρεπε αμέσως ν’ ανακαλύψει με ποιον τρόπο της είχε κλέψει τη ζωή…
και πού πραγματικά βρισκόταν η προκάτοχός της.
Έπρεπε πρώτα να δώσει απάντηση στο ερώτημα: Πώς τόσοι άνθρωποι την είχαν αναγνωρίσει ως την εξαφανισμένη σύζυγo και γιατί ένιωθε πως τώρα κινδύνευε η ζωή της;

Ο Φάρος του Κένεμπεκ – Σόνια Σαουλίδου

Εδώ βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή
ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο


Υπάρχει ένα νησί όπου οι νεκροί κινούνται ανάμεσα στους ζωντανούς! Εδώ βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.
Μία εβδομάδα στο νησί και δεν έχω παρατηρήσει την παραμικρή κίνηση πέρα απ’ αυτές των ζώων και των πτηνών που κουρνιάζουν στη μυστικιστική αγκαλιά της Φύσης. Ακούω τα πουλιά, αφουγκράζομαι τους υπόκωφους ήχους του δάσους, παρατηρώ την ορμή του ποταμού και τις εναλλαγές του καιρού, όμως από ανθρώπινη ζωή το νησί του Κένεμπεκ μοιάζει λειψό.
Εδώ δεν υπάρχει τίποτα να κάνει κάποιος. Δεν υπάρχουν μαγαζιά, δεν υπάρχει εκκλησία, δεν υπάρχει ταχυδρομείο, δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχουν μόνο τα λιγοστά σπίτια που στέκουν σαν κουφάρια. Ένας παλιός φάρος σαν γέρος ερημίτης. Κι ένα νεκροταφείο, που σε βαθιές τρύπες μέσα στο νοτισμένο χώμα του είναι θαμμένοι όλοι οι πρώτοι κάτοικοι. Παλιοί κάτοικοι που άφησαν τα κόκαλά τους σ’ αυτό το νησί, μα –κάπου διάβασα– οι ψυχές τους δραπέτευσαν από τους τάφους και σκόρπισαν παντού σαν ομίχλη. Ένα σωρό υπερβολές για αλλόκοτες λευκές σκιές από ψυχές του άλλου κόσμου που πότε χορεύουν μες στο πυκνό δάσος και πότε αιωρούνται πάνω απ’ τον ποταμό δημιουργώντας παράξενους αντικατοπτρισμούς στο νερό.
Σ’ αυτή την απομονωμένη γη αγοράσαμε το καινούργιο μας σπίτι. Εγώ για να απομακρυνθώ από τις τραγικές μνήμες της απαγωγής του μωρού μας κι ο άντρας μου… από την πρώην ερωμένη του. Την Έμμα. Τη γλυκιά μου Έμμα…

Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ – Σόνια Σαουλίδου

Ποιο είναι το χειρότερο παιχνίδι που μπορεί να παίξει το μυαλό σου;

Το μόνο που θυμάμαι είναι θολές εικόνες, ανθρώπους σαν σκιές να περιφέρονται βιαστικά γύρω μου ψάχνοντας τη θέση τους στο χωροχρόνο, και ήχους να μπερδεύονται ανάμεσά μας, να μας τυλίγουν, μέχρις ότου ένα πελώριο κόκκινο, σαν κύμα που γιγαντώνεται, ορμάει επάνω μας και μας σκεπάζει. Σιγή για λίγο, κι έπειτα ο ήχος έρχεται υπόκωφος.

1-8-7, επαναλαμβάνω, 1-8-7, καλώ ενισχύσεις.
Νεκρό παιδί στο Καθολικό Δημοτικό Σχολείο Η Ιωάννα της Λωρραίνης.
Στο σημείο η ύποπτη. Η διευθύντρια Άγκα Ρέμικ.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ. Το παιδί της τραγωδίας του Σαν Αντόνιο του Τέξας τα Χριστούγεννα του 1989. Ο πατριός μου πυροβόλησε τη μητέρα μου κι έπειτα έδωσε τέλος στη ζωή του. Η μικρή μας Μάργκο από την τρομάρα της το έσκασε και δεν είναι πλέον παρά ένας φάκελος που έκλεισε, ενός παιδιού που δε βρέθηκε ποτέ.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ. Η κατάρα πίσω από κάθε τραγωδία.
Η γυναίκα που απελπισμένα προσπαθεί να σας μοιάσει. Έχω μια όμορφη γάτα, τη Ζόι, και μια έξυπνη κούκλα, τη Ζακλίν.
Έχω μια γειτόνισσα που πουλάει τη ζωή μου στον Τύπο. Έχω ένα βασανιστικό ερώτημα που με στοιχειώνει.

Ποια είμαι; Τι είμαι;
Απεγνωσμένα, πλέον, σας ζητάω να με βοηθήσετε να το ανακαλύψω.

Το Ακρωτήρι των Κοραλλιών – Σόνια Σαουλίδου

ΜΑΪΟΣ 2017 – ΒΑΜΠΑΛΝΙΝΚΑΣ, ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ
Η Ανίκε Κλέιζα δίνει τη µάχη της µε τον χρόνο γράφοντας γράµµατα σ’ εκείνον που απουσιάζει κι ο ντέτεκτιβ Στάουσκας της υπόσχεται πως πριν η ελπίδα εκπνεύσει, εκείνος θα έχει καταφέρει να διελευκάνει το µυστήριο των είκοσι χρόνων. Δολοφονία ή εγκατάλειψη;

ΜΑΪΟΣ 2017 – ΚΕΪΠ ΚΟΡΑΛ, ΝΔ ΦΛΟΡΙΝΤΑ
Ο κύριος Φρανκ Ντέλακρε βγάζει τον σκύλο του τον Όλαφ την καθιερωµένη πρωινή βόλτα. Εκεί, στο δάσος της Πάιν Άιλαντ, µέσα στην πυκνή οµίχλη, το πεντάχρονο µπασέ χάουντ θα οδηγήσει το τυφλό αφεντικό του στο πτώµα µιας ηλικιωµένης γυναίκας. Η µικρή πόλη του Κέιπ Κόραλ µε τις λευκές αµµουδιές, τα εντυπωσιακά φοινικόπτερα και την πυκνή τροπική βλάστηση µετατρέπεται σε κόλαση. Τρεις νεκρές γυναίκες και ένας µανιακός δολοφόνος που αφήνει την υπογραφή του: ακέφαλες µαριονέτες, ντυµένες στα λευκά.
Η Σοφία, η Ανίκε και η Πατρίσια ακολουθούν διαφορετικές διαδροµές για να φτάσουν στο ίδιο µυστικό, ανακαλύπτοντας πού κρύβεται ο θίασος του κακού.
Ένα παιχνίδι εξολόθρευσης αρχίζει κι ενώ τα πιόνια έχουν στηθεί για τη µάχη, το παρελθόν θα ανατρέψει τα πάντα. Κάποιος περίµενε χρόνια για να εκδικηθεί.