Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και δημόσιο δίκαιο στη Νομική Σχολή Αθηνών. Στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας αντιπροσωπεύεται με τα μυθιστορήματα: “Θέλω να μείνω με το μπαμπά” (2000) και “Κόκκινος χορός” (2003), από τις εκδόσεις “Ελληνικά Γράμματα” και “Οι δίδυμες” (2007) από τις εκδόσεις “Μπαρτζουλιάνος”. Το 2008 η ποιητική του συλλογή “Μεσίστιοι πόθοι”, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης – συλλογή η οποία είχε βραβευτεί στο διαγωνισμό ποίησης “Κούρος Ευρωπού” (1998). Η παρουσία του στο χώρο του θεάτρου συνδέεται με τα έργα του: “Ευγενείς αγωνίες” (γυναικείος μονόλογος) – Α΄ Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για το έτος 2009 στο διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού. “Ηλιθιότητας εγκώμιο” – διασκευή εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Νιλ Σάιμον “Οι Ηλίθιοι”. “Το σώμα του χρόνου” (ανδρικός μονόλογος).
Θέλω να μείνω με τον μπαμπά (2000), Ελληνικά Γράμματα
Κόκκινος χορός (2003), Ελληνικά Γράμματα
Οι δίδυμες (2007), Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας
Σκανταλόπετρα (2015), Διόπτρα
Η αγάπη μεγαλώνει στο σκοτάδι (2019), Ελληνικά Γράμματα
Διηγήματα
Ο γιακάς (2020), ΑΩ Εκδόσεις
Ποίηση
Μεσίστιοι πόθοι (2008), Γαβριηλίδης
Ρωγμή στο απροσπέλαστο (2017), Σοκόλη
Ιδού (2021), Εκδόσεις Βακχικόν
Θεατρικά έργα
Ευγενείς αγωνίες (2011), Αιγόκερως
Ηλιθιότητας εγκώμιο (2012)
Το σώμα του χρόνου (2013), Σοκόλη
Ιδού – Σωτήρης Σαμπάνης
Θα ’ρθει κάποια μέρα…
ανδριάντας η σιωπή των νεκρών
θα υψωθεί
τη λήθη τρυπώντας
λουσμένη με αίμα.
Ποτέ δεν είναι αρκετό
το αίμα
δεν είναι ποτέ αρκετό
δεν ξεδιψάει το λάθος του κόσμου.
Ποτέ δεν είναι αρκετό
το λάθος του κόσμου.
Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2021, 102 σελ.
Ο γιακάς – Σωτήρης Σαμπάνης
και άλλες τσαλακωμένες ιστορίες
Λένε ότι το ταξίδι γίνεται για να έχουμε να αφηγούμαστε ιστορίες, ακόμα και όταν τις αφηγούμαστε μόνο στον εαυτό μας. Εν προκειμένω η πραγματικότητα, αραιώνει την πυκνότητά της μέσα από μικρές ιστορίες απογυμνωμένου καθωσπρεπισμού. Ιστορίες που περιδιαβάζουν χορευτικά τα σοκάκια της ψυχής, κλείνουν πονηρά το μάτι στο ασυμβίβαστο. Εκθλίβουν την όποια απρέπεια και ακοσμία τους άλλοτε με θυμό, άλλοτε με συστολή.
Διηγήματα, ΑΩ Εκδόσεις, 2020, 144 σελ.
Η αγάπη μεγαλώνει στο σκοτάδι – Σωτήρης Σαμπάνης
Μελβούρνη. Ένα αναπάντεχο γράμμα φέρνει με ορμή στη ζωή του παραλήπτη μια νεκρή γυναίκα, τον γιο της, τη διευθύντρια ενός ιδρύματος και έναν παιδοψυχίατρο. Ο καθένας με τον τρόπο του εκμεταλλεύεται τα αδιευκρίνιστα κομμάτια του παρελθόντος για να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα, καθιστώντας τον παραλήπτη κομπάρσο στη ζωή του. Κι αυτός μόνος, με οδηγό την αγάπη, πασχίζει να φωτίσει την αλήθεια και να απαντήσει στα ηθικά διλήμματα που εγείρονται.
Μια ιστορία αποκαλύψεων, με έντονο άρωμα μεγαλοψυχίας και γεύση πικραμύγδαλου.
Μυθιστόρημα, Ελληνικά Γράμματα, 2019, 384 σελ.
Ρωγμή στο απροσπέλαστο – Σωτήρης Σαμπάνης
Πήγαμε μακριά.
Έξω απ’ το χώμα
το άγνωστο μας φόβισε
κι έσμιξε φίλους σώματα και ψυχές
σ’ ένα τοπίο ενστίκτου.
Μέσα του βυθιστήκαμε
για ένα ταξίδι
ήδη σπαταλημένο
στην πιθανότητα να ζήσουμε.
Για ένα ταξίδι επιστροφής στο χώμα.
Ποίηση, Σοκόλη, 2017, 64 σελ.
Σκανταλόπετρα – Σωτήρης Σαμπάνης
Ύστερα από σαράντα χρόνια μετανάστευσης, η ανάγκη επιστροφής του Μιχάλη Νέζη στην πατρίδα για να δώσει μόσχευμα στον αδελφό του γίνεται πρόκληση ζωής. Ένα ιδιότυπο ταξίδι που τον υπερβαίνει ξεκινά από την πρώτη κιόλας στιγμή που πατάει το πόδι του στην πατρίδα. Ένα ταξίδι μέσα από το οποίο ο ήρωας ξεδιπλώνει τα μυστικά που τον κυνηγούν για χρόνια και ψάχνει απαντήσεις που θα φωτίσουν τις σκοτεινές πλευρές τους.
Εγκλωβισμένος στις αναμνήσεις, βιώνει ξανά τα παιδικά του χρόνια και τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του. Ο αιφνίδιος θάνατος του πατέρα του, η απόφαση της μητέρας του να τον στείλει στην Αθήνα για βιοπορισμό, η ένταξή του σε μια θετή οικογένεια, η αντίστροφη μέτρηση για την καταστροφή, η μετανάστευσή του… ζωντανεύουν ξανά στις γωνιές της μνήμης και σαν φλεγόμενες εικόνες ανασύρονται μέσα από μια διαδρομή επίπονη, ονειρική και απρόβλεπτη.
Η επιστροφή του γίνεται ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Παίρνει τη διάσταση της καθολικής αναμέτρησης με τον μεγάλο αντίπαλο… τον εαυτό του, αλλά και την αλήθεια του. Παρελθόν, παρόν και μέλλον γίνονται ένα. Όσο η αλήθεια του κορυφώνεται, τόσο τον φέρνει πιο κοντά στο πεπρωμένο του. Η αγάπη είναι το μόνο μπράτσο από το οποίο μπορεί να κρατηθεί για να κλείσει κάθε λογαριασμό με το παρελθόν, ακόμη κι αν χρειαστεί να φορέσει για τελευταία φορά τα μεταλλικά παπούτσια του πατέρα του.
Μυθιστόρημα, Διόπτρα, 2015, 336 σελ.
Το σώμα του χρόνου – Σωτήρης Μ. Σαμπάνης
Η στιγμή
Ύστερα από σαράντα χρόνια μετανάστευσης, ο Μιχάλης καλείται να λάβει μια απόφαση ζωής, κι ένα ονειρικό, επίπονο και απρόβλεπτο ταξίδι, υπό τη μορφή μονολόγου, ξεκινά. Εγκλωβισμένος στις αναμνήσεις, βιώνει ξανά τα παιδικά του χρόνια, ψάχνει σε όλες τις κρυμμένες γωνιές της μνήμης και ανασύρει φλεγόμενες εικόνες μέσα από μια διαδρομή που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον ίδιο τον εαυτό και το πεπρωμένο του.
Θεατρικό, Σοκόλη, 2013, 48 σελ.
Ευγενείς αγωνίες – Σωτήρης Μ. Σαμπάνης
Θεατρικός μονόλογος σε δύο πράξεις
… Η Ισμήνη μοιάζει να μετέχει σε ένα είδος κοινής θηλυκής μοίρας, η θυσία και οι επιλογές της είναι πολύ “γυναικείες” και παραπέμπουν άμεσα στις μικρές, ταπεινές ζωές μιας σιωπηλής στρατιάς ανώνυμων γυναικών, που έζησαν και ακόμα ζουν και κινούνται αθόρυβα δίπλα μας. Μικρές οι ζωές, μικρές και οι θυσίες που, συσσωρευμένες όμως, απολήγουν σε ένα τελικό αυτοκαταστροφικό -ή λυτρωτικό- παρανάλωμα. Τελετουργικά, ωθούμενη από μια δύναμη ανεπίγνωστη που την οπλίζει, η Ισμήνη εξεγείρεται, σκοτώνοντας αυτό που της στερεί την ελευθερία, αλλά μαζί, σ’ αυτό το ύστατο σαρκαστικό coup de theatre, την ίδια την ελευθερία που για μια στιγμή κέρδισε έτσι όπως η μέλισσα κεντρίζοντας αυτοκτονεί…
Α΄ Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου (2009)
Θεατρικό, Αιγόκερως, 2011, 79 σελ.
Μεσίστιοι πόθοι – Σωτήρης Σαμπάνης
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2008, 58 σελ.
Οι δίδυμες – Σωτήρης Σαμπάνης
Οι μονοζυγωτικές δίδυμες Δάφνη και Όλια, αν και μεγάλωσαν στο ίδιο περιβάλλον, πορεύονται στη ζωή τους δρόμους διαφορετικούς. Χαρισματική και ταλαντούχα η μία, απολαμβάνει την αγάπη και το θαυμασμό των γύρω της. Η άλλη, αποτραβηγμένη στη σκιά, με τις όποιες δεξιότητές της καταχωνιασμένες, κουβαλά την πικρία τής μη αναγνώρισης αλλά και τη γαλήνη μιας ήρεμης ζωής. Τόσο όμοιες, σαν δυο σταγόνες νερό, αλλά και τόσο διαφορετικές. Και μια μέρα συμβαίνει το αναπάντεχο. Η Δάφνη εντελώς ξαφνικά φεύγει από τη ζωή, καταστρέφοντας συνάμα και τη ζωή των δικών της. Για την Όλια, το ένα μισό χάνεται. Το άλλο, μέσα από τον πόνο και τη θλίψη, αισθάνεται την ακατανίκητη επιθυμία να μάθει, να καταλάβει το «γιατί». Από κείνη τη στιγμή και μετά, χωρίς καλά καλά να το αντιληφθεί, αρχίζει να ζει τη ζωή της αδελφής της, του φυσικού της κλώνου. Λίγο λίγο, σαν ένα κουβάρι που αργά ξετυλίγεται, αλλά προς τα πίσω, μπαίνει στην προσωπική ζωή της και την ακολουθεί βήμα βήμα. Η μοίρα στήνει ένα πανομοιότυπο παιχνίδι για να παιχτεί από την αρχή. Ανάμεσα στην προσταγή της μοίρας και την πραγμάτωση της υπάρχει η άβυσσος… και το τυχαίο… Μπορεί άραγε η Όλια να ξεφύγει και να βρει τον εαυτό της;
Μυθιστόρημα, Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2007, 319 σελ.
Κόκκινος χορός – Σωτήρης Σαμπάνης
Τέλη του 19ου αιώνα και η σταφιδική κρίση βρίσκει την Ελλάδα ανοχύρωτη. Το μονοπωλιακό προϊόν της σταφίδας υποκύπτει στο εμπορικό παιχνίδι της Γαλλίας και της Αγγλίας και γίνεται πληγή αθεράπευτη. Η αστική τάξη των σταφιδέμπορων της Πελοποννήσου παρασύρεται από τη δίνη της καταστροφής. Τίποτα και ποτέ δε θα είναι όπως πριν. Η ζωή προχωρά εναλλάσσοντας τη φορεσιά της, πάντα σε χρώμα κόκκινο, από το αιμάτινο ως το αέρινο. Μέσα σ΄ αυτό το τοπίο ένας αρχαίος χρησμός επαληθεύεται. Μια γυναίκα αφουγκράζεται την απλότητα της ύπαρξης και με πυρωμένη τη φλέβα της θέλησης αρνείται το θάνατο. Πιστεύει πως η ζωή του ανθρώπου κρέμεται από την ίδια του την ψυχή και έχει τη δυνατότητα να φτιάξει από το μηδέν… το άπειρο και από το άπειρο… το τίποτα. Μια γυναίκα που μοιάζει με οποιαδήποτε γυναίκα, με τη “γυναίκα-Ελλάδα”, και “μεταλαμβάνει” τη ματαιότητα των πάντων μέσα από ηθικούς κανόνες που συμφώνησε με τον εαυτό της. Με συνοδό το μεγαλείο της απλότητας, πορεύεται προς τα άδυτα μιας πραγματικότητας που τα γεννάει όλα από το χώμα και όλα εκεί τα θυσιάζει… αναβαπτισμένα σε ένα υλικό απατηλό, όσο και το υλικό των ονείρων.
Μυθιστόρημα, Ελληνικά Γράμματα, 2003, 362 σελ.
Θέλω να μείνω με τον μπαμπά – Σωτήρης Σαμπάνης
Σε όλων των ανθρώπων το χέρι η ζωή έβαλε ένα κλειδάκι. Ποιος όμως πρόλαβε να το γυρίσει στην πόρτα της; Ποιος να την ανοίξει και να περιεργαστεί τους χώρους της και να τους κρίνει επαρκείς ή όχι στις απαιτήσεις του, αισθητικές ή μη; Ποιος να γκρεμίσει για να προβεί σε άλλη διαρρύθμιση ή να βολευτεί στους υπάρχοντες ή και να δυστυχήσει ακόμα στα σκοτεινά της; Είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Ζήτημα γνώριμο όμως στην κοινωνία, που συνήθως βιάζεται να κρίνει απερίσκεπτα την όποια διαφορετικότητα ή παρέκκλιση η οποία ωστόσο υπάρχει στην ανθρώπινη φύση. Τί θλιβερή αναδίπλωση να πασχίζεις να ξεκαρφώσεις με το ένα χέρι τις “σανίδες” καθωσπρεπισμού για να μπει το φως και να τις ξανακαρφώνεις με το άλλο! Ο Σωτήρης Σαμπάνης γεννήθηκε το 1955 στις Καμάρες του δήμου Ερινέου – Αχαϊας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Σχολή Αθηνών. Το μυθιστόρημα “Θέλω να μείνω με τον μπαμπά” είναι το πρώτο του.
Μυθιστόρημα, Ελληνικά Γράμματα, 2000, 308 σελ.
Πηγές: Biblionet, Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, Ελληνικά Γράμματα, Γαβριηλίδης, Αιγόκερως, Σοκόλη, Διόπτρα, ΑΩ Εκδόσεις, Εκδόσεις Βακχικόν
