Σπύρος Γιακουμάκης

Tο φεγγάρι με τα παγοπέδιλα – Σπύρος Γιακουμάκης

Ο Λευτέρης με την “ωραία Ελένη” γνωρίζονται στο νησί της, όπου αυτός υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία. Εκείνη, σύζυγος του ταγματάρχη Μαρίνου, διοικητή του μοναδικού στρατοπέδου του νησιού, κάνει παράνομο δεσμό μαζί του. Ο Λευτέρης, που εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος μετά την απόλυσή του από το στράτευμα, είναι ποιητής και συγγραφέας. Η “ωραία Ελένη” εγκαταλείπει τον ταγματάρχη και ζει μαζί του.
Οι δυο τους παρακολουθούν μια πρόβα από το θεατρικό του έργο με τίτλο “Το Φεγγάρι με τα Παγοπέδιλα”, όπου ξετυλίγεται αλληγορικά το κουβάρι της τραγικής ιστορίας μιας ολόκληρης χώρας. Που χτύπησε πισώπλατα ο Θάνατος όσο καμία άλλη κι όπου οι αγωνιστές που ονειρεύτηκαν έναν καλύτερο κόσμο και που εντέλει πότισαν με το αίμα τους τόπους εξορίας, ηττήθηκαν από το βρόμικο παιχνίδι της μοίρας. Μα οι ποιητές, που λες αυτοκτόνησαν για να γίνει τ’ όνειρο αλήθεια, παίρνουν την εκδίκησή τους. Σίγουρα και για λογαριασμό των ηττημένων. Που βάσκανος μοίρα, κατάρα στυγνή τούς σημάδεψε.

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2019, 162 σελ.

Ο καθρέφτης της Αντιγόνης – Σπύρος Γ. Γιακουμάκης

Μοναδική παρέα της ωραίας Αντιγόνης ο καθρέφτης της. Καθημερινά τη βλέπει να καλλωπίζεται μπροστά του αποθαυμάζοντας την ομορφιά και τα νιάτα της. Μοιάζει να την έχει ερωτευτεί! Εκείνη προσπαθεί να σκοτώσει τη μοναξιά της στο facebook, το γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Με τον συγγραφέα Λεωνίδα Βρεττό είναι εκεί φίλοι. Ο Βρεττός την αιφνιδιάζει μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος με ένα απόσπασμα από ανέκδοτο πεζογράφημά του, ερωτικού περιεχομένου και την εξιτάρει. Η Αντιγόνη αποφεύγει να του δείξει πώς αισθάνεται. Τελικά ενδίδει στον πειρασμό και τον καλεί να της στείλει ολόκληρο το έργο του με αντάλλαγμα μια ερωτική βραδιά μαζί της σε περίπτωση που αυτό της αρέσει. Διαβάζοντάς το νιώθει μέσα της ανάμικτα συναισθήματα. Εντέλει η επιθυμία της για μόνο “μια βραδιά” με τον Βρεττό εξανεμίζεται γρήγορα και στη θέση της φουντώνει η φλόγα του έρωτα για κείνον. Οι δυο τους συναντώνται πρώτη φορά διά ζώσης στο υπνοδωμάτιο της Αντιγόνης. Ο καθρέφτης της ράγισε, λες από τον αφόρητο πόνο της ζήλειας με είδωλο το ζευγάρι να κάνει έρωτα. Στη συνέχεια παρέδωσε το πνεύμα.

Αφηγήσεις, Όστρια Βιβλίο, 2014, 84 σελ.

Ένα πολυβόλο για τον μάστρο Πέτρο – Σπύρος Γιακουμάκης

O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ’ όργωμα: ”Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;” Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ”καλά είμαι μπάρμπα”. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντας την απαλάμη του μπροστά στα χείλη. Τα μικρά πουλίσια μάτια του είχαν θολώσει από συγκίνηση που ο Λεφτέρης ήταν καλά στην υγειά του. Έστρεφε τότε το γυρτό μικροκαμωμένο κορμί του με τα αδύνατα κανιά κατά το στενό καλντερίμι που έβγαζε από το χωριό στο Λιβάδι, όπου οι χωριανοί είχαν τις καλλιέργειές τους.

Αφηγήσεις, Όστρια Βιβλίο, 2014, 80 σελ.

Στον παράδεισο με το σκουφάκι μου – Σπύρος Γ. Γιακουμάκης

Αγέννητος σχεδόν…
Για μια στιγμή, η πόρτα του κόσμου ανοίγει.
Αναπάντεχο φεγγοβόλημα.
Βλέμματα περίεργα, υγρά, λες και μιλούσαν: “Νίκησε!”

Βουβό αγέρι φύσηξε,
η κάσα έτριξε άγρια απ’ το χτύπο.
Σκοτάδι ξανά.

Μέσα στο θάλαμο των πρόωρων νεογέννητων η ευτυχία εναλλάσσεται συχνά με την αγωνία. Τα νεογέννητα παλεύουν να μείνουν στη ζωή. Και εγώ εκεί κοιτώ ανήμπορος. Μόνο μου όπλο είναι το γέλιο. Γιατί το γέλιο είναι η πρώτη και η πιο σημαντική ανθρώπινη έκφραση που μαθαίνει ο άνθρωπος μόλις γεννιέται… ίσως μαζί με το κλάμα…

Αφηγήσεις, Ζήτη, 2010, 116 σελ.

Η δική μου άνοιξη – Σπύρος Γ. Γιακουμάκης

Η ζωή και τα προβλήματα ενός ζευγαριού που επιστρέφει στην Ελλάδα, έπειτα από χρόνια διαμονής στο εξωτερικό. Δύο άνθρωποι συνηθισμένοι εντελώς διαφορετικά επιστρέφουν σε μια πατρίδα που δεν θυμίζει καθόλου με μάνα που ανοίγει την αγκαλιά της στα παιδιά της, που χρόνια τώρα μοχθούσαν κάπου μακριά για ένα καλύτερο αύριο. Μια ζωή γεμάτη πίκρες που περιμένει στην δική της άνοιξη.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Λογοθέτης, 1998, 222 σελ.