Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Σπύρος Κοκκινάκης

Ο Σπύρος Κοκκινάκης γεννήθηκε το 1954 στον Πειραιά.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, Παιδαγωγικά, Ψυχολογία, Κοινωνική Εργασία, Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας, Επικοινωνία και ΜΜΕ, Πολιτική Σχεδίαση Εκτάκτων Αναγκών στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Αναγορεύθηκε διδάκτορας Δημόσιας Διοίκησης του τελευταίου. Προέρχεται από τα «σπλάχνα» του υπουργείου Υγείας, στο οποίο μπήκε στο Δημόσιο με διαγωνισμό το 1982. Την περίοδο 1993-1996 διετέλεσε Διευθυντής του γραφείου του Γενικού Γραμματέα Πρόνοιας. Από τις 2-4-2012 διετέλεσε προϊστάμενος Γενικής Διεύθυνσης Πρόνοιας του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και από 1-7-2012 του Υπουργείου Εργασίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Πρόνοιας με προϋπηρεσία 3,5 ετών στη θέση προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης κατόπιν δικαστικής διεκδίκησης (ΣτΕ). Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών ενώ τα ποιήματά του έχουν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές. Ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης χαρακτήρισε την ποίηση του κ. Κοκκινάκη ελεγειακή και ρωμαλέα με δωρικό τόνο και εκφραστική τόλμη. Από την σημερινή του θέση του, ως Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης ο κ. Κοκκινάκης, έλυσε όλα τα εμπόδια, που είχαν αναδυθεί για την επένδυση του Ελληνικού, τόσο από το Δασαρχείο Πειραιά όσο και με την αρχαιολογική Υπηρεσία. Στα ποιήματα του, ο αναγνώστης διακρίνει μια λυρική αφήγηση με έννοιες που αναδεικνύουν καταστάσεις λύπης, αγάπης, μοναξιάς, θανάτου, αλλά και ομορφιάς όπως η Ελληνική φύση που συνδυάζει περιγραφές με βαθυστόχαστες έννοιες. Η Άννα Κελσίου ποιήτρια συγγραφέας & κριτικός, στο δοκίμιο της με τίτλο «Ούτε μια ημέρα χωρίς ποίηση» γράφει για τον Σπύρο Κοκκινάκη «ότι η ποίηση του είναι η πραγματοποίηση του ονείρου μέσα στη σκέψη της ελευθερίας». Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ποίηση
Επικήδιος για τους τυράννους (1974), Σείριος
Ασφυξία (1974), Κριτήριον
Στη χαραμάδα του πατώματος (1976), Σείριος
Ο αποχαιρετισμός της σιωπής (1977), Σείριος
Τα κύματα του Αιγαίου (1979), Ελληνικό Βιβλίο
Μαθητεία προσώπου (1981), Ιδιωτική έκδοση
Σ’ εποχή αμφισβητήσεων (1983), Βεντούρας-Σπύρου
Μνήμη αέναη (1990), Καλλιέρης
Εικόνες και άλλα (1995), Ιδιωτική έκδοση
Λυκόφως ορίων (2019), Ηριδανός
Ποιήματα 1974-2019 (2019), Ηριδανός
Κύκλους υφαίνει η ύπαρξη (2020), Ηριδανός
Ο Αλεξανδρινός (2020), Ηριδανός

Δοκίμια-Μελέτες
Κοινωνική εργασία με το παιδί (1978)
Κοινοτικά συμβούλια προστασίας ανηλίκων (1978)
Εξήντα χρόνια από την απόδοση στα ελληνικά των κειμένων της “Κοιλάδας των ρόδων” (1987)
Η οικουμενικότητα της ελληνικής γλώσσας (1992), Καλλιέρης
Επιδράσεις της ιταλικής λογοτεχνίας στην πνευματική ζωή των Ελλήνων από τα μέσα του 18ου αιώνα και εφεξής (1992), Καλλιέρης
Η αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών αρμοδιότητος Υπουργείου Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1994)
Οικογένεια και κοινωνική πολιτική (1994), Καλλιέρης
Η εθελοντική προσφορά στη σύγχρονη κοινωνία (1996)
Η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία απέναντι στη διεθνοποίηση της εκδοτικής αγοράς (1996), Λόγος

Ο Αλεξανδρινός – Σπύρος Κοκκινάκης

Ο ΑλεξανδρινόςΔεκατέσσερα ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη


ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ
Ο εξ Αλεξανδρείας ποιητής
είδε τον κόσμο
με όχημα τη γλώσσα

Καλπάζοντας σε μονοπάτια
σκέψης και αισθήσεων
γυαλιά φορώντας
πλησίαζε τους επισκέπτες
διαβάζοντάς τους ποίηση
Τη δική του ποίηση
Τη δική τους ποίηση

Ο εξ Αλεξανδρείας ποιητής
Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν.

Ποίηση, Ηριδανός, 2020, 32 σελ.

Κύκλους υφαίνει η ύπαρξη – Σπύρος Κοκκινάκης

Κύκλους υφαίνει


ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ
Ακούει το δρόμο
Βλέπει την απώλεια
Νοιώθει την αλήθεια
Αγγίζει το ευάλωτο
Οσμίζεται τη συντριβή
Ανάμεσα στο χρόνο και τις λέξεις
Ανοίγει σαν τριαντάφυλλο
Φλόγα σε τοίχο
Βήμα που σχίζει την αγάπη
Ανάμεσα στην καταδυνάστευση και
Στην απελευθέρωση
Ακατοίκητο σπίτι
Κάποτε υπήρξε.

Ποίηση, Ηριδανός, 2020, 32 σελ.

Ποιήματα 1974-2019 – Σπύρος Κοκκινάκης




ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ ΣΕ ΠΕΤΡΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Νυχτώθηκε για τα καλά τούτος ο άστεγος της γέφυρας.
Τραγούδησε για να γεμίσει το χώρο φωνές.
Ονειρεύτηκε για να χορτάσει την πείνα του.
Στέναξε για να συγκινήσει τις πέτρες.
Χαμογέλασε για να πει πως υπάρχει.
Έκλαψε για τους νεκρούς της τελευταίας πολιτικής επιδημίας
κι ύστερα είπε πως δε θα πέθαινε ποτέ.
Όταν αποκοιμήθηκε
Η απουσία του ήταν αβάσταχτη για το νερό.

Ποίηση, Ηριδανός, 2019, 96 σελ.

Λυκόφως ορίων – Σπύρος Κοκκινάκης

Λυκόφως ορίων


ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ Ο ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ
Τούτο το πρωινό ο ήλιος δεν βγήκε,
οι κότες τσιμπολογούσαν τη σκέψη του πεθαμένου
και το ν ερό θόλωσε στο ποτάμι.
Τούτο το μεσημέρι ο ουρανός σκοτείνιασε,
οι βουνοπλαγιές γέμισαν σταυρούς και παπαρούνες
και τα χαμόγελα των επισκεπτών του Μουσείου, παγωμένα.

Τούτο το δειλινό οι διαβάτες πιτσιλίστηκαν με αίμα.

Ποίηση, Ηριδανός, 2019, 48 σελ.

Πηγές: EKEBI, Biblionet, Ηριδανός

Έλληνες λογοτέχνες

Ξένοι λογοτέχνες

Φιλικές Ιστοσελίδες