Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Το 1959-60 βρίσκεται στο San Francisco και παρευρίσκεται στο ξεκίνημα της Βeat Generation. Γνωρίζεται με τον ποιητή Lawrence Ferlinghetti, εκδότη των City Lights Books και αρχίζει να γράφει ποίηση στα Αγγλικά. Το 1961 τον επισκέπτεται στην Αθήνα ο Αllen Ginsberg και ξεκινάει μία φιλική σχέση μαζί του που διήρκεσε έως το θάνατο του Αμερικανού ποιητή το 1997. Αρχίζει μια σειρά περιπλανήσεων που τον οδηγούν στη Βυρηττό, στο Παρίσι, στην Ιταλία, Ισπανία, Μαρόκο, Βερολίνο, όπου θα γνωρίσει πολλούς από τους πρωταγωνιστές των σύγχρονων καλλιτεχνικών τάσεων. Στο Παρίσι το 1962 συχνάζει στο ιστορικό Beat Hotel της Rue Git-Le-Coeur και συναντά τους William Burroughs, Gregory Corso, Peter Orlovsky και Sinclair Beiles. Λίγο αργότερα στην Ταγγέρη θα γνωρίσει τον Paul και τη Jane Bowles. Έζησε κάποια χρόνια στο Los Angeles και τελευταία έχει αποσυρθεί στη Σαλαμίνα όπου ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο. Δημοσιεύει και πάλι, κυρίως σε underground περιοδικά (Κούρος, Panderma, Πάλι, Σήμα, Residue, και Interim Pad). Δεν ανήκει στην τάξη των mainstream ποιητών, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει από το να εκφράζει με την ποίησή του την ανεξαρτησία του από το σύστημα και την σταθερά ελεύθερη φωνή του.
Γραφτά (1998), Απόπειρα
Δηλώσεις της σιγαλιάς (2011), Πολιτιστική Δράση-Ένωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδας ( Ε.Μ.Σ.Ε )
Η μεταμόρφωση του τοπίου (2017), Πολιτιστική Δράση-Ένωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδας ( Ε.Μ.Σ.Ε )
Μεταφράσεις
Cossery, Albert, Ξεχασμένοι απ’ το Θεό (1991), Απόπειρα
Ginsberg, Allen, Ημερολόγια (1993), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Kerouac, Jack, Τα όνειρά μου (2010), Αίολος
Kerouac, Jack, Μάγκι Κάσιντι (2010), Αίολος
Η μεταμόρφωση του τοπίου – Σπύρος Μεϊμάρης
Ποιήματα 1961-2014
Η ποίηση του Σ. Μεϊμάρη εμπεριέχει την αμεσότητα και την ζάλη του να είσαι εκεί όπου η περιγραφή απευθύνεται. Οι λέξεις εκτοξεύονται με μια φαινομενική αθωότητα σαν παιδιά που παίζουν και ξαφνικά ξεφεύγουν από την επιτήρησή μας- “Θέλω να δω κομμένο το λαιμό της, αίμα πάνω στα ξανθά μαλλιά της (Ερωτικό τραγούδι)”- και ενίοτε σκορπούν τρόμο. Σαν βιρτουόζοι της τζαζ που παίζουν σαξόφωνο ή πιάνο στο χείλος ενός ενεργού ηφαιστείου. Πώς έφτασε εκεί, πώς πηγαίνει αλλού, πώς στοχάζεται την υπέρβαση; «Μια άσκηση συνειρμών. Μια άσκηση ήχων. Μια άσκηση ρυθμών. Δεν γυρεύω κάτι, δεν αναζητώ».
Σχεδιάζει το τραγούδι του εαυτού του στην κόψη ανάμεσα ση φύση και στην οικιακή σφαίρα, πειραματίζεται όπως οι προσφιλείς του συνθέτες και ποιητές και μας δημιουργεί ένταση ανάμεσα στο φαινομενικά αδιάφορο και στο ατέλειωτα σημαντικό. Καταφεύγει στον μηχανισμό του προφορικού λόγου… (Λιάνα Σακελλίου)
Ποίηση, Πολιτιστική Δράση – Ένωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδας ( Ε.Μ.Σ.Ε ), 2017, 540 σελ.
Δηλώσεις της σιγαλιάς – Σπύρος Μεϊμάρης
1997-2009
… Η δημιουργία του κόσμου των λέξεων για τον ποιητή είναι μια προσπάθεια επικοινωνίας με τον ίδιο τον εαυτό του και δευτερευόντως με τον αναγνώστη.
Αυτή όμως η προσπάθεια επικοινωνίας με τον εαυτό του μέσω των λέξεων, προϋποθέτει την απελευθέρωση της γλώσσας από τη λογική, χρησιμοθηρική της λειτουργία και την αναγωγή της σε όχημα υπέρβασης, καθώς οι λέξεις έχουν τη δική τους ενέργεια και ώθηση.
Η Ποίηση είναι για μένα ταυτόχρονα Επίκληση, Εξορκισμός, Προφητεία. Η Ποίηση είναι πιστεύω πάντα καταφατική, ακόμη και όταν είναι απελπισμένη, καθώς το γεγονός της γραφής αποτελεί από μόνο του κατάφαση.
Οι αληθινοί ποιητές είναι πάντα προφητικοί. Οι αληθινοί ποιητές εμπειρώνται στο πετσί τους τα μελλοντικά δεινά ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο Όμηρος είναι προφήτης, το ίδιο και οι Shelley, Blake, Whitman, Hoelderin, Novalis, Mayakovsky, Baudelaire, Rimbaud.
Ο αληθινός ποιητής εξασκεί τα δύο εργαλεία του, την Ευαισθησία και τη Φαντασία, όσο καλύτερα μπορεί, έως ότου τα τελειοποιήσει σαν ένα καλοτανυσμένο δοξάρι μέσω του οποίου θα συνθέσει τα ποιήματά του.
(από το προοίμιο του συγγραφέα)
Ποίηση, Πολιτιστική Δράση – Ένωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδας ( Ε.Μ.Σ.Ε ), 2011, 100 σελ.
Γραφτά – Σπύρος Μεϊμάρης
1922-1997
Ποίηση, Απόπειρα, 1998, 63 σελ.
Πηγές: Biblionet, Απόπειρα
