Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Γραφικών & Διακοσμητικών Τεχνών των ΤΕΙ Αθήνας (1980-1984), στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου του Λυκούργου Σταυράκου – Τμήμα Σκηνογραφίας/Ενδυματολογίας (1983-1986) και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Concordia στο Μόντρεαλ, από την οποία αποφοίτησε το 1989 με διάκριση. Στην Ελλάδα συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραγωγές ως βοηθός σκηνογράφου, σκηνογράφος και ζωγράφος σκηνικών, ενώ στον Καναδά συνεργάστηκε με τις θεατρικές ομάδες της Ελληνικής Κοινότητας, της Εβραϊκής (Syide Brofman Centre), καθώς και ανεξάρτητες θεατρικές ομάδες του Μόντρεαλ και του Τορόντο. Από το 1992 διατηρεί στην Αθήνα γραφείο Αρχιτεκτονικών Μελετών και Διακόσμησης Χώρων με χιλιάδες ολοκληρωμένες εργασίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Σαγηνεύοντας τη Ν. (2018), Εντύποις
Eterec (2020), Υδροπλάνο
Eterec – Σπύρος Στάης
Το παράδειγμα της συνωμοσίας
Πλησιάζοντας στη μέση του 21ου αιώνα, η μονομερής επαφή με την άγνωστη οντότητα είχε φθάσει σε οριακό σημείο, καθώς οι πρώτοι αποδέκτες αδυνατούσαν να διαχειριστούν την πλούσια εισερχόμενη “Γνώση”.
Μια ελίτ οικονομικά ισχυρών ανθρώπων στρατολογήθηκε για να επενδύσει στη μελλοντική επίτευξη Αμφίδρομης Επικοινωνίας και Επαφής με την άγνωστη “Ανώτερη Νόηση”. Το πρόγραμμα βασίστηκε σε προηγούμενη “Εισερχόμενη Γνώση” και συνοψιζόταν στη χρηματοδότηση του γενετικού σχεδιασμού και της βιολογικής δημιουργίας, της ανατροφής, εκπαίδευσης και υποστήριξης των “16
Πρώτων”. Δεκαέξι χαρισματικών παιδιών που, για τα εκατομμύρια των υποστηρικτών τους, θα άλλαζαν τις κοινωνικές δομές, αλλά για τους λίγους Γνώστες θα ήταν εκείνα που
θα επωμίζονταν το ETEREC, το σημαντικότερο κομμάτι της μέχρι τότε Γνώσης, αφού οι εφαρμογές του θα έφερναν αμετάκλητα την ανθρωπότητα μπροστά σε τεράστια διλήμματα με απρόβλεπτες συνέπειες και μηδαμινές επιλογές. Eξιστόρηση μιας συνωμοσίας που δεν ελέγχεται ούτε καν από αυτούς που τη διαχειρίζονται, μοιάζει με βιβλική περιγραφή ή αρχαιοελληνική τραγωδία, όπου τη μοίρα των πολλών την ορίζουν κάποιοι άρχοντες και των αρχόντων κάποιοι άφαντοι Θεοί.
Μυθιστόρημα, Υδροπλάνο, 2020, 558 σελ.
Σαγηνεύοντας τη Ν. – Σπύρος Στάης
Ένας μοναχικός Μοντρεαλίτης που πετάει, προσπάθησε να σαγηνεύσει μια τηλεοπτική σταρ από το αντίπερα Τορόντο. Κάτι σαν τον κακό λύκο κ ερωτεύτηκε την προβατίνα Ντόλυ.
Ο Ελισσαίος γνώρισε τη Νίκι Μπένετ, στην κυριολεξία κατά λάθος, όταν το βλέμμα του έπεσε τυχαία πάνω σε μια βουβή τηλεόραση. Κεραυνοβόλος έρωτας;
Ούτε κατά διάνοια. Τουλάχιστον ο ίδιος δεν το παραδέχθηκε ποτέ. Λέει ότι εμπνεύστηκε, εγώ λέω ότι κόλλησε το μυαλό του, τόσο ποταπά.
Τι ήθελε να κάνει μαζί της; Κανείς δεν κατάλαβε. Τα αγρίμια για να κατακτήσουν κάτι πρέπει πρώτα να το λεηλατήσουν. Εκείνος, συμμάχησε με φαντάσματα από το παρελθόν, άγιες μορφές από τον καιρό των Βαλκανικών πολέμων και επιτέθηκε.
Είδα το καλό να φέρνει δυστυχία και το κακό να μοιάζει ευλογία. Είδα το ένστικτο του αγριμιού να τα βάζει με τη χειραγωγημένη λογική του κατοικίδιου και κατάλαβα πως η φαντασία είναι, περισσότερο από όσο νομίζουμε, ικανή να επηρεάσει την πραγματικότητα.
Αυτή είναι η ιστορία του ανθρώπου που με γέννησε στο μυαλό του για να τα δω με τα μάτια του.
Μυθιστόρημα, Εντύποις, 2018, 494 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εντύποις, Υδροπλάνο
