Σπούδασε Δημοσιογραφία σε Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών, Θεολογία και Φιλοσοφία & Παιδαγωγική Ψυχολογία (με ΜΠΣ στη Συστηματική Φιλοσοφία) στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα, παρακολούθησε Επιμορφωτικό Πρόγραμμα στην Ειδική Αγωγή και τις Μαθησιακές Δυσκολίες (ΕΚΠΑ), ενώ ταυτόχρονα απέκτησε επάρκεια στη μέθοδο Braille στο ΚΕΑΤ. Πρόσφατα ολοκλήρωσε επιμορφωτικό σεμινάριο στη Δημιουργική Γραφή, καθώς και Συμβούλου Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια αλλά και σε παγκόσμιο συνέδριο Φιλοσοφίας και έχει αρθρογραφήσει σε περιοδικά κοινωνικού, πολιτικού και επιστημονικού ενδιαφέροντος καθώς και σε εφημερίδα πανελλαδικής κάλυψης. Επίσης, έχει εργασθεί για πολλά χρόνια ως εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα είναι φοιτήτρια στο προπτυχιακό τμήμα του Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Στάση ζωής: “Όσο περισσότερο γνωρίζεις τόσο περισσότερο ξέρεις ότι δεν γνωρίζεις”, Αριστοτέλης.
Αποδείξεις για την Ύπαρξη του Θεού (2020), Δαιδάλεος
Το Τέλος της Μεταφυσικής του Νίτσε (2021), Δαιδάλεος
Η πεμπτουσία του Αριστοτέλη (2022), Δαιδάλεος
Η πεμπτουσία του Αριστοτέλη – Σταυρούλα Α. Νικολή
Το μυστήριο του Αιθέρα στο έργο
του Σταγειρίτη φιλοσόφου
Ποια είναι η Αρχή των πραγμάτων; Ποια τα δομικά στοιχεία του σύμπαντος; Μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει το πώς ξεκίνησαν όλα και αν ναι, μπορεί μήπως να επηρεάσει καθοριστικά την εξέλιξή τους;
Αυτά είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που απασχόλησαν τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Ορισμένοι από αυτούς μίλησαν για τα 4 δομικά στοιχεία της Ύπαρξης (Φωτιά, Γη, Νερό, Αέρας). Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε ένα 5ο, τον Αιθέρα τον οποίο και εξύψωσε στη θέση της Πεμπτουσίας του σύμπαντος κόσμου, ορίζοντάς τον μάλιστα ως καθ’ αυτό το υλικό των ουράνιων σωμάτων.
Ο Αιθέρας είναι διαφορετικός από τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης καθώς, για τον Αριστοτέλη πάντα, διαθέτει εκείνες τις ιδιότητες της αναλλοίωτης, θεϊκής και αιώνιας ουσίας.
Ο Αιθέρας, ή αλλιώς το πέμπτο στοιχείο, είναι εκείνο το οποίο «κατοικεί» όπου και οι θεοί, δεν υπόκειται στη διαδικασία της γένεσης ούτε της φθοράς και το χαρακτηρίζει η έλλειψη της βαρύτητας. Κινείται έτσι αέναα και ακατάπαυστα στην περιοχή του υπερσελήνειου κόσμου, προκαλώντας την κυκλική κίνηση στα ουράνια σώματα.
Στο βιβλίο αυτό αναπτύσσονται το σύνολο των απόψεων του μεγάλου Σταγειρίτη για την πεμπτουσία της φύσης, όπως επίσης και η κριτική που δέχτηκε από τους φιλοσόφους διαφορετικών σχολών της αρχαίας Ελλάδας.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Κούκος
Φιλοσοφία, Ερμηνεία και κριτική, Δαιδάλεος, 2022, 70 σελ.
Το Τέλος της Μεταφυσικής του Νίτσε – Σταυρούλα Α. Νικολή
Ο Νίτσε άλλαξε ριζικά την πορεία της Δυτικής Φιλοσοφίας αλλά και γενικότερα της σκέψης σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρόκειται για έναν διανοητή που υποκαθιστά το ιδεώδες της γνώσης, στην ανακάλυψη του αληθινού, την ερμηνεία και την αξιολόγηση.
Η στάση του Νίτσε όμως στο βασικότερο ερώτημα της Μεταφυσικής -αν υπάρχει η Πρώτη Αρχή των Πραγμάτων- είναι αρνητική! Για τον Γερμανό φιλόσοφο, δεν υπάρχει κανένα υπερβατικό υπέρτατο ον και κατά συνέπεια δεν υπάρχει Θεός. Ο Θεός είναι νεκρός, αναγγέλλει, αλλά όχι με θριαμβολογούσα μηδενιστική ευφορία.
Με το πέρασμα των χρόνων, ο θάνατος του Θεού γίνεται ολοένα και περισσότερο υπόθεση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Πρόκειται για ένα συμβάν το οποίο περιμένει ακόμη το νόημα και την αξία του.
Με το τέλος του αφηρημένου Θεού, η μεταφυσική μας εγρήγορση συνδέεται με την κατάφαση στην υπεροχή της δύναμης του απείρου.
Τι συμβαίνει όμως με την παραδοσιακή Μεταφυσική και ποιος είναι ο ρόλος του ασυνείδητου όταν οι αντενεργές δυνάμεις αξιώνουν να περάσουν για «θέληση», κυλούν όλο και πιο μακριά μέσα στην άβυσσο του μηδενός μέσα σ’ ένα κόσμο ολοένα και πιο απογυμνωμένο από αξίες, θεϊκές ή ακόμα και ανθρώπινες;
Επιμέλεια: Κατερίνα Κουμέλη
Φιλοσοφία, Ερμηνεία και κριτική, Δαιδάλεος, 2021, 56 σελ.
Αποδείξεις για την Ύπαρξη του Θεού – Σταυρούλα Νικολή
Κριτική Ανάλυση στο έργο του Immanuel Kant
“Το υπέρτατο ον παραμένει, ένα απλό, αλλά μολαταύτα άψογο ιδεώδες, μια έννοια που κατακλείει και στεφανώνει ολόκληρη την ανθρώπινη γνώση”, υποστηρίζει μεταξύ άλλων ο Γερμανός φιλόσοφος Immanuel Kant στην “Κριτική του Καθαρού Λόγου”, κάνοντας χρήση της φυσικοθεολογικής, κοσμολογικής και οντολογικής απόδειξης για την ύπαρξη του Θεού. Πίστευε, δηλαδή, σθεναρά πως η Φιλοσοφία θα υποκαταστήσει τον ρόλο που έπαιζε κάποτε η Θρησκεία. Ο Θεός, λοιπόν, για τον Καντ δεν είναι ένα Υπερβατικό Ον αλλά ένα υπερβατικό Ιδεώδες του Καθαρού Λόγου που ξεπερνά τα όρια της αισθητικής εμπειρίας.
“Ό,τι υπήρξε ο Σωκράτης για την αρχαία φιλοσοφική σκέψη, αυτό είναι και ο Καντ για τη νεότερη! Ένα μοναδικό στο ύψος του ορόσημο. Και χωρίζουν την αρχαία φιλοσοφία σε τρία κεφάλαια: προσωκρατική, σωκρατική, μετασωκρατική· τη νέα σε άλλα τρία: προκαντιανή, καντιανή, μετακαντιανή”.
Ε.Π. Παπανούτσος.
Φιλοσοφία, Ερμηνεία και κριτική, Δαιδάλεος, 2020, 64 σελ.
Πηγές: Biblionet, Δαιδάλεος
