Στέλιος Παπαγρηγορίου

Για την κυρία Σάντμπλουμ – Στέλιος Παπαγρηγορίου

“Πολύ θα ήθελα να πυροβολήσω αυτόν που πρωτοέβαλε σαξόφωνο σε ταινία πορνό. Δεν ξέρω, κάτι τέτοιες δεν είναι οι σκαιές σκέψεις που κατακλύζουν το πολύ γερασμένο μυαλό; Ευτυχώς δεν τα έχω ακόμη χαμένα (φοβάμαι πιο πολύ το να μην με κατανοούν οι γύρω μου από το να πεθάνω). Δεν είμαι ούτε τρελός και νομίζω (εκτός από μια-δυο περιπτώσεις) δεν υπήρξα ποτέ παράφρων. Δεν μπορώ να πω πως από μόνο του αυτό είναι ενθαρρυντικό για τις προοπτικές μιας ζωής, αλλά για ποια ζωή τώρα μιλάμε, στα καλά μας είμαστε; Κι όμως, όσο εξευτελιστικά κι αν είναι τα γηρατειά, εμένα μου κάνουν κέφι. Ναι, δεν είμαι τρελός (αυτό το ξαναείπα, μήπως είμαι τελικά;) ούτε υπήρξα ποτέ και ευχαρίστως θα πυροβολούσα τον “πρωτοπόρο” που ένδυσε με μουσική σαξοφώνου ταινία πορνό.”

Η αναλύτρια κυρία Σάντμπλουμ ψυχαναλύει έναν ηλικιωμένο Αμερικανό αστυνομικό, τον Ρόμπερτ Μπλανκ, που ζει στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ και είναι γνωστός για τα αστυνομικά του μυθιστορήματα. Η κυρία Σάντμπλουμ του ζητά να καταγράφει την καθημερινότητά του σε ημερολόγιο. Ο Ρόμπερτ Μπλανκ διακατέχεται από την πίκρα των γηρατειών (“Τα γηρατειά είναι ντροπή. Πώς μπόρεσε να μας το κάνει αυτό η φύση!”), αλλά αποφεύγει τον αυτοσαρκασμό και την αυτολύπηση. Μέσα από το ημερολόγιο αναδύεται ένας ζωντανός χαρακτήρας που παρά τον κυνισμό και τον θυμό με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή, είναι τελικά συγκινητικός, ανθρώπινος και, εν πολλοίς, γοητευτικά απρόβλεπτος.

Υπεύθυνος Σειράς: Άρης Μαραγκόπουλος

Μυθιστόρημα, Τόπος, 2010, 133 σελ.

Οι σημαίες δεν ανεμίζουν τη νύχτα – Στέλιος Παπαγρηγορίου

Ο Κώστας Κοβαλένκο είναι αυτοφωράκιας.

Ο Κώστας Κοβαλένκο είναι πάντα πιστός στον εργοδότη του και μπαίνει στη φυλακή για χάρη του τα τελευταία δέκα χρόνια.

Μέχρι που το ίδιο του το αφεντικό τον πρόδωσε.

Μετά την αψυχολόγητη απόφαση του εργοδότη του και νονού της νύχτας της Αθήνας, τον εκ Φινλανδίας πρώην κατάδικο Μίκα Τανάλια, να του κόψει ένα δάχτυλο με το ψαλίδι του κλαδέματος, ο Κώστας Κοβαλένκο αποφασίζει να τον εκδικηθεί αναζητώντας τη χαμένη δικαιοσύνη και το χαμένο του δάχτυλο.

Μία αιματηρή, ξέφρενη πορεία αποτυπωμένη με τη σκληρή γλώσσα του δρόμου, ένας αγώνας ταχύτητας χωρίς κανόνες, ενός ανθρώπου που, ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, γυρεύει μανιασμένα την ελευθερία του. Ένα αστικό νουάρ b-movie που το τέλος του ανατρέπει όλα τα κλισέ του είδους.

Μυθιστόρημα, Νεφέλη, 2013, 129 σελ.

Γυμνά τρολ – Στέλιος Παπαγρηγορίου

Τα “Γυμνά τρολ” δεν είναι τίποτε άλλο παρά τρελές ιστορίες για καθημερινούς ανθρώπους που είναι εγκλωβισμένοι μέσα στη ζούγκλα του τσιμέντου. Σύντομες ιστορίες, ιδιότυπες, βλάσφημες και αστείες μ’ έναν τραγικό τρόπο. Κανείς δεν θα ‘θελε να του συμβεί κάτι τέτοιο. Όλοι θα γελάσουν όμως αν κατά λάθος πέσεις κάτω μπροστά τους. Έτσι είναι η φύση των πραγμάτων.

Τα “Γυμνά τρολ” είναι μια συλλογή διηγημάτων προορισμένα να δημιουργήσουν ένα νέο λογοτεχνικό είδος που οι απόγονοί μας στο μέλλον θα το αποκαλούν “λογοτεχνία τουαλέτας” χαμογελώντας πονηρά.

Διηγήματα, Νεφέλη, 2013, 253 σελ.