Στέλλα Δρακοπούλου

Η γυναίκα του μπελά – Στέλλα Δρακοπούλου

Έχει την όψη του σαρκοβόρου ζώου που παίζει το θύμα του, βασανιστικά, πριν το κατασπαράξει.
Ξέρει καλά τη δύναμή της και δεν φοβάται τίποτα.
Παίζει και ανεβάζει, ασταμάτητα, το τίμημα του εκπλειστηριάσματος του κορμιού της, που αδειάζει
τα αντρικά βαλάντια μέχρις τελευταίας δεκάρας.
Όλοι θέλουν να διατρέξουν το φαράγγι της γαλακτοφόρου
περιοχής κι ας γίνουν πένητες. Και αυτή, βιρτουόζος μαέστρος κατευθύνει σε κορώνες τη λαχτάρα τους.
Πότε ρίχνει τα ξανθά της μαλλιά μπρος και σκεπάζει
τις επιθυμητές διαδρομές, πότε τα τινάζει πίσω
και αποκαλύπτει την κολασμένη ματιά της.
Όλα εύκολα γι’ αυτό το κορμί που σειέται φιλήδονα και αρμονικά σ’ ένα τραπέζι που ορίζει τον κόσμο.
Αυτό το ξάφνιασμα σκόρπισε θανατική σιγή στην ταβέρνα.
Μόνον το γέλιο της, που πλάσαρε δυο πανάκριβες μαργαριταρένιες σειρές δοντιών, ράιζε την ακινησία και δήλωνε ζωή.
Παντού βουβαμάρα και λαχτάρα.
Όλοι την ήθελαν. Κανείς δεν προσπαθούσε να κρύψει τη λαγνεία που ξάπλωσε στα μάτια του. Κρυφή τους ευχή, αυτό το αντίδωρο της αμαρτίας να ξεστράτιζε την πεζή τους ζωή, χρυσοθήρες
να γίνουν μέσα στα επικίνδυνα τούνελ του έρωτα.

Ποίηση, Εκδόσεις Όστρια, 2021, 164 σελ.

Νυν και αεί – Στέλλα Δρακοπούλου

… Άνοιξαν έναν λάκκο, για το μικρόσωμο κορμί της και τη μεγαλόσωμη ζωής της και σαν άγιο λείψανο, την φίλησε χίλιες φορές, ζήτησε την ευχή της και την απώθησε, σαν γυάλινη υπόσταση στο μνήμα της.
Μάνα σε αγαπώ, θα σε αγαπάω πάντα και αντί σταυρού φύτεψε τη φλογέρα στο κεφάλι της, όπως την είχε παραδώσει η ίδια στο στρατιώτη, σαν ενθύμιο, σαν περιουσία, σαν μια απόδειξη αναγνώρισης καταγωγής.
Αν η φλογέρα ζήσει, όσο ο ίδιος, άφησε ευχή στο δικό του γιο, να τον φέρει εδώ, στο ίδιο σημείο του μαρτυρίου, να την φυτέψει στο μνήμα του και να γράψει επάνω της, “Μια φλογέρα μπορεί να σώσει ένα παιδί”…

Πεζογραφία, Εκδόσεις Όστρια, 2019, 144 σελ.

Η ευλογία του σταυρού έγινε κατάρα – Στέλλα Δρακοπούλου

Μια χειμωνιάτικη νύχτα, ένα μωρό εγκαταλελειμμένο σε μια πόρτα, με ένα σταυρό στο λαιμουδάκι του, γνώρισε μετά την απόρριψη της μάνας, την αγάπη μιας υιοθεσίας καρδιάς. Αργότερα στο σχολείο, η Μάργω γνωρίστηκε με την Κατερίνα, δίνοντας όρκους αιώνιας φιλίας. Η ζωή τις χώρισε, χωρίς όμως να σπάσει την αγάπη τους. Τα κορίτσια έγιναν γυναίκες και τυχαία και άθελά της η Μάργω ερωτεύθηκε έναν άνδρα που κατά σύμπτωση ήταν σύζυγος της φίλης της. Από τη σχέση αυτή προέκυψε μία εγκυμοσύνη που της χάρισε ένα κοριτσάκι. Όταν ανακάλυψε την αλήθεια βάζει το ίδιο σταυρουδάκι στο λαιμό του μωρού και το αφήνει έξω από την πόρτα της Κατερίνας που δεν είχε καταφέρει να κάνει παιδί με τον αγαπημένο της. Έτσι ο σταυρός έμεινε έξω από τον παράδεισο που συμβολίζει.

Όστρια Βιβλίο, 2019, 272 σελ.

Ξυπόλητο αγόρι – Στέλλα Δρακοπούλου

Ένα παιδί της ορεινής Ελλάδας, ξυπόλυτο, χτυπημένο από τη φτώχεια και την ορφάνια, προσπαθεί να αλλάξει τη ζωή του στηριζόμενο στη σωματική υπεροχή του αδελφού του και στην αγκαλιά και τη σοφή ματιά της γιαγιάς του, που ήταν η πρώτη που διέκρινε πως η ζωή του δεν μπορούσε παρά μόνον από την μόρφωση να κερδηθεί, μιας και το σώμα του ήταν αδύναμο. Έτσι, με ξένη βοήθεια έγινε γιατρός, για να δοκιμάσει, σε κάποια φάση της ιατρικής του διαδρομής ένα τραγικό δίλημμα. Να διαλέξει μεταξύ της κόρης του και ενός ξένου παιδιού που κινδύνευε εξίσου και των δύο η ζωή. Σε ποιο να γύρει την προσπάθεια σωτηρίας; Έδωσε έναν αγώνα συνείδησης, που τελικά υπερίσχυσε ο όρκος του Ιπποκράτη και μοίρασε δίκαια τη φροντίδα του με όποιο πικρό ενδεχόμενο. Η μεγάλη προσπάθεια και η βοήθεια της τύχης έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτή όμως η ικανοποίηση δεν έσβησε ποτέ τον πόνο της ξυπόλυτης παιδικής του ζωής.

Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2019, 224 σελ.

Χωρίς φιλιά στο στόμα – Στέλλα Δρακοπούλου

Τρεις γενεές γυναικών, υποταγμένες στις προκαταλήψεις και τις κοινωνικές συνθήκες της Ελληνικής υπαίθρου, έζησαν μακριά από τις επιταγές της νιότης τους που κραύγαζε να τσακιστούν οι αμπάρες της σκλαβιάς τους, βλέποντας να κυλάει η ζωή μακριά από τις χαρές της. Πολλά είδαν τα μάτια τους, πολλά άκουσαν τα αυτιά τους, λίγα γεύτηκαν τα χείλη τους και ο έρωτας εικόνα μακρινή έμεινε άπιαστο όνειρο και πεθαμένη ελπίδα.

Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2018, 180 σελ.

Κόβουν βαθιά τα όνειρα – Στέλλα Δρακοπούλου

Τέσσερις άντρες, κυνηγώντας το όνειρο, βρέθηκαν στα χαρακώματα της ίδιας φυλακής και έχτισαν μια ισχυρή “οικογένεια” φιλίας.
Ο Νάσος ερωτεύεται τη γυναίκα του παιδικού του φίλου και μετά από μια θυελλώδη, σχέση τη σκοτώνει.
Ο Νίκος ένας ρομαντικός δάσκαλος, στην προσπάθειά του, σε δύσκολους καιρούς, να αλλάξει το “πρόσωπο” του σχολείου του, κατηγορείται για ανάρμοστη χρήση του ασύλου και αντεθνική δράση και χάνει σχολική έδρα και ελευθερία.
Ο Βαγγέλης ένας αγανακτισμένος αγρότης, που αργεί να φθάσει στο χωριό του η δικαιοσύνη ανθρώπων και θεού, χτυπάει ένα Δεσπότη που υπόσχεται καλύτερες μέρες, χωρίς αντίκρισμα, με όπλο την πίστη και βρίσκεται πίσω από τα σίδερα. Και ο Γρηγόρης ένα νέο παιδί, κυνηγημένος από το σύνδρομο της αφανισμένης του οικογένειας μπαίνει στην ανάγκη των “ουσιών” και φθάνει στα χέρια των τριών συγκάτοικων του μοιραίου κελιού.
Σε αυτή τη συγκατοίκηση μαθαίνουμε τις διαδρομές των ονείρων τους που κόβουν βαθύτερα από τη σκλαβιά της φυλακής.
Με την αποφυλάκισή τους παρακολουθούμε την υπόλοιπη διαδρομή τους που υποβαστάζεται, πάντα, από την αγάπη της “οικογένειας” που δεν ξεψύχησε ποτέ.
Αγαπήθηκαν σαν αδέλφια, σαν άνθρωποι με διαφορετικές πορείες και όνειρα, αλλά ίδιες ματιές.

Μυθιστόρημα, Οδός Πανός, 2018, 262 σελ.