Τάσος Κουράκης

Ιχνηλατώντας το παρόν – Τάσος Κουράκης

Ποιητικά και άλλα

Σε όσους
διαβάζουν με τις αισθήσεις,
μεταγγίζοντας την αφή του χαρτιού,
το άρωμα των λέξεων και
την αύρα των ακουσμάτων
στην δική τους ονειρική πραγματικότητα

Ποίηση, Παρατηρητής, 1995, 95 σελ.

Η Λίμνη Βικτορία – Τάσος Κουράκης

Έπειτα είναι κι εκείνοι που π α ρ α ι τ ο ύ ν τ α ι

που ανεβαίνουν

κατεβαίνοντας

Ποίηση, Παρατηρητής, 1998, 64 σελ.

Τα παρεκκλίνοντα – Τάσος Κουράκης

Στους παρεκκλίνοντες
Ενώ κινούμαστε ανέτως στις λεωφόρους του αυτονόητου
αδυνατούμε να παρεκκλίνουμε έστω και ένα χιλιοστό
στα κράσπεδα της “άλλης” ζωής,
στα στενά σοκάκια μιας αγεωμέτρητης πολιτείας

Δοκίμια, Παρατηρητής, 2002, 86 σελ.

Λέξεις λάμνουν αεί θάλλουν – Τάσου Κουράκη

Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Xρόνια παλεύω να μάθω πού επιστρέφει τελικά η ανάταση της ψυχής που ο καθένας νιώθει στα ορόσημα της ζωής του, σαν όπως έχοντας ώρες ή μέρες πεζοπορήσει και ξαφνικά βρίσκεται στην κορφή ενός όρους, λουσμένος στο διάφανο φως, να αγναντεύει με χίλια μάτια τον ατέλειωτο ορίζοντα του κόσμου…

Ποίηση, Ίνδικτος, 2002, 71 σελ.

Ιερωτικόν – Τάσος Κουράκης

Η νέα ποιητική συλλογή του Τάσου Κουράκη. Στίχοι που υπακούουν και στο Ιερό και στο Ερωτικό, έτσι που να τα ονομάζει ο ποιητής “Ιερωτικά”, χωρίς να τα ξεχωρίζει μεταξύ τους.
Περιγράφοντας τον έρωτα, που εκλείπει από τη ζωή μας, στήνει το σκηνικό του σε δωμάτια, τόπους, πόλεις. Εάν σκεφτούμε ότι ο Πλάτων είπε πως για εμάς στον κόσμο υπάρχει μόνο ένα πρόσωπο και πρέπει να το αναζητήσουμε, να το συναντήσουμε, να το βρούμε, ας δεχτούμε αυτή την κατάθεση της ποιητικής συλλογής “Ιερωτικόν” ως έναν τρόπο για να πλησιάσουμε τον Άλλον, να ζήσουμε μαζί του, ακόμη κι αν συμβεί να χωρίσουμε.

Το ταξίδι που κάναμε αναζητώντας και γνωρίζοντας το πρόσωπο, τον Άλλον, δεν ήταν τυχαίο, ούτε αυτονόητο. Ήταν κάτι βαθύτερο και υψηλότερο.

Ποίηση, Ιανός, 2009, 144 σελ.

67% – Τάσος Κουράκης

Με κουράζουν οι πράξεις που/ δεν έκανα
Τα Ναι και τα Όχι που/ δεν είπα
μου φράζουν το στόμα/ Και το αίμα που/ δεν έδωσα
λερώνει το πουκάμισό μου

…. Και μου ‘λεγε: Το σώμα μου αφού το υπογραμμίσεις με όλες τις νυχιές του κόσμου, πρέπει να το αποστηθίσεις για τους Χειμώνες που θα ταξιδεύεις…

Ποίηση, Ιανός, 2012, 91 σελ.

Επί σωμάτων λέξεων – Τάσος Κουράκης

Επί των λέξεων, αλλά και επί ακμής θαλάσσης.
Ναυαγοί επί νήσων
που εκλαμβάνουν τους αφρούς των κυμάτων
ως αλυκές ξηράς και οδεύουν
επί ακμής θαλάσσης αβύθιστοι
προς το Άλας

Η προσέγγιση του έρωτα ως διαδικασία γέννησής σου.
Έρωτας είναι
όταν, καθώς ανάμεσα στα σκέλια της,
αναρωτηθείς για κλάσμα δευτερολέπτου μήπως
τότε
πρωτοβγαίνεις στη ζωή
κι αντικρίζεις το φως!

Γιατί εν τέλει…
Όταν τα κορμιά του έρωτα
ανασμιλεύονται
Οι λεγεώνες της ιστορίας
αποδομούνται

Ποίηση, Ιανός, 2016, 104 σελ.

Δεν θέλω να πεθάνω γιατί πώς θα ζω μετά χωρίς εκείνη; – Τάσος Κουράκης

ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Δεν γράφω ποιήματα για να συνταιριάξω λέξεις.
Πελεκάω το χέρι μου μέχρι τις φλέβες·
αξίνα της ζωής για όταν θα έρθει ο καιρός να
σκάψω το μνήμα του φόβου.

Τροχίζω τα ναι και τα όχι στα δάχτυλα.
Θα χρειαστούν στο μακρινό ταξίδι
ίσαμε τη σκόνη των αστεριών,
για τις θύελλες που σκίζουν τα πανιά
πριν ακόμη σαλπάρω.

Ποίηση, Ιανός, 2019, 64 σελ.