Τάσος Παπαναστασίου

Το σπάσιμο – Τάσος Παπαναστασίου

Αστυνομικό μυθιστόρημα


Ο Αστυνόμος Απτόσογλου μετρά τις συνέπειες από μια υπόθεση που τον παρέσυρε πολύ πιο μακριά από τα όρια του καθήκοντος. Η υπηρεσιακή συνήθεια που υπόσχεται η επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη, μαζί με την ομίχλη στις οικείες διαδρομές της γενέθλιας πόλης, μοιάζουν με τις ιδανικές συνθήκες για να διαχειριστεί τις εσωτερικές αντιφάσεις που τον βασανίζουν. Μια καταγγελία ρουτίνας, όμως, για οικογενειακή βία, θα εξελιχθεί στη νέα δίνη που απειλεί να τον καταπιεί. Στο χείλος της περιστρέφονται βασανισμένα σώματα, αδίστακτα επιφανή και αφανή πρόσωπα που τα πουλάνε, τα αγοράζουν και τα νοικιάζουν, μαριονέτες και πρωταγωνιστές του οργανωμένου εγκλήματος, της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, του νόμου. Ο Αστυνόμος Απτόσογλου ξετυλίγει το νήμα που συνδέει τις θανατηφόρες φλόγες του Τσέρνομπιλ με σκοτεινά σπίτια στον λαβύρινθο της Κωνσταντινούπολης και με εγκαταλειμμένα βαγόνια πίσω από τον Σταθμό της Θεσσαλονίκης, δυσκολεύεται να διακρίνει σωστά εχθρούς από συμμάχους και, ραγισμένος ο ίδιος, επιχειρεί να τα βάλει με ένα κύκλωμα που ξέρει καλά να σπάζει τις ανθρώπινες ψυχές για πάντα.

Τα απογεύματα του φθινοπώρου στην Άνω Πόλη είναι σύντομα. Δυο στάλες ώχρας, λίγο ροζ, ίσως και λίγο κόκκινο, μια δυο δόσεις μοβ και μετά σκοτάδι. Φωνές από τη γειτονιά, μια μητέρα καλεί τα παιδιά της να επιστρέψουν γιατί σκοτεινιάζει, δυο άντρες μιλούν στα κινητά τους, ένας βήχει στην ανηφόρα και αναθεματίζει το τσιγάρο, κάποιος τρέχει για να κρατηθεί σε φόρμα, κάθε σημείο των δρόμων είναι γεμάτο παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αυτό ήταν. Σκοτείνιασε. Ησυχία. Κανείς δεν κινείται στους δρόμους. Δεν είναι εύκολος τόπος για νυχτερινούς περιπάτους.

Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2023, 288 σελ.

Η σιωπή δεν σε κρατά ζωντανό – Τάσος Παπαναστασίου

Ο αστυνόμος Απτόσογλου έχει αποσυρθεί στο Καρπενήσι, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τα καθήκοντά του. Ο ιδιόρρυθμος αστυνόμος θα αναγκαστεί όμως να επιστρέψει στη δράση για χάρη μιας δεκαεξάχρονης και της γιαγιάς της που ζητούν τη βοήθειά του. Ο φόνος που θα κληθεί να εξιχνιάσει κρύβει ένα καλά θαμμένο μυστικό, και για να το φέρει στο φως ο Απτόσογλου θα πρέπει να ξεμπερδέψει νήματα που μπλέκουν τις οικογενειακές του μνήμες και τον γενέθλιο τόπο του, τη Θεσσαλονίκη, με το Ολοκαύτωμα και τον Εμφύλιο.
Η κατοχική Θεσσαλονίκη, το Άουσβιτς ως τόπος μαρτυρίου, ο Γράμμος ως σκηνικό αλληλοσφαγής, το Καρπενήσι της Αντίστασης και του Εμφυλίου, η Ελλάδα του 2018 υφαίνουν τον χάρτη πάνω στον οποίο τα πρόσωπα του μυθιστορήματος αγωνίζονται να επιβιώσουν, να ξεφύγουν από τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Η Νίνα, που επιβίωσε από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο αμφίθυμος Σίμος, ο μελαγχολικός γιος τους Χάρης και η απρόβλεπτη εγγονή τους Σοφία εμπλέκονται με τα αδυσώπητα γεγονότα του πολέμου, του διχασμού, του μίσους και της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής.
Ένα αστυνομικό μυστήριο με βασικό πρωταγωνιστή την Ιστορία.
Ποιος αντέχει να μη γίνει μέρος του Κακού, αν αυτό θα τον κρατήσει ζωντανό;

Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2021, 360 σελ.

14 ημέρες – Τάσος Παπαναστασίου

“Όσο περνούν τα χρόνια, δεν χρειάζεται παρά μια παλιά φωτογραφία, ένα τραγούδι τραγουδισμένο πολλές φορές, μια μυρωδιά αρώματος πολύ ακαταμάχητου, μια γεύση ενός αγαπημένου φαγητού, μια δροσιά ποτού δροσερού, μια κίνηση ενός άγνωστου, μιας άγνωστης, ένα νεύμα κάποιου περαστικού σε έναν φίλο του, ένα τραπεζάκι-έξω, ένας παλιός γνωστός, ένα δώρο από αυτά της ευτελούς αξίας αλλά σπάνιας συναισθηματικής, όσο περνούν τα χρόνια, δεν χρειάζεται παρά κάτι από τα παραπάνω για να πυροδοτήσει ένα χαμόγελο, μια τρυφερή ανάμνηση, έναν κρατημένο αξιοπρεπώς λυγμό, μια νοσταλγική κατάδυση, μια διάθεση να πάρει πίσω κανείς αυτά που έχασε.
Όσο περνούν τα χρόνια, δεν χρειάζεται παρά ένα παλιό σημείωμα ξεχασμένο στο συρτάρι του γραφείου, ένα γλειφιτζούρι χαμένο σε μια τσάντα που το αναζητούν εναγωνίως πανέμορφα χέρια, μια τσακισμένη σελίδα σε ένα βιβλίο με ποιήματα, ένα εισιτήριο από ταξιδεμένο ταξίδι στο εξωτερικό, μια κάρτα πολλαπλών διαδρομών ευρωπαϊκής μεγαλούπολης, μια απόδειξη από χρήματα που μεταφέρθηκαν για καλό σκοπό, μια φωτογραφία φωτεινή, δεν χρειάζεται παρά κάτι από τα παραπάνω, για να θυμηθεί κανείς όλα τα ρίσκα που πήρε και τον έκαναν πλουσιότερο σε εμπειρίες και σοφότερο.
Όσο περνούν τα χρόνια, η γεύση γίνεται καλύτερη, η αίσθηση της πραγματικότητας πιο πραγματική, η αντίληψη της ωραιότητας της ζωής πιο στερεή, τα χαμόγελα πιο όμορφα, οι σχέσεις πιο αληθινές, οι φίλοι σπανιότεροι μα καλύτεροι.
Όσο περνούν τα χρόνια συνειδητοποιείς όλο και περισσότερο πόσο σπάνιο και εντυπωσιακό είναι το να ζει κανείς μια ζωή που του ανήκει”.

Ένα μυθιστόρημα για τις επιλογές των ανθρώπων και το τίμημα που αυτές έχουν, για τα παιδικά τους χρόνια και τις ενήλικες αναγωγές τους, για τα λάθη και τη συγχώρεση.

Σημείωμα του συγγραφέα
Αυτό το βιβλίο απλά έτυχε και γράφτηκε. Η ιστορία, ή καλύτερα οι ιστορίες που περιέχει, ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Είναι ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά που, όπως και τα παραμύθια για μικρά παιδιά, αφηγείται φανταστικές περιπέτειες. Όλα τα πρόσωπα που εμφανίζονται σε αυτό δεν είναι υπαρκτά, ή έτσι θέλει να πιστεύει ο συγγραφέας, ο οποίος απλώς επέτρεψε στο υποσυνείδητό του να τον καθοδηγήσει.

Ένα αφήγημα αστυνομικής υφής που προσομοιάζει με την ελληνική κρίση και τα τεράστια αδιέξοδά της. Ένα μυθιστόρημα με άξονα μια αστυνομική έρευνα που οδηγείται σε αδιέξοδο και σκηνικό την ιστορική μοίρα και την τραυματική τοπογραφία της Θεσσαλονίκης. Ένα μυθιστόρημα για τις επιλογές των ανθρώπων και το τίμημα που αυτές έχουν, για τα παιδικά τους χρόνια και τις ενήλικες αναγωγές τους, για τα λάθη και τη συγχώρεση. Μια ιστορία που μπερδεύεται με ανεξιχνίαστους φόνους, καταγράφει ανθρώπινες σχέσεις που αναταράσσονται και επαγγελματικές που δοκιμάζονται στο ανθρώπινο παζάρι. Στα ξέφωτα της κεντρικής ιστορίας εμπλέκονται σύγχρονες ιστορίες προσώπων, που προσπαθούν να ξεφύγουν από το παρελθόν το οποίο τους καταδιώκει ανελέητα.

Μυθιστόρημα, Επίκεντρο, 2017, 256 σελ.