Θάλεια Κουνούνη

Το τέλος ήταν μόνο η αρχή – Θάλεια Κουνούνη

Ο άντρας της την αγαπάει, έχει δύο υπέροχα παιδιά, οικονομική ευχέρεια. Kι όμως, δεν είναι ευτυχισμένη. Την πληγώνει η αδιαφορία του και περισσότερο την πληγώνει που το ερωτικό στοιχείο στη ζωή της είναι πια ανύπαρκτο. Θέλει να δώσει ένα τέλος.
Το πετυχαίνει, σπρώχνοντας η ίδια τον άντρα της στην απιστία. Παίζει ένα βρόμικο παιχνίδι και, ταυτόχρονα, αισθάνεται πιο ερωτική από ποτέ. Πολύ σύντομα, θα ανακαλύψει ότι, με το τέλος αυτό, μια νέα ζωή την περιμένει’ μια νέα ζωή που την ολοκληρώνει και την ανεβάζει ψηλά.
Στα σαράντα έξι της χρόνια, για πρώτη φορά, ανακαλύπτει τις δυνατότητές της, τοποθετώντας ταυτόχρονα τον έρωτα στην κορυφή.
Το τέλος του γάμου της Αννας Σταματίου ήταν όχι μόνο η δική της αρχή στην επιτυχία, αλλά η αφορμή για χιλιάδες γυναίκες να σώσουν το δικό τους γάμο. Γυναίκες που την πίστεψαν, και διεκδίκησαν το δικαίωμά τους στον έρωτα, ακόμα κι όταν η ρουτίνα έχει το πάνω χέρι.
“Τα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Στο μυαλό μου στριφογύριζε διαρκώς το σενάριο που είχαν δημιουργήσει οι “ορμόνες” μου. Ήξερα την αρχή, αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ το τέλος. Ακόμα κι αν κατάφερνα να κλείσω λίγο τα μάτια μου, έβλεπα πάντα το ίδιο όνειρο. Εγώ κι ο Αλέκος σ’ έναν επίγειο παράδεισο, γεμάτο δέντρα και πρασινάδα, γυμνοί, με μόνο φύλλα αγριοσυκιάς να σκεπάζουν τη γύμνια μας, να κρατιόμαστε χέρι χέρι και να κόβουμε βόλτες κάτω από τα δέντρα. Ο Αλέκος δε μιλάει καθόλου σε όλο το όνειρο, εγώ όμως δεν το βουλώνω λεπτό. Δε θυμάμαι ακριβώς τι λέω, αλλά νομίζω ότι είμαι εκνευρισμένη για κάτι. Και, φυσικά, όταν περνάμε κάτω από τη μηλιά, να σου η Λένα με το φιδίσιο της κορμί, τυλιγμένη στα κλαδιά του δέντρου να μας κοιτάζει με τα πράσινα μάτια της. Εδώ εμφανίζεται και μια περίπτω­ση τερατομορφίας. Πώς ήταν οι κένταυροι με σώμα αλόγου και ανθρώπινη μορφή;
Ε, ένα τέτοιο πράγμα. Μόνο που εδώ είχαμε σώμα φιδιού και πρόσωπο θεάς! Κρατάει λοιπόν το “τέρας” για μένα ένα μήλο και το κουνάει επιδεικτικά μπροστά μου. Εγώ φυσικά το παίρνω και γυρνώντας προς τον άντρα μου του λέω: “Αγάπη μου, να σου καθαρίσω ένα μήλο;”

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2009, 332 σελ.

Οπου και να ‘σαι, σ’ αγαπώ – Θάλεια Κουνούνη

Ιούλιος 1991, Λιμάνι Πειραιά
Μια περίεργη εξαφάνιση διαλύει μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Μάιος 2010
Εκείνος, ένας μοναχικός άνθρωπος. Εκείνη, μια πόρνη πολυτελείας.
Η Βίβιαν πείθει τον Αποστόλη να δώσει ένα δείπνο γενεθλίων και να καλέσει κοντά του τα παιδιά του. Όμως, μετά το δείπνο αυτό, όλα αλλάζουν. Το παρελθόν βγαίνει στην επιφάνεια και δίνει
μάχη με το μέλλον. Δύσκολη μάχη, με απώλειες.
Πώς λες σε κάποιον που έχει φύγει ότι τον αγαπάς; Πού τον ψάχνεις; Πού τον γυρεύεις; Θέλεις να του το πεις, μα δεν είναι κοντά σου. Τι κάνεις;
Απλώς κοιτάς ψηλά και ψιθυρίζεις: “Οπου και να ‘σαι, σ’ αγαπώ!”
Και τότε νικητής δεν είναι το παρελθόν, μα ούτε και το μέλλον.
Νικητής είναι μόνο το σήμερα!

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2010, 462 σελ.

Κράτα με… η κιβωτός σαλπάρει – Θάλεια Κουνούνη

Είσαι άνθρωπος και είναι φυσικό να πονάς…
Για τους δικούς σου λόγους, για τη δική σου ζωή, γι’ αυτό που ζητάς και δεν έρχεται…
Οχτώ διαφορετικοί άνθρωποι, οχτώ δαρμένες ψυχές, οχτώ διαφορετικά “ζητούμενα” παγιδεύονται
σε μία σάλα από ένα μυστηριώδη άνθρωπο, μα ταυτόχρονα γι’ αυτούς σανίδα σωτηρίας…
Είναι πρόθυμος να τους δώσει ό,τι επιθυμούν, σε κάποιον ένα παιδί, σε κάποιον άλλο ένα παχυλό μεροκάματο, σ’ άλλον ίσως τον ίδιο το θάνατο…
Παίζει με τις ζωές τους και μέσα από έντονες συζητήσεις που αναζωπυρώνουν την αιώνια πάλη
του καλού με το κακό κινεί τα νήματα για να ξεδιπλώσει τα μυστικά της ψυχής τους…
Ποιος είναι; Γιατί το κάνει αυτό;
Ισως, αν ήξεραν τι τους περιμένει, αυτό που θα έλεγαν να ήταν: “Κράτα με… η Κιβωτός σαλπάρει”.
Κι εσύ, σαν άνθρωπος που επίσης πονά, θα ταξιδέψεις τώρα μαζί τους.
Μπορείς να το αντέξεις;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2010, 431 σελ.

Τα χρώματα της ζωής μου – Θάλεια Κουνούνη

Βράδυ του Ιούλη με χλομό φεγγάρι. Ενας πατέρας κρατά ένα κοριτσάκι αγκαλιά και μπαίνει σε κάποιο κοιμητήριο. Λιγοστό το φως, δεν είναι σίγουρος… Ποιο αγγελούδι κρατά, αλήθεια;
Και τα χρόνια περνούν και το φως λιγοστό και τα χρώματα τόσο πολλά. Χρώματα μιας ζωής!
Ποιανής η ζωή, αλήθεια; Της Αλπεν ή της Ιωάννας;
Κι αυτό δεν είναι απλώς ένα ερώτημα, αλλά και ένα μεγάλο δίλημμα για το κορίτσι
με τα τεράστια μπλε μάτια. Η Αλπεν ή η Ιωάννα πρέπει να πάρει μια απόφαση που χωρίς ένα μαγευτικό κι αληθινό έρωτα, χωρίς το αξεθώριαστο χρώμα της αγάπης, δε θα πάρει ποτέ. Κι αν γίνει αυτό, θα έχει στον καμβά της όλα τα χρώματα της ζωής της εκτός από ένα. Αυτό που έχει η ευτυχία…

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2011, 464 σελ. / Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2018, 464 σελ.

Ευτυχία εδώ ή λίγο πιο πέρα – Θάλεια Κουνούνη

Μια φορά κι έναν καιρό, πολλές φορές κι αμέτρητους καιρούς, με ήλιο ή με φεγγάρι, με ζέστη ή με κρύο, εδώ ή λίγο πιο πέρα, κοντά σε θάλασσα ή σε βουνό, μέσα σε κάστρα ή μέσα σε στάβλους, γεννιότανε ο άνθρωπος. Το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής. Μα… Πώς είναι δυνατό αυτό που μοιάζει τόσο απλό και εύκολο να θεωρείται το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής; Πώς είναι δυνατό αυτό που μοιάζει τόσο απλό και εύκολο κάποιοι άνθρωποι να μην μπορούν να το αποκτήσουν ποτέ; Ναι, το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής! Το μεγαλύτερο θαύμα για μια γυναίκα κι η μεγαλύτερη ανάγκη που θα έχει στη ζωή της. Γιατί μια γυναίκα, από τότε που κοριτσάκι θα ανακαλύψει τη φύση της, θα περιμένει τον έρωτα, έναν ιδανικό γάμο, όμως, περισσότερο απ’ όλα, θα νιώσει ένα ξεχωριστό γαργαλητό στα σπλάχνα της που θα της ζητά να κρατήσει στην αγκαλιά της ένα μικρό μωράκι για να το νανουρίσει. Μία κούκλα, δύο κούκλες, προσωρινά υποκατάστατα μέχρι να μεγαλώσει και να γίνει μάνα.
“Τώρα πια ξέρω. Τώρα πια όλα φαίνονται καθαρά. Τώρα πια όλες οι εικόνες ξετυλίγονται µπροστά µου και µου φανερώνουν την αλήθεια. Ο χρόνος είναι ανύπαρκτος. Το πριν, το πιο πριν, το τότε, ακόµη και το τώρα, είναι όλα µία εικόνα. Μία εικόνα µε χιλιάδες άλλες να την πλαισιώνουν. Τώρα πια ξέρω. Κι αυτό είναι από µόνο του λύτρωση… Τι όµορφη που είναι η κόρη µου! Νοµίζω πως µου µοιάζει. Εχει τα µάτια µου…”

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2013, 533 σελ.

Δεν υπήρξα ποτέ – Θάλεια Κουνούνη

Ολα ξεκινούν σε μία έπαυλη με μία τελετουργία. Εκείνος δεν περίμενε ποτέ πως ένα απλό πιόνι θα στοίχειωνε από εδώ και πέρα τη ζωή του. Η επιθυμία της αντιμέτωπη με τα σκοτάδια του. Οι ζωές τους προχωρούν παράλληλα κι εκείνος κάνει τα πάντα για να μην ενωθούν ποτέ. Αλλωστε, ποιος θα μπορούσε να γκρεμίσει τα τείχη που ύψωσαν οι τόσες ενοχές του παρελθόντος του; Κανείς.
Εκτός από τη δική του ανάγκη για λύτρωση. Τι περίεργο που κι αυτή ακόμη συμβάδιζε παράλληλα με τη δική της ανάγκη να τον τραβήξει στο φως… Εκείνη, μία γυναίκα παραδομένη στο φυλακισμένο πόθο της.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΕΜΑΘΕΣ. ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙΣ;
Ενα άλλο βιβλίο σε περιμένει…
Για πρώτη φορά δύο συγγραφείς ενώνουν τις πένες τους δημιουργώντας Παράλληλη Λογοτεχνία και έρχονται για να προσφέρουν στον αναγνώστη το απόλυτο μυστήριο κεντημένο με πάθος και έρωτα.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2014, 352 σελ.

Η Παναγία των δελφινιών – Θάλεια Κουνούνη

Ο ήχος των δελφινιών… ήταν ό,τι πιο όμορφο είχε ακούσει στη ζωή της.
Από εκείνη τη μέρα, η Θεοδώρα ήξερε! Από εκείνη τη στιγμή που πρόσεξε το βλέμμα μιας γυναίκας να τη σκεπάζει από ψηλά. Από την κορυφή του βράχου…
Λίγα χρόνια αργότερα, εκεί θα την οδηγούσαν τα βήματά της. Στο μοναστήρι της Παναγιάς της Ψυχοκρατούσας.
Εκεί όπου θα έδινε μορφή στο μεγάλο της όραμα…
Τρεις χούφτες θάλασσα θα τη χώριζαν από την αμμουδιά που γέννησε τον θρύλο, από τους αμπελώνες της Νήσου όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια, πλάι στα δύο πρόσωπα που αγάπησε τόσο πολύ.
Το αχώριστο τρίγωνο. Έτσι τους έλεγαν όλοι.
Φίλιππος, οπαδός της αμφιβολίας και της αναζήτησης.
Σαπφώ, οπαδός της ζωής και του σήμερα. Εκείνη, οπαδός Του.
Μαζί γεύτηκαν τη ζεστασιά της φιλίας τους, τη δροσιά της αθωότητάς τους.
Μαζί έγιναν Θύματα Ενός Ονείρου Σιωπής και θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να αισθανθούν πως, τι κι αν κάποτε οι δρόμοι τους χώρισαν, οι πλευρές του τριγώνου που ζωγράφιζε η αγάπη τους θα ήταν για πάντα ενωμένες…
«Πόσες εικόνες να χωρέσει ένα δείλι; Ένας ψίθυρος είναι αρκετός για να σπάσει τη σιγαλιά, μα πόσοι χρειάζονταν για να αναστήσουν τους ήχους από τις θύμησες που έφερνε η αντηλιά τού τότε;
Ένα πέλαγος απλωνόταν μπροστά στα μάτια μας κι έφερνε μυρωδιές από σπασμένο σταφύλι μπλέκοντας τη γλύκα του με την αλμύρα των νερών του.
Δάκρυα από κρασί θα θόλωναν τα μάτια μας.
Ας έβλεπα, λοιπόν, τις αλλαγές μας.
Το πώς ήμασταν τότε, το πώς συνεχίσαμε, το πώς περπατήσαμε την απόσταση που άπλωσε ανάμεσά μας ο βράχος.
Ο γνωστός ήχος εξαφάνισε τη μορφή της Θεοδώρας τού σήμερα μεταφέροντάς με στην πραγματικότητα. Τόσο γνωστός ήχος κι όμως ποτέ οι τρεις μας δεν καταφέραμε να συμφωνήσουμε στη μίμησή του.
Πιου πρρρ πιου πρρρ, εγώ.
Πιπιπί κρρρρρρρ, η Σαπφώ.
Αού φςςςςςς, αού φςςςςς, η Θεοδώρα.
Τα δελφίνια άρχισαν να κάνουν κύκλους γύρω από τον απέναντι βράχο.
Αν ίσχυε αυτό που έλεγαν, ποιανού η ψυχή θα έφευγε σε λίγο;»

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2015, 640 σελ.

Μαμά μην πας στη δουλειά – Θάλεια Κουνούνη

Τα παιδάκια θέλουν η µανούλα τους να βρίσκεται συνέχεια κοντά τους.
Πόσες και πόσες φορές δεν της λένε λυπηµένα: “Μαµά, µην πας στη δουλειά!”
Έτσι και η Ευτυχία. Μόνο που η µεγαλύτερη αδερφή της, η Μαργαρίτα, βρίσκει έναν έξυπνο και όµορφο τρόπο για να της εξηγήσει γιατί οι µανούλες δε βρίσκονται συνέχεια κοντά στα παιδιά τους.
Θέλετε κι εσείς,
να µάθετε το γιατί;
Ναι; Ωραία λοιπόν.
Ας διαβάσουµε
για την Ευτυχία
και τη Μαργαρίτα…

Παιδική λογοτεχνία, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2016, 32 σελ.

Greek θέραπι – Θάλεια Κουνούνη

Μια μισοπαντρεμένη, μια ανύπαντρη εγκυμονούσα, ένας άντρας σε διάσταση, μια ώριμη γεροντοκόρη, μια νεαρή γεροντοκόρη, ένας ερωτομαλθακός κι ένας ομοφυλόφιλος που είναι παντρεμένος με άντρα και που έχουν μαζί ένα παιδί.
Δε θα τους παρομοίαζε κανείς και με τα εφτά θαύματα του κόσμου!
Εντάξει! Ούτε όμως και με τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα. Σχεδόν!
Γιατί… κάποιες μικρές αμαρτιούλες οι εθελοντές της εφτάδας τις κάνουν!
Εθελοντές; Α, ναι!
Εντελώς απρόσμενα και απροετοίμαστα, αυτοί οι εφτά Έλληνες ενώνουν τις… δυνάμεις τους και συμμετέχουν σε ένα ευρωπαϊκό πρότζεκτ.
Κι όλα ξεκινούν με έναν γάμο.
Πιο συγκεκριμένα, δύο δευτερόλεπτα πριν από το Αμήν! Ένα σημαδιακό γεγονός αναγκάζει την εφτάδα να συναναστραφεί και να εμπλακεί σε μια δακρύβρεχτη περιπέτεια.
Τα μέρη στα οποία οι εθελοντές έχουν τις συναντήσεις τους ποικίλλουν. Μπορεί να είναι το νεκροτομείο Αθηνών, το αεροδρόμιο, ένα δικαστήριο του… Λος Άντζελες, ακόμη και η Καρδίτσα. Α! Πολλές φορές οι εθελοντές καταλήγουν και σε μια αίθουσα που χρησιμοποιείται για συνεδρίες “Group Therapy”.
Το ότι θα κλάψετε μαζί τους είναι σίγουρο.
Αν όμως είναι από τρανταχτό γέλιο, μη νιώσετε ενοχές… σε καμία περίπτωση δε θα φταίτε εσείς!

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2016, 454 σελ.

L.A.V. Θέραπι – Θάλεια Κουνούνη

Αχ! Ζήτησαν από εμένα, τον αφηγητή του “L.A.V Θέραπι”, να πω δυο λογάκια για το στόρι, για να μπουν στο οπισθόφυλλο. Εγώ, λέει, που έζησα τους ήρωες από πρώτο χέρι! Ναι, καλά! Και με δυο λογάκια! Ήμαρτον, δηλαδή!
Μα είναι δυνατό; Πώς να συνοψίσεις μια δολοφονία (ή και δυο), σουρεαλιστικές έρευνες από εφτά αλλοπρόσαλλους “Πουαρό”, έναν φίκο που αποκαλύπτει πικρές αλήθειες, προσωπικότητες πάσης φύσεως (ένας παπάς, ένας πρωθυπουργός, μια βαρεμένη διανοούμενη, τι να σας λέω…), μια εκκεντρική παραγωγή σε στούντιο της Καλιφόρνιας και, κυρίως, ένα σημαντικό μυστικό που κρύβεται σε κάποιο σπίτι στον Παλαμά; Πώς να συνοψίσω τις ατάκες των εφτά (ή των δεκαεφτά), που κάνουν τα ματάκια να δακρύζουν ΚΑΙ από τη συγκίνηση, ΚΑΙ από τα γέλια, παρακαλώ πολύ; Και, ενίοτε, ταυτόχρονα! “Δε γίνεται”, τους είπα.
Άσε και το άλλο: Ο έρωτας που παίζει στις σελίδες του βιβλίου, αυτός κι αν δεν περιγράφεται. Στο ένα κεφάλαιο τάχα λυτρωτικός. Στο άλλο τάχα κεραυνοβόλος. Ανεκπλήρωτος εκεί, φλογερός εδώ, ψεύτικος λίγο πιο κάτω… Μιλάμε, τον δικό μου τον έρωτα ζάλισαν οι ήρωες μέχρι να καταλήξουν ποιος είναι ο ένας, ο αληθινός.
Γι’ αυτό, φίλοι μου, εν ολίγοις, θα σας πω το εξής: Το στόρι, απερίγραπτο. Οι ήρωες, άσ’ τα να πάνε. Τα πλάνα, οκ, συμπαθητικά, Αθήνα, Μπαρμπέιντος, Λος Άντζελες και τα ρέστα.
Όμως…
Υπάρχει ένας αφηγητής, η αφεντιά μου δηλαδή, που με την ξεχωριστή ευφυΐα του ?ταπεινά πάντα?, τα βάζει όλα σε μια σειρά και θα σας κάνει να περάσετε σούπερ! Το αναγνωστικό σας ταξίδι θα είναι, πέρα για πέρα, απολαυστικό!
Enjoy!

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2017, 544 σελ.

Κασετίνα – Θάλεια Κουνούνη

Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα…


Έξι σύγχρονα εγκλήματα, αναπαραστάσεις πειραμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ψυχίατρος και ένας πρώην ναζί ενενήντα έξι χρόνων, σε φυλακή της Αριζόνα, που δημιουργούν μια ξεχωριστή σχέση. Ένα ζευγάρι του σήμερα που αποφασίζει να συμμετάσχει σε ένα διαστροφικό παιχνίδι.

Ένας Εβραίος επιστήμονας που διατηρεί τη θέση του στα πανεπιστημιακά εργαστήρια του ναζιστικού Βερολίνου με την ανοχή των Αρχών, αφού οι έρευνές του εξυπηρετούν τον στόχο τους.Έρευνες που ξεκινούν από το ψυχιατρικό άσυλο Ζόνεσταϊν στην Πίρνα, συνεχίζονται στα Ινστιτούτα Κάιζερ Βίλχελμ στο Ντάλεμ, στο Ινστιτούτο Έρευνας Εγκεφάλου στο Μπουχ και ολοκληρώνονται με ανθρώπινα πειραματόζωα σε μια βίλα της Δρέσδης.

Μια ανάσα πριν από το τέλος του πολέμου, στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου οι Ες-Ες αξιωματικοί καταστρέφουν όσο περισσότερα στοιχεία μπορούν, αφού φροντίζουν πρώτα να τα καταγράψουν στο ασυνήθιστο μυαλό ενός δεκαεφτάχρονου κοριτσιού.

Μια φόρμουλα κλεισμένη σε μια κασετίνα εβδομήντα χρόνων που απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο. Και ο συγκλονιστικός μονόλογος της Χελένα. Αντέχεις να ενώσεις τα κομμάτια;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2019, 656 σελ.