Θανάσης Χατζής

Μας είπανε και περίπτερο! – Θανάσης Χατζής

Αληθινές ιστορίες
Ανεπανάληπτες ανάσες ζωής


Η κοινωνία που συναναστρεφόμαστε είναι γεμάτη ”τύπους”.
Τύπους ωραίους και σαγηνευτικούς ή αξιολύπητους, γραφικούς και μίζερους.
Και δεν μιλάω για ένα χούι ή ένα τρικ επαναλαμβανόμενο.
Μιλάω για τη ζωή τους αυτή καθαυτή, για την προσέγγιση που έχουν στο κάθε τι, γι αυτό το άτιμο το σώψυχο του καθενός που λίγο αν το προσέξεις, όχι μόνο θα ευθρανθεί η ψυχή σου αλλά θέλεις δεν θέλεις θα τους κουβαλάς μέσα σου σ’ όλη σου τη ζωή.
Νιώθω τον εαυτόν μου τυχερό που γνώρισα τέτοιους τύπους.
Όλους αυτούς το θεωρώ χρέος να τους επαναφέρω στη μνήμη μου για έναν απλό λόγο, μου χάρισαν ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει στη ζωή. Το γέλιο.
Διάλεξα 31 ιστορίες γιατί το νούμερο αυτό θεωρείται απ’ όλους τυχερό…
‘Αρα πιστεύω πως όποιος τις διαβάσει, θα κερδίσει!
Απολαύστε λοιπόν ξεκαρδιστικές ιστορίες με χαρακτηριστικούς τύπους.
Όλες πέρα για πέρα αληθινές.

Καλή διασκέδαση.

Πεζογραφία, Εκδόσεις Όστρια, 2017, 288 σελ.

Θρύλε θεέ μου, Ολυμπιακέ μου… – Θανάσης Χατζής

Ο Βασιλιάς της καρδιάς μου
Η ιστορία του θρύλου Ολυμπιακού μέσα από μνήμες και αναμνήσεις 50 χρόνων (1955-2005)


Μετά το τέταρτο συνεχόμενο πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια, όλοι οι οπαδοί νιώθουμε μια ευχαρίστηση με την καθιερωμένη πια φιέστα αλλά δεν είμαστε ικανοποιημένοι.
Τα θεωρούμε αυτά σχεδόν φυσιολογικά. Δηλαδή δεν μετράει να παίρνεις το πρωτάθλημα στην Ελλάδα πλέον, θέλουμε κάτι παραπάνω, Θέλουμε το Τσάμπιονς Λιγκ!
Μήπως υπερβάλλω; Μήπως είμαι πολύ φανατικός; Μήπως λέω σαχλαμάρες; Ό,τι κι αν πείτε, αυτή είναι η πραγματικότητα. Κανέναν πια οπαδό του Ολυμπιακού δεν συγκινεί η κατάκτηση του πρωταθλήματος! Εντάξει, δεν πετάμε στα σύννεφα, δεν είμαστε άσχετοι από το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, δεν λέμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά
Έχουμε το Δικαίωμα να Ονειρευόμαστε!

Αφηγήσεις, Ιστορία, Γραπτός Λόγος, 2008, 197 σελ.

Μια ιστορία που πρέπει να μάθεις – Θανάσης Χατζής

Σε ένα μικρό χωριό της Θεσσαλίας γύρω στο 1970 μεγάλα και θαυμαστά θα συμβούν. Το χτίσιμο ενός μοναστηριού, η ανακάλυψη μιας θαυματουργής εικόνας, ο φόνος του προέδρου και η αποκάλυψη ενός μεγάλου μυστικού είναι μόνο μερικά από αυτά. Η σιωπή δεν είναι κάθαρση και κανένα τοπίο δεν μπορεί να παραμείνει για πάντα θολό. Κανείς όμως και τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από την κρίση του Θεού και των ανθρώπων. Ίσως γιατί Θεός και άνθρωποι είναι φορές που γίνονται ένα…

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2006, 234 σελ.

Το Ραντεβού των Φεγγαριών – Θανάσης Χατζής

Το να κατακτήσεις την ευτυχία είναι άθλος, το να σε κατακτήσει εκείνη είναι σύμπτωση. Η ευτυχία είναι σαν την αστραπή. Πρέπει να έχεις υπομονή για να τη δεις, πρέπει να την περιμένεις και να μη βιαστείς να φύγεις. Όταν θα περάσει από μπροστά σου και τη δεις, τότε αυτό το στιγμιαίο φως της, είναι ικανό να φωτίσει όλο το μάκρος της ζωής σου.

Μυθιστόρημα, Διάστερος Εκδοτική, 2003, 269 σελ.

Μαντάμ Λαβέ – Θανάσης Χατζής

Ανυπεράσπιστος έρωτας


Όταν μια γυναίκα πετάξει στον ουρανό από ευτυχία, οφείλει να παραδοθεί για πάντα σ’ αυτόν που την έκανε να νιώσει έτσι. Αν το αρνηθεί, έχει κάνει την πιο μεγάλη προδοσία της ζωής της. Όχι προς τον αγαπημένο της, αλλά προς την μοίρα της. Γιατί, τελικά, αυτό που έχει αξία στη ζωή, είναι να αναγνωρίσεις ποιος σ’ αγάπησε. Ποτέ μη ρωτήσεις γιατί. Αυτό πίστευε η Λαβέ και γι’ αυτό παραδόθηκε στη μεγάλη αγάπη της. Όμως εκείνος της έκρυψε την αλήθεια. Κι άφησε τον έρωτά της ανυπεράσπιστο.

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2002, 240 σελ.

Όσοι αγαπούν δεν απατούν – Θανάσης Χατζής

Ούτε επαιτούν ούτε απαιτούν


Η περίπτωση της Δώρας μου έμαθε πολλά πράγματα. Μου έμαθε ότι τα συναισθήματα είναι εύφλεκτες ύλες, γι’ αυτό και όλοι είμαστε σημαδεμένοι και κουτσουρεμένοι. Μου έμαθε ότι όταν το πάθος τρέφεται με δύναμη, γίνεται εγωισμός κι όταν εκφυλίζεται από αδυναμία, καταντά διαστροφή. Έψαξα πολύ, πάρα πολύ, μέσα σε φοβερά εμπόδιο. Τελικά όπου έχω πει ότι τούτη η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή, κανείς δεν με πιστεύει. Κι όμως είναι. Ούτε μια σταγόνα ψέμα…

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2001, 176 σελ.

Ανατολή χωρίς σύνορα – Θανάσης Χατζής

“…Όλα τα φύλλα της ιχνογραφίας τα ζωγράφιζε μ’ ένα μόνο θέμα… Τον ήλιο που ανατέλλει! Ο ήλιος ήταν για τον Κίμωνα ο βασιλιάς της ανατολής, της κάθε ανατολής. Της μέρας, του καλού καιρού που τόσο ήθελαν οι αγρότες, της άνοιξης για τους καταπιεσμένους, της ελευθερίας για τους φυλακισμένους, των ζώων που ζούσαν ελεύθερα… Του κάθε νέου ανθρώπου που γεννιέται σ’ αυτόν τον κόσμο και που του ανήκει ο ήλιος το ίδιο, άσχετα αν γεννιέται φτωχός ή πλούσιος!
Ο ήλιος είναι “ένα ταψί βούτυρο, που όλο τον κόσμο αλείφει”, έλεγε συχνά. Κι όλοι έχουν μερίδιο απ’ αυτό. Ήθελε το κάθε παιδί που γεννιέται να μη χάνει πολλά χρόνια απ’ τη ζωή του με το να είναι δέσμιος του σπιτιού του, του σχολείου του και των συνόρων της πατρίδας του. Καταλάβαινε όμως πως δεν μπορούσε να γίνει αυτό, πίστευε όμως πως κάτι μπορούσε να γίνει κι ο χρόνος αυτός να μικρύνει. Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή αν τη δεις “σαν χαρακτήρα” είναι όμως τεράστια μεγάλη αν τη δεις “σαν ημερολόγιο”!…”.

Μυθιστόρημα, Φύλλα, 1998, 294 σελ.