Θανάσης Καβαλλιεράτος

Είμαι αυτά τα κομμάτια – Θανάσης Καβαλλιεράτος

Η έκτη ποιητική συλλογή του Θανάση Καβαλλιεράτου είναι μια σύνθεση από τριάντα εννιά ποιήματα.

Ό,τι δεν αξίζει, δεν αντέχει στο χρόνο.
Κάποτε η μια μέρα χάνεται μετά την άλλη.

Τα λόγια του περσινού έτους τότε σε κόβουν
σαν η σημασία να μην έχει σταθεί όσο έπρεπε.

Τα λόγια τα φετινά σε σκορπάνε αβίαστα.

Κάποιο πρέπει να είμαστε.

Όταν εδώ ξανά θα ιδωθούμε -ανέκαθεν-
κάτι πρέπει να πούμε μπροστά στη σιπωή,
που μας κοιτάζει με τα μάτια ορθάνοιχτα.

Κάτι πρέπει να πούμε μπροστά στο ίδιο,
που αναμασά τις συνθήκες που χάσαμε.

Ποίηση, Αλεξάνδρεια, 2022, 96 σελ.

Για τα μάτια του κόσμου – Θανάσης Καβαλλιεράτος

Μέσα στην ομίχλη μιας αόρατης πόλης
συνάντησα κάποιον που τον πίστευαν πολλοί.
Από τους γύρω μου δεν τον ήξερε κανείς.
Όμως εγώ φαντάστηκα πως τον ήξεραν όλοι.

Λοιπόν, πού είχαμε μείνει;
Πονάω. Λοιπόν.
Πού είχαμε μείνει;
— Μια μέρα ο πόνος αυτός θα σου βγει σε καλό.
Ξεκινάμε.

Αν κουβαλάς μια τίγρη θα συναντήσεις μια τίγρη.
Και ο καθένας ζει στο κεφάλι του μέσα.
Και δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ απ’ αυτό.
Και ο δρόμος πιθανόν δεν υπάρχει.
Και ο δρόμος γίνεται βαδίζοντας.
Και οι άλλοι είναι μόνο μια παρεξήγηση.
Και το όραμα μας οδηγάει.
Και η νύχτα περνάει.

Ποίηση, Αλεξάνδρεια, 2020, 88 σελ.

Π=3,14 μια άλλη πλευρά – Θανάσης Καβαλλιεράτος

Ανοίγω τα παράθυρα.
Λιώνω απ’ την ιδέα
και μόνο.
Πού θα σε βρω;
Πώς θα σε δω;
Ο κόσμος είναι μικρός.
Με ατέλειωτα δάκρυα.
Και με κακές εκτιμήσεις.
Γυρνάω.

Τι θα δούμε στον κύκλο;
Το π.
Το ρ.
2π επί ρ.
π επί ρ στο τετράγωνο.

Δεν θα είναι μακριά.
Δεν θα είναι κοντά.
Θα συζήσουμε.
Μέσα στο όνειρο.
[Μη Ρωτάς.] Δεν θα προλάβω να μάθω.
Δεν θα μπορέσω να ξέρω.
Και δεν ξέρω αν θα τελειώσω,
αν ποτέ τα καταφέρω.

Ποίηση, Αλεξάνδρεια, 2016, 120 σελ.

Το άσπρο βιβλίο – Θανάσης Καβαλλιεράτος

Αυτό ακριβώς: Πάνω κάτω
σε μια έρημη χώρα.

Θυμήθηκα μόλις.
Θυμήθηκα μια νύχτα μεθυσμένος στην Άνδρο.
Ίσως θυμήθηκα πολλά και τελικά δεν τα έζησα.
Μπήκα στον κόσμο της σπατάλης με απροθυμία.
Σκέπασα το πρόσωπό μου για να μην κλάψω.
Μιμήθηκα τη ζωή στη φυλακή που απομένει.
Έζησα σαν να μη μπορούσα ποτέ μου να ζήσω.
Και τελικά τι κατάφερα;
– Ένας σκύλος περνά από μια βόλτα το πρωί
και γαβγίζει.

Ποίηση, Αλεξάνδρεια, 2014, 88 σελ.

Το ημερολόγιο ενός άλλου – Θανάσης Καβαλλιεράτος

Τι αξία έχει η ζωή αν δεν τη μοιράζεσαι; Έψαχνα εκεί που πια δεν έβρισκα τίποτα. Και πού να ψάξεις για παρηγοριά όταν όλα τριγύρω σε αδειάζουν. Κανονικά δεν θα έπρεπε να αισθανόμουνα έτσι. Είχα βυθιστεί σε ένα μονότονο χάος. Η πορεία μου δεν με εμπόδιζε να συνωστιστώ σε μια αποικία του φόβου. Τα βράδια με βοηθούσαν να είμαι καλά αλλά το όνειρο δεν με άφηνε να το καταλάβω. Περπατούσα μόνος μου σε έναν ήσυχο δρόμο…

Ποίηση, Αλεξάνδρεια, 2012, 111 σελ.

Η φθηνή ζωή της Ιωάννας Ι. – Θανάσης Καβαλλιεράτος

“Εκεί στη δίψα και μέσα στα κύματα
που δεν μπορούν ποτέ να μετανιώνουν
κι έτσι απλώς επιστρέφουν στα όρια
κάθε στιγμή αρχίζει τώρα
και αυτοί αντιστέκονται γιατί μεθάνε
στη δική του πληγή και στα τραύματα.
Αν τους ρωτούσαν θα έλεγαν πρόθυμα
πως τους νοιάζει πιο πολύ
να έχουν ζήσει.
Αυτά.
Το να συνεχίζεις είναι πάντοτε λίγο
το να σταματάς είναι κάποτε αδύνατο.”

“Εσωτερικός μονόλογος ενός αυτοαναλυόμενου και διαρκώς προβληματιζόμενου που γίνεται αναμφισβήτητα ποίηση που δεν πλατειάζει.”
Κώστας Στεργιόπουλος

“Μια ποίηση που ενώ φαίνεται φιλοσοφική είναι στην ουσία μια γνήσια λυρική κραυγή, μια ιλιγγιώδης υπαρξιακή περιδίνηση που με την ορμή της διατυπώνει μια άρρητη και ανεξερεύνητη περιοχή της ανθρώπινης συνείδησης.”
Θανάσης Νιάρχος

Ποίηση, Αλεξάνδρεια, 2009, 68 σελ.