Αναψηλάφηση μέλλοντος
Pωγμή στη μνήμη και τα πρόσωπα που έκρυψε ο καιρός θυμίζουν ξανά το παράλογο της συγκυρίας αλλά και τη θέρμη της νέας εκκίνησης. Στην ενότητα έρωτας – θάνατος – ζωή, η ποίηση έρχεται γενναίο αντιστάθμισμα στη φθορά, γίνεται συνείδηση για την όραση της ουσίας των πραγμάτων. Aνάσες και εικόνες από μια υποστασιακή δοκιμασία, ένα ακόμα μάταιο παιχνίδι με το χρόνο.
Τα προσφιλή
Ποίηση 1976-2001
Ο ποιητής παρίσταται στην καθημερινή πληρωμή των χρεών μας: το χρέος της μνήμης, το χρέος της οργής, το χρέος της μάχης, που -χάθηκε, κερδήθηκε- πρέπει να δοθεί πάλι και πάλι, ως τη συντέλεια των παθών μας. Ο ποιητής καταμετρά τη συνέπεια ή την αναξιοπιστία μας στην εξόφλησή τους. Με όποιο, όμως, αποτέλεσμα η κρίση του δεν τελεσιδικεί: πίσω από κάθε βραδινή αποτίμηση εκκρεμεί η παράφορη υπόσχεση της αυριανής ανατολής. Ο ποιητής παρίσταται ως απειλή και ως παρηγοριά, εγγυάται την ανασφάλεια και προσφέρει την ελπίδα.
Ποίηση
Με φτιαγμένα ζάρια (1976)
Παρίσταται (1981)
Αραχναία νήματα (1984)
Τα προσωπεία (1985)
Κυρίως με φως (1989)
Φωτεινός πίνακας (1989)
Σύνεργα απατεώνος (1993)
VOL 43% (1994)
Ωσεί παρών (1997)
Αναψηλάφηση μέλλοντος (2001)
Τα προσφιλή, 1976-2001 (2003)
Στην ενέδρα του θαύματος (2008)
