Θάνος Κανδύλας

Ελληνες λογοτέχνες

Ο Θάνος Κανδύλας γεννήθηκε το 1954 από γονείς αγρότες στην Αύρα Λάρισας όπου έζησε μέχρι το 1964.
Παρουσιάσθηκε στην Λογοτεχνία με την ποιητική συλλογή “Απόπειρα” (1983) και στην συνέχεια με τις συλλογές: “Φέρον κύμα” (1988), “Μαγδαληνή ή ταξιδιώτης του λευκού” (1992), “Έσωθεν ουρανός” (2000), “Μετέωρη Νύχτα” (2004), “Στον αιώνα ή ωραία σαν θάνατος μητέρα” (2013), “Η ευωδιά των αγρών” (2020) και την μελέτη – ανάγνωση του “Άσματος Ασμάτων” (2011). Συνεργάστηκε με αρκετά λογοτεχνικά περιοδικά και ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε μελέτες, λευκώματα κι ανθολογίες. Από το 2012 ζει στην Ανάβυσσο Αττικής όπου συνεχίζει να ασχολείται με την καλλιέργεια της ποίησης και της γης.

Ποίηση
Απόπειρα (1983), Σπηλιώτης
Φέρον κύμα (1992), Περίπλους
Μαγδαληνή ή Ταξιδιώτης του λευκού (1992) Περίπλους
Έσωθεν ουρανός (2000), Γαβριηλίδης
Μετέωρη νύχτα (2004), Γαβριηλίδης
Άσμα Ασμάτων (2011), Γαβριηλίδης
Στον αιώνα ή Ωραία σαν θάνατος μητέρα (2013), Γαβριηλίδης
Η ευωδία των αγρών (2020), Γαβριηλίδης
Διαρκής Μαθητεία (2022), ΑΩ Εκδόσεις

Συλλογικά έργα
Σάββατο, Μαυρομιχάλη 18 (2010), Γαβριηλίδης

Διαρκής Μαθητεία – Θάνος Κανδύλας

AΠΟΔΗΜΗΤΙΚΟΣ
Κοχύλι ἔβαλε στ’ αὐτὶ
Τὰ μακρινὰ σήματα τῆς θαλάσσης
Γιὰ ν’ ἀκούσει.

Μὲ τό ’να χέρι στὴν καρδιὰ
Μὲ τ’ ἄλλο τὸ ζερβὶ γιὰ νὰ ἱστορήσει
Προτοῦ τὰ κύματα ξεσπάσουνε στὰ βράχια
Πρὶν ἀπὸ τὸν ἦχο πού…

Ξαφνικὸς ἄνεμος
Καὶ τοῦ πουλιοῦ φτερούγισμα
Νὰ φεύγει στὰ οὐράνια.

Ἀποδημητικὸς γιὰ πάντα
Ἀπ’ ὅταν ἔνιωσε
Τὸ μέσα σῶμα νὰ κραυγάζει.

ΔΕIΠΝΟΣ
Κάλεσα τὴ Ζωή, τὴ Μαγδαληνή, τὸν Χριστόφορο
Καὶ τ’ ἄλλα ἀγέννητα παιδιὰ μου
Στοὺς κήπους μου γιὰ νὰ δειπνήσουν

Χαμογελοῦσε φεγγάρι ἀνάερο στὰ σύννεφα
Σημάδι πώς μᾶς εὐλογοῦσαν οἱ προγόνοι

Μὰ ἡ ψυχή μου ἔγερνε πάλι
Ἀπὸ παιδὶ πού ἦταν λυπημένη.

Ποίηση, ΑΩ Εκδόσεις, 2022, 56 σελ.

Η ευωδία των αγρών – Θάνος Κανδύλας

Βύζαινα σκοτεινό ουρανό
Αχόρταγα μες στο όνειρο

Κι όπως γύριζα πλευρό
Άστρψε φως κάπου μακριά
Κι απλώθη νύχτα έναστρη
Η νύχτα του Βικέντιου.

Όλγιος συνέχιζα να βυζαίνω
Από τις ρώγες
Που αστέρια
Είχε βάλει ο ζωγράφος

Ξινό μού φάνηκε
Κι αποτραβήχτηκα

Γέμισε ο πίνακας
Με μαύρο γάλα.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2020, 48 σελ.

Στον αιώνα ή Ωραία σαν θάνατος μητέρα – Θάνος Κανδύλας

Η ύπαρξη και ο ρυθμός της, ο κόσμος που φαίνεται και ο κόσμος που υπονοείται, τα πισωγυρίσματα του χρόνου και η αέναη επανάληψη είναι οι κεντρικοί άξονες της νέας συλλογής του Θάνου Κανδύλα. Με γλώσσα συγκινησιακά λιτή και δίχως εξάρσεις, ο πυρήνας της εσωτερικής φωνής -που θέλει να φωνάξει- υπηρετεί, αφενός, την ποίηση και, αφετέρου, τη διαδρομή από το μέσα στο έξω.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2013, 61 σελ.

Μετέωρη νύχτα – Θάνος Κανδύλας

ΕΙΣΟΔΟΣ
Πήγαινα με το τρένο, ένα ταξίδι επιστροφής στα παιδικά μου χώματα. Ήσυχη καθημερινή του Δεκεμβρίου. Μισοάδειο τρένο σιωπηλό, ανέβαινε βουνά, κατέβαινε. Περνούσαν δέντρα, κοπάδια πρόβατα, ερημιά. Σχεδόν αποκοιμήθηκα μ’ ένα βιβλίο αγκαλιά· όταν…
Σε μια στροφή καρφώθηκε στο τζάμι μια τρομερή ματιά και πάλι τίποτα. Αέρας κι έφυγε.
Παρ’ όλο που αναστατώθηκα λιγάκι, χώθηκα στο κάθισμα κανονικά προς ύπνο, όταν…
Πάλι η ματιά, τώρα το πρόσωπο, μακριά μαλλιά και γένια. Και ω! του τρόμου, καρφωμένο κομμένο κεφάλι στο τζάμι, αίματα στάζουν. Πετάχτηκα πάνω τρομαγμένος. Τίποτα, το τζάμι καθαρό, χιονισμένη πλαγιά ως τα ελάτια. Γύρισα να καθίσω, μερεύοντας την ψυχή μου που αλλοφροϊσκιώνει. Στο κάθισμα υγρά κάτι χειρόγραφα, τριμμένα απ’ τον καιρό, κιτρινισμένα. Πάνω ψηλά μια υπογραφή: Καπετάν Ρήγας.