Θεοχάρης Α. Παπαδόπουλος

Κραυγές – Θεοχάρης Παπαδόπουλος

Ασπάζοντας την άποψη του Νίκου Καζαντζάκη ότι “καθήκον κάθε ανθρώπου είναι να φωνάζει στην έρημο” ο Θ. Παπαδόπουλος με το νέο του πόνημα “φωνάζει” για έναν καλύτερο τόπο, μια καλύτερη ζωή, για ένα καλύτερο μέλλον, με το δικό του τρόπο. Οι “φωνές του” , που ενίοτε γίνονται “κραυγές”, ακολουθούν με σύνεση το ποιητικό μέτρο και προσδίδουν μια ευχάριστη νότα στη σύγχρονη ελληνική ποίηση.

ΚΡΑΥΓΕΣ
Πέρασε ‘κείνος ο καιρός και φύγανε τα χρόνια,
που ζούσαμε με τη χαρά και μ’ έρωτες αγνούς.
Τη λύπη δεν γνωρίζαμε μήτε την καταφρόνια
και γράφοντας πηγαίναμε σε τόπους μακρινούς.

Μα σβήσαν όλα πια για μας μες του καιρού το διάβα
και βρήκ’ ο λίβας ο καυτός τις πόρτες ανοιχτές.
Μας πνίγει νέφους λαίλαπα και των πολέμων λάβα,
οι στίχοι μας μικρύνανε και γίνανε κραυγές.

Ποίηση, Ιωλκός, 2009, 46 σελ.

Ερείπια – Θεοχάρης Παπαδόπουλος

ΦΥΛΑΚΗ
Σήμερα νυστάζεις πιότερο από χθες
κι ο πικρός καφές δεν σε ωφέλησε.
Η ζωή σου μπλεγμένη στα καλώδια,
τα δάχτυλα καμπουριασμένα στα πληκτρολόγια,
το νυσταγμένο βλέμμα σου σκοντάφτει στις οθόνες.
Ονειρεύεσαι:
Να ’σπαγαν οι οθόνες,
να δραπέτευες
κι ας ήσουν μια ζωή κυνηγημένος.

Ποίηση, ΡΕΩ, 2010, 46 σελ.

Πρόσωπα γνωστά – Θεοχάρης Α. Παπαδόπουλος

ΚΑΗΜΟΣ
Πολύτιμο κρασί μες το ποτήρι.
Πίνεις γουλιά – γουλιά κι απολαμβάνεις,
ξεχνιέσαι και δεν ξέρεις πια τι κάνεις
κι αρχίζει στο μυαλό σου πανηγύρι.

Χτυπάς με τη γροθιά σου το τραπέζι,
ποτήρι και μπουκάλι παρασέρνεις,
θες να πεις κάτι δεν τα καταφέρνεις
και βλαστημάς τη μοίρα που σ’ εμπαίζει.

Σώνεται το κρασί μες το ποτήρι.
Η πίκρα πιο βαριά ξαναγυρίζει.
αρρώστια το κορμί σου το θερίζει
κι ο νους ψάχνει να βρει κάπου να γείρει.

Σπασμένο το μπουκάλι σε κοιτάζει,
ματώνει το κορμί σου το μαχαίρι,
που κάρφωσες με το ‘να σου το χέρι
μη διώξεις τον καημό που σε σπαράζει.

Ποίηση, ΡΕΩ, 2011, 46 σελ.

Ξερόκλαδα – Θεοχάρης Παπαδόπουλος

ΞΕΡΟΚΛΑΔΑ
Πέσανε στο χώμα τα ξερόκλαδα,
τα πάτησαν
και βγάλανε κραυγή.
Στερήθηκαν για μήνες το νερό.
Μαύρο το χώμα που μεγάλωσαν.
Τώρα που πέσανε στη γη,
ψάχνουν μια σπίθα,
να πέσουν μέσα στη φωτιά,
να γίνουνε προσάναμμα,
για την καινούργια γέννα,
που θα χιμήξει σα θεριό,
τον κόσμο για ν’ αλλάξει.

Ποίηση, ΡΕΩ, 2012, 46 σελ.

Πρόγνωση καιρού – Θεοχάρης Παπαδόπουλος

Ο ποιητής Θεοχάρης Παπαδόπουλος, παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας του, αριθμεί πλέον στο ενεργητικό του έξι ποιητικές συλλογές, έχοντας διαμορφώσει από τη δεύτερη κιόλας συλλογή του, το προσωπικό ύφος μιας ολιγόστιχης, λιτής ποιητικής γραφής, άμεσα κατανοητής, αλλά και ικανής μέσα στην απλότητά της να εντυπωσιάζει, να συναρπάζει και να συγκινεί, όπως είναι το καθήκον κάθε ευδόκιμης ποιητικής κατάθεσης, που οφείλει να έχει τη δυνατότητα να ακτινογραφεί με λόγο μεστό τις ζοφερές πτυχώσεις της πεζής όσο και πνιγηρής καθημερινότητάς μας.

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ
Βροχές και καταιγίδες στα νησιά,
βροχές τρέχουν στα μάτια σου τα δάκρυα.
Άνεμοι ισχυροί στα πεδινά,
στο έλεος των ανέμων το κορμί σου.
Χιόνια στα ορεινά,
χιονίζει στην καρδιά σου.
Νιώθεις παγωμένος γιατί ζεις,
σε άχαρη και κρύα κοινωνία.
Eπιμέλεια σειράς: Νέστορας Πουλάκος
Φωτογράφιση: Μαρία Τσιράκου

Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2014, 50 σελ.

Έξυπνες βόμβες – Θεοχάρης Παπαδόπουλος

Χαϊκού


Σελίδα λευκή.
Σε φέρνω στη σκέψη
να τη γεμίσω.
*
Το σουλούπι του
ήταν διαφορετικό.
Τον σκοτώσανε.
*
Τα είπαν όλα.
Της έπιασε κουβέντα
με μια του ματιά.
*
Σκληρή η νύχτα.
Μου χρέωσε ακριβά
τον κάθε στίχο.

Ποίηση, Μανδραγόρας, 2016, 64 σελ.

Ζηλεύω τα βράχια – Θεοχάρης Παπαδόπουλος

ΤΑ ΒΡΑΧΙΑ
Τεράστια βράχια,
ορθώνονται με θάρρος.
Δεν τα τρομάζουν κεραυνοί,
βροχές δεν τα φοβίζουν.
Χίλιες ρωγμές,
βαθιές πληγές,
άνοιξε ο χρόνος στο κορμί τους.
Στέκουν ορθά
κι ακόμα πολεμάνε
να μην πέσουν.
Τα ζηλεύω.

Ποίηση, Μανδραγόρας, 2018, 48 σελ.

Είπαμε ψέματα πολλά – Θεοχάρης Παπαδόπουλος

Μικρά διηγήματα που μπορεί να προκαλέσουν γέλιο, κλάμα ή προβληματισμό.
Οι ήρωες είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Ίσως και να τους έχουμε συναντήσει.
Μερικές φορές χρειάζονται πολλά ψέματα για να πούμε μια αλήθεια.
Η ομοιότητα με πρόσωπα ή πράγματα μπορεί να είναι συμπτωματική, αλλά τα γεγονότα είναι η ίδια η πραγματικότητα.

Διηγήματα, Κέδρος, 2019, 128 σελ.

Μεταμοντέρνες αυταπάτες – Θεοχάρης Παπαδόπουλος

Ποίηση, Μανδραγόρας, 2021, 48 σελ.