Θοδωρής Φέρρης – Στάσου λίγο

Στίχοι-Μουσική: Νίκος Μερτζάνος

Για στασου λιγο μεινε εδω.
Να κοιταχτουν τα βλεμματα μας.
Καινουρια γη και εναν Θεο να βρω για να στηριξω τα ονειρα μας.
Για στασου λιγο παρτο αλλιως.
Γινε λιγακι ειλικρινης.
Ειμαι λιγακι δυσπιστος μου λες.
Μα εσυ δεν ξερεις να ανοιχτεις.
Για στασου λιγο μην μουτρωνεις.
Δεν σου γκρινιαζω να χαρεις.
Μαθε λιγο να υποχωρεις.
Νιωθει η καρδια μου τοσο μονη.

Ελα να γινουμε ενα.
Φωτια στα φρενα.
Μην το κανεις θεμα που στο ζηταω.
Γιατι χωρις εσενα ζωη σαν ψεμα.
Δεν θελω αλλο με μετρο να σαγαπαω.

Για στασου λιγο τι φοβασαι;
Παλιες αγαπες μην κοιτας.
Το παρελθον σου σε τρομαζει.
Μα εγω ειμαι εδω για να γελας.
Μπορεις να κλαψεις και αν θες γιαυτα που χασαμε οι δυο μας.
Οταν μαλωνουμε λεπιδες οι στιγμες.
Μετρω στιγμες τον θανατο μας.
Δυο αντιθετες φωνες συγκρουμαστε μες τον θυμο μας.
Μα σαγαπαω και μαγαπας και ετσι κυλαει το ονειρο μας.

Ελα να γινουμε ενα.
Φωτια στα φρενα.
Μην το κανεις θεμα που στο ζηταω.
Γιατι χωρις εσενα ζωη σαν ψεμα.
Δεν θελω αλλο με μετρο να σαγαπαω.

Και αν σου φανηκαν αυτοι οι μηνες πιο της πλακας.
Και αν φερθηκα λιγακι σαν αλλον εσυ τωρα εισαι αλλου.
Εισαι αλλου καρδια μου.

Ασε τους κανονες.
Σου τρωνε τα χρονια σου και χανεις την στιγμη.
Και τωρα εσυ σαλλον μιλας και αλλον φιλας οπως στο εμαθα εγω.
Μπροστα να κοιτας μια φορα μουχες πει.
Πολλες υποσχεσεις λογια μειναν μισα.
Μην πεις ποτε πες μονο ενα ξανα.
Πως ισως μια μερα.
Μια μερα θαρθεις.
Θα αφησεις τα παντα κοντα θα σταθεις.
Θα μαγγιξεις και σαν φλασακιμες γεραστες.
Αμηχανοι δρομοι.
Κλεφτες ματιες στο ιδιο το μερος.
Την πρωτη φορα θα πινω μια κοκα και εσυ σκετη βοτκα ξανα.
Πως αλλαξες τοσο;
Πως αλλαξα εγω;
Πως αλλαξαν λογια σε ενα λεπτο;
Μου ειπες λυπαμαι ετσι ζω και αγαπω.
Σαγκαλιασα τοσο τα δακρυα βουνο.
Μου λειπεις ακομα.
Η ψυχη αδειο στρωμα μα εσυ σαλλο σωμα ξεχνιεσαι αγκαλια.
Η αγαπη σου σταζει αερα σκεπαζει.
Μα ολα τα αλλαζει η δικια σου ματια.
Σε ξερω ακομα.
Μου ντυνεσαι επωνυμα.
Κουσουρια ολα μονιμα.
Μην πινεις αλλο κατσε φρονιμα.
Και τωρα φοβαμαι μην με ξεχασεις.
Αν με δεις καπου αραγε θα προσπερασεις;
Τοσο καιρο μακρια απο την ζωη σου.
Η αγκαλια σου η πιο ωραια φυλακη σου.
Να κλειστω να σκασω λιγο να ξεχασω.
Να μεινω εκει ομως για λιγο αναπηρος.
Μου λες ειμαι απειρος και λιγο αναποδος.
Ολοι αντιλογος κομματι αμφιβολος.
Μα εγω σαγαπαω και αν αυτο δεν σου φτανει.
Μαθε λοιπον πως μεχεις ξεκανει.
Το βραδυ κοιμασαι.
Μαποφευγεις.
Φοβασαι.
Και ολο στο ιδιο βαρετο σκηνικο.
Στο κρεβατι δυο ξενοι ερωτευμενοι χαμενοι.
Σε στυλ ‘δεν βαριεσαι’ ερωτικο-φιλικο.
Και εχεις την ταση να με λυτρωνεις.
Γιατι οτι αγαπας μετα το σκοτωνεις.
Φοβασαι τα παντα και εγω προστασια.
Ποιος ειναι ο θυτης και ποιος ηλια;
Και φτανει το τελος.
Το χερι σου βελος.
Μου δειχνει τον δρομο μια εξοδο απο τον πονο.
Φευγοντας κλεισε την πορτα.
Δεν ητανε λαθος.
Ξερεις καταβαθος.
Σαγαπαω μονο εγω.
Μονο εγω.
Στασου λιγο.
Μην φευγεις.