Βασιλική Κάππα

Οι χορευτές των φαναριών – Βασιλική Κάππα

Σε ένα φανάρι του δρόμου έχει πιάσει πόστο ένας “Ξένος” που προσπαθεί να καθαρίσει τα τζάμια των διερχόμενων αυτοκινήτων. Καθώς η ώρα περνά, βυθίζεται όλο και περισσότερο στις αναμνήσεις του, ενώ, ταυτόχρονα, το φανάρι γίνεται ένα σταυροδρόμι όπου συναντιούνται άνθρωποι της νύχτας, της αγοράς, του δρόμου και της διανόησης, κουβαλώντας ταυτόχρονα θυμό αλλά και συμπόνια ο ένας για τον άλλον, σε έναν αντιφατικό συνδυασμό.

Θεατρικό, Κουίντα, 2016, 50 σελ.

Take a Trip to the Invisible Cities (Αόρατες Πόλεις) – Vasiliki Kappa

This book is the result of an amazing meeting between two projects that gave me the opportunity to express the same idea in different forms. The first project is a series of paintings I’ve been working on for the last fifteen years, named “Invisible Cities”, since I was initially inspired by Italo Calvino. The second project is a film called “Take a Trip” directed by Christos N. Karakasis, and produced during the last two years. All filming took place in England and London is the city presented. I was asked to write a text that would be used in the film. As a writer I do not find it easy to write on a given subject, but this was not the case. It was about a city, and cities were always part of my thoughts as they used to be my main subject in another field of my interests; art. How could I put my perception of a city in words, though? It seemed easy at first, but was it really? I had to think and watch the film so many times, but still couldn’t find my way with words. Then suddenly I was running out of time, I had to let the director know if I was going to give him the text or free him from waiting. I decided to free him. I was sorry, but it seemed that cities were only meant to be painted by me. Maybe I couldn’t combine different ways of expressing myself on the very same idea. Maybe we all have different areas in ourselves that do exist as whole entities, but can never meet, because they are just parallel to each other. So I freed him, but, as soon as I did, I started writing. I knew London, I knew England, I had lived there for long periods and suddenly it was all coming together.

Πεζογραφία, Κουίντα, 2014, 50 σελ.

Η δίαιτα της ύαινας – Βασιλική Κάππα

Ένας ξεκαρδιστικός σεφ και μια εκκεντρική συντροφιά παχύσαρκων επιδίδονται σε γαστριμαργικά όργια μέχρι που η υγεία τους κλονίζεται. Αρχίζουν τότε μια αγωνιώδη έρευνα προκειμένου να βρουν το μυστικό που αδυνατίζει και φάλαινα χωρίς την παραμικρή προσπάθεια. Μέσα από ένα αχαλίνωτο ταξίδι στην αίσθηση της γεύσης, οι ήρωες υφαίνουν τον ιστό της ιστορίας και ξορκίζουν το ακραίο πάθος τους για το φαγητό. Η ξαφνική απειλή του θανάτου τούς σπρώχνει σ’ έναν ίλιγγο απανωτών κορυφώσεων με απροσδόκητη πλοκή. Η ενδοσκόπησή τους, γεμάτη ανατρεπτικό χιούμορ και σασπένς, είναι ταυτόχρονα μύηση στο μυστηριακό κόσμο της αλληγορίας. Μετά από μια αισθησιακή περιήγηση στις γαστριμαργικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων και μια καλειδοσκοπική εξέταση του δυτικού πολιτισμού, καταλήγουν σε μια απολαυστική ερμηνεία της παχυσαρκίας τους. “Πώς συνδέονται το στομάχι και η τέχνη, πότε το πάχος είναι δείγμα λεπτότητας, τι είναι το νοητικό στομάχι και γιατί το φαγητό είναι ανώτερο απ’ τον έρωτα;”
Η φλογερή επιθυμία για ζωή και ο επαναστατικός τους στοχασμός θα τους οδηγήσουν σύντομα στην αποκάλυψη μιας Αλήθειας τόσο καυστικής, που θα αλλάξει για πάντα τη θέση τους στη “διατροφική αλυσίδα” και θα απογειώσει τη φαντασία τους.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000, 297 σελ.