Βασιλική Νόιμαν

Ελληνες λογοτέχνες

«Γεννήθηκα στη μεταπολεμική Αθήνα σε μια αστική οικογένεια. Ήδη από την εφηβική μου ηλικία και επηρεασμένη από το κλίμα της εποχής, τις παρέες μου, την «Επιθεώρηση Τέχνης», που διαβάζαμε τότε με μεγάλο ενθουσιασμό, το Γαλλικό Ινστιτούτο στην οδό Σίνα, που πρώτο μας δίδαξε τον Γαλλικό Διαφωτισμό, είχα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κοινωνικά θέματα. Έτσι, αφού δεν υπήρχε ακόμη Σχολή Κοινωνιολογίας στην Αθήνα, σπούδασα νομικά. Όταν αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο, εποχή δικτατορίας, πήγα στη Γερμανία, στο Μόναχο, και παρακολούθησα μαθήματα Φιλοσοφίας και Ιστορίας του Δικαίου. Παράλληλα γράφτηκα στη Φιλοσοφική Σχολή. Συγχρόνως εργάστηκα για πολλά χρόνια στο ελληνικό πρόγραμμα της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας. Στη Γερμανία ήρθα σε επαφή με όλο αυτόν τον ξεσηκωμό του ’68, με τις καινούργιες ιδέες, την αντιαυταρχική εκπαίδευση, την ψυχανάληση, τον Βίλχελμ Ράιχ κτλ.
Με τη μεταπολίτευση επέστρεψα στην Ελλάδα και αργότερα ξαναβρέθηκα στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Από τότε μοιράζομαι τον χρόνο μου μεταξύ Αθήνας και Φραγκφούρτης. Ασχολούμαι κυρίως με μεταφράσεις φιλοσοφικού και δικαιοφιλοσοφικού περιεχομένου. Συνοδεύω τον σύζυγό μου σε πολλά επαγγελματικά του ταξίδια και μαζί του έχω επισκεφθεί πολλές φορές χώρες της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής κ.ά., πράγμα που μου έχει ανοίξει νέους ενδιαφέροντες ορίζοντες.»

Ποίηση
Εκτός (2014), Γαβριηλίδης
Εκμαγεία μιας άλλης ζωής (2018), Γαβριηλίδης
Τα ονόματα. Οι αριθμοί (2019), Γαβριηλίδης
Poesia (2020), Σμίλη

Poesia – Βασιλική Νόιμαν

Ποίηση, Σμίλη, 2020, 52 σελ.

Τα ονόματα. Οι αριθμοί – Βασιλική Νόιμαν

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ
Η μνήμη είναι ένα κανάτι
σπασμένο σε χίλια κομμάτια.
Κάθε κομμάτι, το σπάραγμα μιας θύμησης
έτσι όπως έχει σήμερα
και όπως κατά κανέναν τρόπο δεν ήταν χτες.

Η μνήμη είναι ένας καθρέφτης
που αντιστρέφει το είδωλό του,
το κάνει αγνώριστο,
για να παγώσει τον καημό,
τον μέσα του θαμμένο.

Η μνήμη είναι μια πέτρα
με μια ανάμνηση επάνω χαραγμένη
μαζί και ολόκληρη την ιστορία της
καθώς και όλες τις πολλές της μεταμορφώσεις.

Η μνήμη είναι η ίδια
σπασμένη σε χίλια κομμάτια.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2019, 56 σελ.

Εκμαγεία μιας άλλης ζωής – Βασιλική Νόιμαν

ΑΘΩΟΙ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΟΤΕ
Αθώοι δεν ήμασταν ποτέ,
όμως ούτε και ένοχοι.
Θέλαμε μόνο να χτίσουμε κάτι μικρό,
βιαστικά, όπως όπως, εκ των ενόντων.
Προσμέναμε την άλλη αυγή
μήπως γυρίσει ο τροχός
κι έρθει κάτι καλύτερο,
τουλάχιστον λιγότερο πικρό,
μια άλλη μέρα, με νέες ελπίδες,
όρους, προσδιορισμούς.

Αθώοι δεν ήμασταν ποτέ.
Στο σώμα μας οι δικές μας πληγές,
οι δημόσιες αμαρτίες
κι η ματιά μας να γυρίζει πίσω άπραγη,
χωρίς κάτι να έχει δει, κάτι να έχει γνωρίσει.
Ο δρόμος μακρύς, σκοτεινός, δύσβατος
κι εμείς να προχωράμε μέρα τη μέρα,
νύχτα τη νύχτα,
κολλημένοι πάντα στην ίδια γη,
μαρμαρωμένοι και ακίνητοι,
φορτωμένοι ντροπή και ταπείνωση,
δημόσια ενοχή και ξένη αναλγησία.

Αθώοι δεν ήμασταν ποτέ.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2018, 56 σελ.

Εκτός – Βασιλική Νόιμαν

ΕΚΤΟΣ
Ρίζες βαθιές
κι εντελώς στον αέρα.
Μετέωρη.
Αιωρούμενη.
Φτερό στον άνεμο.
Εδώ είμαι εγώ.
Κολλημένη στο χώμα
και πουθενά.
Κανένας τόπος.
Εκτός.