Σπούδασα Γεωπονία στη Λάρισα και στη συνέχεια, εγκαταστάθηκα στην πόλη καταγωγής μου. Τις πρώτες μου συγγραφικές απόπειρες τις έκανα σε μικρή ηλικία, γράφοντας παραμύθια και ποιήματα. Λατρεύω το διάβασμα, το γράψιμο, τα ζώα, τη μουσική και στις ελεύθερες ώρες μου θα με βρείτε να «ονειροπολώ» στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης. Σήμερα ζω και εργάζομαι στα Γιάννενα, περιτριγυρισμένη από χιλιάδες βιβλία, που είναι και η μεγάλη μου αγάπη.»
Μοναχικές αλκυόνες (2015), Εκδόσεις Πηγή
Οι νύμφες της Εροιβιάς (2017), Μάτι
Το άρωμα του μιγκέ (2018), Μάτι
Ερμίνα (2020), Υδροπλάνο
Ερμίνα – Βασιλική Τσούνη
Σωρός από πέτρες
Από όταν γεννήθηκε, η ζωή της μόνο εύκολη δεν ήταν. Βρέθηκε στα Γιάννενα, όμως εκεί η μοίρα της επιφύλασσε να ζήσει τον αγοραίο έρωτα. Κι εκεί που πίστευε πως βρήκε τον έρωτα και τη λύτρωση στα χέρια του Γερμανού κατακτητή της καρδιάς της, βρέθηκε να διαπομπεύεται για προδοσία. Η Θεσσαλονίκη ακόμη ένας προορισμός αλλά όχι ο τελευταίος, γιατί βρέθηκε να ταξιδεύει σε ένα βαγόνι, με προορισμό το Άουσβιτς, ως πόρνη πόλεμου. Η ζωή της γεμάτη πέτρες ασήκωτες, που κούρασαν την ψυχή της. Μια ζωή που διψούσε μόνο για αγάπη. Όλα τελείωσαν, έτσι σκεφτόταν. Όμως, η ζωή της χρωστούσε και μάλιστα, πολλά. Θα καταφέρει να βγει νικήτρια και να ανακαλύψει μια λάμψη φωτός; «Κουράστηκα να με κυνηγά πάντα το παρελθόν και να χάνω το μέλλον. Όσοι πέθαναν, πέθαναν. Όσοι έζησαν, έζησαν. Τώρα ήρθε η ώρα να παλέψουν. Και ξέρετε γιατί; Για όλες εκείνες τις Ερμίνες, που κατάφεραν να αγγίξουν για λίγο τον ουρανό και μετά, χάθηκαν. Για εκείνες, που ανθρώπου χέρι δεν έχει το δικαίωμα να τις αγγίζει, για εκείνες που πάλεψαν για ένα καλύτερο αύριο, γεμάτο όνειρα και για εκείνες που κατάφεραν και έσωσαν κάτι από την ψυχή τους, που την είχαν καταπλακώσει οι πέτρες της μοίρας».
Μυθιστόρημα, Υδροπλάνο, 2020, 688 σελ.
Το άρωμα του μιγκέ – Βασιλική Τσούνη
Κύθηρα, χωριό Μυλοπόταμος, 1928
Η Εριφύλη Ανδριανού γεννά το δεύτερο παιδί της, που σαν αντικρίζει το φως της μέρας, τα πάντα αλλάζουν, αφού το κακό έχει πια εισβάλει στο σπιτικό της. Οι χωριανοί μιλούν για κατάρες και για μάγια. Για εκείνες τις μαύρες Ερινύες που, αν τις ακολουθήσεις πιστά, σου τρυπούν το μυαλό και σε παρατούν αβοήθητο, στην άκρη του δύσβατου μονοπατιού, να ξεψυχάς μόνος. Το βαθύ σκοτάδι την έχει περικυκλώσει και αφήνει πίσω της μια και καλή όσους την αγαπούν. Τον άντρα της Φώτη και την κόρη της Αριστούλα, που ζει μονάχα για ένα της χάδι. Πλέον για παρέα της έχει το μίσος και το αρρωστημένο της μυαλό.
Ηράκλειο Κρήτης, γυναικείες φυλακές Αλικαρνασσού, 2006
Οι ώρες μετρούν αντίστροφα για την Αριστούλα Ανδριανού, που στα γεράματά της καταλήγει στη φυλακή. Για συντροφιά της έχει μόνο μια δεσμοφύλακα, στην οποία διηγείται όλα τα δεινά που της έφερε η μοίρα. Καθώς της εξιστορεί τα γεγονότα που τη στιγμάτισαν, ο πόνος και ο φόβος περικυκλώνουν το ζαρωμένο της κορμί. Το κελί της κάθε στιγμή γεμίζει από τους αναστεναγμούς της, αφού θυμάται όσους βεβήλωσαν την αγνότητά της, όσους της στέρησαν τον έρωτα. Είναι χρέος της όμως να ελευθερώσει την αλήθεια, για να βρει η ψυχή της επιτέλους τη συγχώρεση και τη λύτρωση, για να αφήσει πίσω της για πάντα τις πύλες της κολάσεως.
Η ζωή της Αριστούλας Ανδριανού είναι γραμμένη σε τούτες τις σελίδες. Μονάχα όποιος τολμήσει να περάσει τούτο το κατώφλι της βίας, της απαξίωσης και της απόλυτης σιωπής, θα νιώσει πως όταν Εκείνη κλαίει, τα δάκρυα μεταμορφώνονται σε λουλούδια που ανθίζουν μόνο για έναν λόγο… την αληθινή αγάπη.
Μυθιστόρημα, Μάτι, 2018, 464 σελ.
Οι νύμφες της Εροιβιάς – Βασιλική Τσούνη
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία
Ιωάννινα, 1943
Λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, δυο νέοι, η Λενιώ και ο Εντίν, ζουν μέσα στα σοκάκια του Κάστρου κρατώντας κρυμμένο τον μεγάλο έρωτά τους. Εκείνη μια πανέμορφη Γιαννιώτισσα και εκείνος ένας Εβραίος που τη λατρεύει περισσότερο και από τη ζωή του. Θα καταφέρουν να ζήσουν μαζί;
Χωριό Μυροδάφνη, 1960
Η Θεοδώρα προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά της οικογένειάς της, να απαλλαγεί μια και καλή από την καταστροφική μητέρα της. Παντρεύεται τον αγαπημένο της Κωνσταντή και για να γλιτώσουν από τη μανία της, ταξιδεύουν μέχρι την Πελοπόννησο. Μα και εκεί η τύχη δε θα τους χαμογελάσει.
Ιωάννινα, 2014
Η Δάφνη, υποβασταζόμενη από τον γιο και την κόρη της, σπαράζει πάνω από το μνήμα του αγαπημένου της συζύγου Άκη. Τρεις γυναίκες ενώνουν τις ζωές τους και το κουβάρι της μοίρας ξετυλίγεται αφήνοντας πίσω του λάθη, πάθη, μυστικά και αμέτρητο πόνο, τόσο στις ίδιες, όσο και στα αγαπημένα τους πρόσωπα που ζουν μαζί τους.
Θα μπορέσει άραγε η μεγάλη, βαθιά λίμνη να τα σκεπάσει για πάντα και να τα κρατήσει στον βυθό της ή θα τα ξεβράσει στις καλαμιές, όπου πριν πολλά χρόνια οι Νύμφες της Εροιβιάς έλουζαν τα χρυσαφένια τους μαλλιά τις έναστρες νύχτες;
Μυθιστόρημα, Μάτι, 2017, 360 σελ.
Μοναχικές αλκυόνες – Βασιλική Τσούνη
Ένας μύθος λέει ότι οι Αλκυόνες ζουν πάντα σε ζευγάρια. Όταν το ένα πεθαίνει, μετά από λίγα λεπτά δίνει τέλος στη ζωή του και το άλλο. Η δύναμη της αληθινής αγάπης.
Η Ιζαμπέλ, γεννημένη σε μια φτωχογειτονιά του Παρισιού και αιώνια λάτρης της φυγής, αποφασίζει να εγκαταλείψει το πατρικό της σπίτι για να ελευθερωθεί από τον δυνάστη και αιώνιο πότη, πατέρα της. Η πείνα όμως και η σωματική εξάντληση στέκονται εμπόδιο στις προσδοκίες της. Για καλή της τύχη, μια γυναίκα θα σταθεί στο πλευρό της και θα γίνει ο φύλακας άγγελος της. Η γνωριμία της με τον Ζαν Λουί θα αλλάξει για πάντα την ζωή της και ένας παράφορος έρωτας θα ανθίσει κάτω από τις κατακόμβες του Παρισιού. Το κάστρο του Μον Σαίν Μισέλ θα γίνει το καταφύγιο τους και τα καταπράσινα λιβάδια της Προβηγκίας η φυλακή της.
Ένας μύθος, ένα μενταγιόν, τρεις οιωνοί δένουν τις ζωές τους αιώνια και ακροβατούν μέσα στο βαθύ σκοτάδι. Αγαπήθηκαν, πληγώθηκαν, νικήθηκαν μα πάντα έμειναν ερωτευμένοι.
Τελικά οι μεγάλες αγάπες πετούν προς την πύλη του Παραδείσου ή διαβαίνουν τα σκαλοπάτια της Κόλασης; Πρέπει να παλεύουμε για όσα αγαπάμε;
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2015, 262 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πηγή, Μάτι, Υδροπλάνο
