Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης χωρίς να πάρει το πτυχίο του. Εργάστηκε στην τράπεζα της Ελλάδος ως το 2002. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη λογοτεχνία στο περιοδικό “Νέα Εστία” το 1966. Ποιήματά του έχουνε μεταφραστεί στα γαλλικά και στα ιταλικά. Από τις εκδόσεις «Μανδραγόρας» κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του “Υστερόγραφα για το αύριο” (2010), “Συνάντηση με το σύμπαν” (2011), “Ρους και Ροή” (2014), “Ο Αλχημιστής του χάους” (2015), Στο καφέ «Εντροπία», (2017) και “Το δάκρυ του Ηράκλειτου” (2018).
Υστερόγραφα για το αύριο (2010), Μανδραγόρας
Συνάντηση με το σύμπαν (2011), Μανδραγόρας
Ρους και Ρόη (2014), Μανδραγόρας
Ο αλχημιστής του χάους (2015), Μανδραγόρας
Στο καφέ “Εντροπία” (2017), Μανδραγόρας
Το δάκρυ του Ηράκλειτου (2018), Μανδραγόρας
Σκάκι με την αιωνιότητα (2021), Μανδραγόρας
Σκάκι με την αιωνιότητα – Βασίλης Φαϊτάς
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2021, 64 σελ.
Το δάκρυ του Ηράκλειτου – Βασίλης Φαϊτάς
ΑΝΕΠΙΔΟΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Εκείνο το μοναχικό δέντρο στην κορυφογραμμή
ανεπίδοτος έρωτας
γερνάει
λεηλατημένο απ’ τον άνεμο και την ερημιά
δεν γνώρισε ποτέ το θρόισμα του δάσους
τις νύχτες επιμένει ακόμα
γίνεται κύμα χιμαιρικό μονόγραμμα
τατουάζ ονείρου εισχωρεί βαθιά
στο τέλος του ορίζοντά του
μεταμορφώνεται σε μύθο
κι απομακρύνεται χτυπώντας τα φτερά του
στη φωνή που το καλεί
καθώς το σώμα πριν να φύγει
γράφει απόηχους δονήσεων στον αέρα
ουράνιες καμπύλες κατοπτρισμών.
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2018, 48 σελ.
Στο καφέ “Εντροπία” – Βασίλης Φαϊτάς
Η ΚΙΒΩΤΟΣ
Ολόκληρη η ανθρωπότητα μια κιβωτός
στους προορισμούς του τυχαίου σπρωγμένη
από αόρατους καταρράχτες
κι εγώ στην κουπαστή αφουγκράζομαι
χτυπήματα φτερών ήχους αρχαίους
ό,τι αδάμαστο έμεινε έξω
απ’ όλες τις κιβωτούς του κόσμου.
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2017, 48 σελ.
Υστερόγραφα για το αύριο – Βασίλης Φαϊτάς
Ποιήματα (1980-1984)
«Η επανάσταση της ουτοπίας»
… Κάποτε θεέ μου θα σου μιλήσω
για την κιβωτό της επανάστασης
το μήκος κύματος της μοναξιάς της
κι όσο ακόμα το μέτωπο ρολόι χτυπά στο στήθος μου
θα σου πω
πως θέλω να ‘μαι η πρώτη
ερωτευμένη σφαίρα που θα πυροβολήσει το κενό
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2010, 44 σελ.
Συνάντηση με το σύμπαν – Βασίλης Φαϊτάς
Οι στίχοι: “Η ουτοπία είναι η σοφία που δεν κατανοήσαμε και πίσω κοιτάζοντας έλειπα χρόνια/ που δε θυμάμαι/ μπροστά οι ημερομηνίες που δε θα με γνωρίσουν” συνοψίζουν τους άξονες της νέας ποιητικής συλλογής του θεσσαλονικιού Βασίλη Φαϊτά. Μια συνομιλία/ απογραφή του παρελθόντος και ταυτοχρόνως μια αναζήτηση με το “δίχτυ του χρόνου” και την “περιπλοκή του καιρού”. Ο Φαϊτάς “θραύοντας τις διαστάσεις ενός διάτρητου χρόνου” καταφέρνει να προσδιορίσει με συστολή -διόλου τυχαία η συχνή αναφορά των επιθέτων: ανείπωτος, ανείδωτος, απρόσιτος- τους ανακυκλωμένους προορισμούς του μέλλοντος που άλλοτε χύνεται ποτάμια στην παιδική ηλικία του γαλάζιου, και συχνότερα διακτινίζεται στο φουρτουνιασμένο χάος του σύμπαντος.
Μια εσωτερική συνομιλία/ανίχνευση που επιτρέπει η ποίηση κι αποκαλύπτουν οι στίχοι, σταθερά διαρθρωμένοι σε συναισθήματα, αγωνίες, θλίψη, φόβους και αναμνήσεις. Επώδυνες φράσεις/αντιθετικές (μπορεί και σύνθετες) ποιητικές στιγμές: στα σκουριασμένα κύτταρα της προαιώνιας θλίψης, κυματισμοί θλίψης/ μ’ ανασηκώνουν στα χείλη της παλίρροιας, σε μια εφήμερη αιωνιότητα, ανάμεσα σε δύο αβύσσους η μοναξιά περαστική, φάροι αποδημητικοί, αιωρούμενη απειλή, είναι αργά στη νιότη του, σκορπίζει ο άνεμος/ αποτεφρωμένους αιώνες, ναυαγισμένα πρωινά, η ακτινοβολία της φθοράς/ μας ζώνει σαν αύρα, που αποτυπώνουν μια ποίηση καλά δουλεμένη (“Ώρες ολόκληρες … πέρασα ξοδεύοντας/ να βρω τις μυστικές λέξεις”) στενά συναρτημένη με την αγωνία της ζωής -του παρόντος, και την αναπότρεπτη αναζήτηση του απρόσιτου -πλην προσδιορίσιμου στην αβεβαιότητά του μέλλοντος.
“Η ψυχή ανήκει στα χελιδόνια και στους χαρταετούς” γράφει κάπου ο Βασίλης Φαϊτάς συμπυκνώνοντας τη νέα ποιητική του κατάθεση. Για διευκόλυνση του αναγνώστη θέτει ως προμετωπίδα του στίχους του Έλιοτ “Ο παρελθών και ο μέλλων χρόνος/ Ό,τι θα μπορούσε να ‘ταν και κείνο που ήταν/ Τείνουν προς ένα τέλος, που είναι πάντα παρόν”.
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2011, 43 σελ.
Ρους και Ρόη – Βασίλης Φαϊτάς
ΡΟΗ Ι
Κι αν κάποτε η ψυχή θα με ρωτήσει
γεννήθηκα και πέθανα εδώ θα πω
σ’ αυτόν τον τόπο και τον άλλο
άγνωστος μεταξύ αγνώστων
το φύλλο που πέφτει απ’ το κλαδί
ποτέ στο ίδιο δέντρο δεν ξαναγυρίζει
αν στη βουή αφουγκραστείς
σίγουρα θα μ’ ακούσεις
είμαι η ροή θα πω
είμαι το νεύμα
η σκόνη της στιγμής που φεύγει.
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2014, 48 σελ.
Ο αλχημιστής του χάους – Βασίλης Φαϊτάς
Έκτη ποιητική συλλογή του Θεσσαλονικιού Βασίλη Φαϊτά που από το 1966 συνεχίζει με σταθερά ώριμα ποιητικά βήματα να αναμετριέται με τους αντικατοπτρισμούς του πεπρωμένου, τα παιχνίδια της αυταπάτης που σκαρώνει το απρόσμενο της ζωής και διαπερνά στα σκοτεινά του περάσματα ο θάνατος. Μια ποίηση κοινωνικού υπαρξιακού προβληματισμού, μια προσπάθεια κατανόησης του Είναι μέσα στα πλαίσια της περιπλάνησης του ανθρώπου ως όντος και μέλος μιας σκληρής πραγματικότητας.
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2015, 48 σελ.
Πηγές: Biblionet, Μανδραγόρας
