Βασίλης Τσιρώνης

Cordoba – Βασίλης Τσιρώνης

Η Cordoba είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Παρότι ο τίτλος παραπέμπει στην υπαρκτή πόλη του χάρτη της Ανδαλουσίας, τα ποιήματα ενοικούν σ΄έναν προπατορικό τόπο ονείρων, εφιαλτών και νεανικών αποσιωπήσεων. Χαρακτηριστικό ποίημα του βιβλίου είναι η «Ευτυχία» το οποίο και μιλά για το χρονικό της ενηλικίωσης και το τραυματικό πέρασμα από τον άχρονο παράδεισο στη δράση.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2007, 51 σελ.

Νεκρός αδελφός – Βασίλης Τσιρώνης

Το κείμενο κινείται σε δύο επίπεδα: φανταστικό-ρεαλιστικό και δανείζεται στοιχεία του λεγόμενου μαγικού ρεαλισμού. Ένα κείμενο γεμάτο αλληγορίες, συμβολισμούς και άφθονο λυρισμό. Δυνατό του σημείο οι διάλογοι!

Σε καιρούς αδελφοκτόνους και σκοτεινούς ένα αγόρι αναζητάει το σώμα του νεκρού αδερφού του, γνωρίζοντας πως η αναζήτησή του αυτή τον οδηγεί στο θάνατο. Το μυθικό ταξίδι του για το άγνωστο χωριό που πρέπει να φτάσει μια μακρινή νύχτα θα είναι δύσκολο και απρόβλεπτο. Η αντίπερα όχθη φαντάζει χιμαιρική, γεμάτη οδυνηρές απώλειες και καταχωνιασμένες αναμνήσεις. Εκείνος όμως δεν έχει άλλη επιλογή από το να βρει τον αδελφό του και να τον θάψει. Ένα σκοτεινό παραμύθι, εμποτισμένο από μύθους και θρύλους της παράδοσης, ένα σπαραχτικό “τραγούδι” για την αδελφική αγάπη, για την αγάπη κάθε μορφής.

Νουβέλα, ΑΛΔΕ Εκδόσεις, 2008, 112 σελ.

Λαίδη Λάζαρος – Βασίλης Τσιρώνης

Η μυστηριώδης ηρωίδα αυτής της ταραγμένης αφήγησης κατατρύχεται από τη νοσηρή εμμονή της με τη συγγραφέα του “Λαίδη Λάζαρος”: την Αμερικανίδα ποιήτρια και αυτόχειρα Σύλβια Πλαθ. Ο ταραγμένος της κόσμος είναι κτισμένος με το υλικό των εφιαλτών και ακροβατώντας συνεχώς μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας αναδύεται μέσα από τα βάραθρα της ανεξιχνίαστης ψυχής της, εκεί όπου ενδημούν όλες οι ψυχικές νόσοι. Η αγωνία να λυτρωθεί μέσω της γραφής και η αδυναμία της να αποδεχτεί τον κόσμο ως έχει, χωρίς το αυτιστικό της φιλτράρισμα, την οδηγεί στην “άκρη της νύχτας”, μιας νύχτας που το ξημέρωμά της αργεί ή δεν έρχεται ποτέ.

Μυθιστόρημα, ΑΛΔΕ Εκδόσεις, 2009, 140 σελ.

Η θλίψη της λέαινας – Βασίλης Τσιρώνης

Τέταρτο βιβλίο του Βασίλη Τσιρώνη. Ύστερα από δύο θαυμάσιες νουβέλες και μια ποιητική συλλογή μας παραδίδει ένα μυθιστόρημα. “Η Θλίψη της Λέαινας”. Η μανική φύση της εκδίκησης αποτελεί τον κεντρικό άξονα του βιβλίου.

Ο Ευριπίδης καταφεύγει στην “ευδαίμονα νήσο του” για να βρει την έμπνευση, η Σιμπίλα ασφυκτιά στη νοσηρή μέγκενη της ελληνικής οικογένειας, η Ιφιγένεια ετοιμάζει το κύκνειο άσμα της στο θέατρο της Επιδαύρου, η θλιμμένη λέαινα, η Μήδεια δένει τις τρεις ιστορίες σε μία.

Η θλίψη της λέαινας είναι ένα μυθιστόρημα για τη μανιακή φύση της εκδίκησης και τα ανεπούλωτα τραύματα του παρελθόντος. Για τα ακοίμητα πάθη των ανθρώπων και την ανάγκη τους να αφήσουν το στίγμα τους στον ασαφή καμβά του χρόνου και της ιστορίας.

Ένας αφηγηματικός κόσμος σκληρός και αληθινός που μας υπενθυμίζει εύγλωττα πως η αγάπη και το μίσος τρέφονται από την ίδια μητέρα.

Ο Βασίλης Τσιρώνης με τη φιλολογική του κατάρτιση ξέρει να χρησιμοποιεί λέξεις, άλλοτε καθημερινές και άλλοτε πιο σπάνιες, για να περιγράφει συναισθήματα, εισερχόμενος με εξαίρετη λογοτεχνική γραφή στον εσωτερικό λαβύρινθο που συνθέτει την ταυτότητα των ηρώων του.

Μυθιστόρημα, ΑΛΔΕ Εκδόσεις, 2010, 252 σελ.

Ο Ρεμπώ του Νότου – Βασίλης Τσιρώνης

Ως πού μπορούμε να φτάσουμε για να ξαναδούμε ένα αγαπημένο πρόσωπο; Πώς διαχειριζόμαστε την επιστροφή κάποιου που θεωρούσαμε ολότελα χαμένο;

Ο κεντρικός πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Φίλιππος, βρίσκεται παντού και πουθενά, στο μεταίχμιο ύπαρξης και ανυπαρξίας. Χαμένος στους αχαρτογράφητους κόσμους των προσδοκιών του με μόνη πυξίδα τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις του αγαπημένου του ποιητή, Αρθούρου Ρεμπώ. Σ’ ένα περίκλειστο κελί ψευδαισθήσεων, που φαντάζει παράδεισος για όσους το ενοικούν και κολαστήριο για όλους τους άλλους, ζει επιτέλους όπως επιθυμούσε.

Η μητέρα του, Αλίκη Γιατρά, με αφορμή μια φωτογραφία, αποφασίζει να τον αναζητήσει. Ο σαγηνευτικός απόηχος του Φίλιππου θα την οδηγήσει σε μια ανέλπιστη οδύσσεια. Θα συναντήσει παράξενα, περιθωριακά άτομα και θα συνειδητοποιήσει πως ο γιος της δεν είχε σε τίποτα να κάνει με εκείνο το αγόρι που κάποτε γνώριζε.

Στον αντίποδα, η αδερφή του, Νάντια, διαγράφει ένα εσωτερικό ταξίδι. Ανασυσταίνει τα γεγονότα του παρελθόντος, τα επανερμηνεύει παραμυθητικά και δίνει μια άλλη πιθανότητα ζωής στον Φίλιππο μέσω της λυτρωτικής δύναμης της γραφής της.

Εκείνος άραγε θα επιστρέψει κοντά τους ή θα προτιμήσει να ξεχάσει μια και καλή τον παλιό εαυτό του;

Ένα μυθιστόρημα σχετικά με τη ρευστότητα των ταυτοτήτων και τις ανθρώπινες διαψεύσεις. Σχετικά με την οδυνηρή απώλεια, τις φρενήρεις φαντασιώσεις και την αποτυχία κάθε εγχειρήματος. Μα κυρίως ένα μυθιστόρημα για τις “εποχές μας στην κόλαση” που όλοι ζήσαμε ή πρόκειται να ζήσουμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Μυθιστόρημα, Σαββάλας, 2011, 271 σελ.

Η μπαλάντα του κανένα – Βασίλης Τσιρώνης

Η ΘΑΛΑΣΣΑ, ΛΕΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ
Των ηλιότροπων μεσημεριών η ερήμωση
των καλοκαιριών η ακηδία
ο βρυχηθμός των ύπουλων κυμάτων-τα τερατώδη μάτια.
Κάπου,κάπως, τον προδίδει η θάλασσα.
Αυτό το ένθεο λιοπύρι.

Ποίηση, ΑΩ Εκδόσεις, 2011, 59 σελ.

Ο σαρκοβόρος άγιος – Βασίλης Τσιρώνης

Ο Στέφανος Λεοντής γεννιέται στο τέλος του εμφύλιου. Ο διάκοσμος της παιδικής του ηλικίας νοσηρός· ανησυχαστικά τα πρώτα βήματα. Η ποίηση έρχεται όπως πάντα απροειδοποίητα. Καταλύει στα πιο κρυφά δώματα του ταραγμένου του μυαλού και πλάθει τα ακοίμητα θηρία της. Η τέχνη του ακροβατεί ανάμεσα στη φρίκη και την ομορφιά όπως και η αινιγματική ζωή του. Το σκοτεινό ψυχικό του τοπίο απρόσφορο για ανώδυνες αναζητήσεις χαρτογραφείται από πλήθος αφηγήσεων. Θλιβερός μισάνθρωπος ή θεοτικός φυγάς, βασανιστής της χούντας ή παρεξηγημένη ποιητική ιδιοφυία, ο Λεοντής ίσως παραμείνει και μετά το πέρας της ιστορίας ένα άλυτο μυστήριο. Ένας σαρκοβόρος άγιος που λυμαίνεται τα ανθρώπινα, δημιουργεί και καταστρέφει και κάποτε σβήνει προδομένος από την ίδια θαυμαστή του φύση.

Πεζογραφία, Σαιξπηρικόν, 2015, 268 σελ.

Αιώνια, το Βερολίνο – Βασίλης Τσιρώνης

Ο Άουγκουστ χαμογελάει νεκρός.
Κάποτε μου διηγήθηκες το όνειρό σου. Βρισκόσουν με τον Άουγκουστ Μάκε στα χαρακώματα και λέγατε πρόστυχα αστεία κάνοντας τσιγάρο – γύρω σας ο τόπος ζεμάταγε σαν φρέσκο έγκαυμα. Τον ρώτησες αν ζωγράφιζε καθόλου. Εκείνος δεν μίλησε και σου έδειξε ανέκφραστος το πόδι του: ένα κομμάτι κρέας να κρέμεται από μια ασημένια αορτή· μαυρισμένο και αιμάσσον.

Ποίηση, Θράκα, 2018, 54 σελ.