Βούλα Ηλιάδου

Φλογισμένος ουρανός – Βούλα Ηλιάδου

Η ιστορία του Βασίλη Βασιλειάδη (γιου του Χιώτη εφοπλιστή Μιχάλη Βασιλειάδη) είναι η ιστορία της άδικης μοίρας ενός ήρωα. Ενός άγνωστου στην Ελλάδα ήρωα της RAF και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που στη σύντομη διαδρομή της ζωής του πρόλαβε να αναδείξει –πέρα από την ευγένεια της ψυχής και την ευαισθησία του– τη λαχτάρα του για την κατάκτηση των αιθέρων.
Μια λαχτάρα που μετουσιώθηκε σε πάθος για ελευθερία και ανεξαρτησία πέρα και πάνω από τον φόβο του θανάτου, στον χορό του οποίου συμμετείχαν υποδειγματικά απέναντι στον φιλοναζιστικό Άξονα του Χίτλερ η Ελλάδα του «ΟΧΙ» και οι Συμμαχικές δυνάμεις εκείνης της εποχής.
Στο γοργοκύλισμα του χρόνου τα γεγονότα εκτυλίσσονται κινηματογραφικά μέσα από τη δραματική πορεία της Ελλάδας, της Ευρώπης και του Βασίλη Βασιλειάδη, όπως τα κατέγραψε ο φακός της ιστορίας και της ηρωικής πτήσης ζωής του Έλληνα άσσου της Βρετανικής Πολεμικής Αεροπορίας…

Μυθιστόρημα, Ινφογνώμων Εκδόσεις, 2021, 657 σελ.

Ο πλανήτης των ψυχών – Βούλα Ηλιάδου

Στο έργο παρακολουθούμε τα φωτεινά και σκοτεινά χρώματα της ζωής του κεντρικού ήρωα Αλέξανδρου Νοταρά, που στα χρόνια της εφηβείας του εκδηλώνει τις πρώτες μεταφυσικές ανησυχίες, καθώς ψάχνει να βρει τους βιολογικούς γονείς του. Οι κατά συνθήκη «φιλίες» του στα γυμνασιακά χρόνια έχουν σαν αποτέλεσμα να πέσει θύμα εκβιασμού ενός νεοφερμένου νταή του σχολείου. Όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο, καταφτάνει στο σχολείο ως θεόσταλτος άγγελος ο Μάξιμος Καντακουζηνός, με τον οποίο ο Αλέξανδρος συνδέεται φιλικά και οικογενειακά. Ανάμεσα στον ήρωα και τον φίλο του αναπτύσσονται σχέσεις δάσκαλου-μαθητή, όταν ο πρώτος αναλαμβάνει να τον μυήσει στις μεταφυσικές αναζητήσεις για την ύπαρξη του Θεού και το ταξίδι της ψυχής μετά θάνατον.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2021, 554 σελ.

Καλπάζοντας στον άνεμο – Βούλα Ηλιάδου

Ο νεαρός Νικήτας βρίσκει τυχαία σε κρύπτη μοναστηριού της Μάνης ένα βυζαντινό παιχνίδι. Ρίχνοντας τα ζάρια του παιχνιδιού, ανοίγεται μπροστά του το παρελθόν του τόπου του και ο Νικήτας γίνεται ο αθέατος μάρτυρας της ιστορίας. Καλπάζοντας, κυριολεκτικά, στον άνεμο, ικανοποιεί όχι μόνο την επιθυμία του να ταξιδέψει στο προγονικό παρελθόν, αλλά και να βιώσει μια από εκείνες τις αγάπες που είναι προορισμένες να ζουν αιώνια. Ένα βιβλίο όπου το επικό στοιχείο εναλλάσσεται αρμονικά με το ρομαντισμό, σε ένα γοητευτικό ταξίδι στον ελληνικό ιστορικό χωροχρόνο. Σε μια πλοκή γεμάτη φαντασία, οι ήρωες ξεπηδούν μπροστά μας ολοζώντανοι, για να μας μεταφέρουν στον ιστορικό τους χρόνο και τα ιδεώδη του, με ανάγλυφες περιγραφές και γλαφυρή γλώσσα.

“Ένα κύμα ελευθερίας τον πλημμύρισε, γεννώντας του την επιθυμία να πετάξει στο παρελθόν. Η μυστική ζωή των προγόνων του τον καλούσε να γευτεί το αθάνατο νέκταρ της ελληνικής μυσταγωγίας μέσα στο χρόνο. Μια εναγώνια προσμονή τον κυρίεψε και, σαν από γήτεμα, τον συνεπήρε ζάλη γλυκιά, που τον μούδιασε βαθιά, μέχρι τα σπλάχνα του. Ήταν ξύπνιος ή λαγοκοιμισμένος; Δεν ήξερε. Μόνο του φάνηκε, κάποια στιγμή, πως είδε τον άντρα να του γνέφει. Το αίμα του Νικήτα κόχλασε, σαν να ξύπνησαν στο νου του μνήμες αλλοτινής ζωής. Έδωσε ένα σάλτο από ψηλά και βρέθηκε να ταξιδεύει πισωκάπουλα, σφιχταγκαλιάζοντας τη μέση του καβαλάρη με τη μεσαιωνική στολή…”

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2013, 573 σελ.

Ματωμένη πορφύρα – Βούλα Ηλιάδου

Ιστορικό μυθιστόρημα


Αυτός ο απλός λαός, που λάτρευε το Βασιλιά του, απλωνόταν τώρα σα θάλασσα κυματιστή στους χώρους της μεσαίας και κατώτερης τάξης, με ρούχα ελαφρά και φτωχικά, που πρόδιναν την ταπεινή καταγωγή του. Ο Αυτοκράτορας σταμάτησε αργά το άλογό του μπροστά στους απλούς ανθρώπους και, κάνοντας μια μικρή υπόκλιση, ύψωσε το χέρι με το σήμα της νίκης, ενώ ο κόσμος ξεσπούσε σε ουρανομήκεις ζητωκραυγές βαφτίζοντάς τον ξανά και ξανά “Βουλγαροκτόνο”. Ένα ελαφρύ τρεμούλιασμα πέρασε απ’ την καρδιά του Βασίλειου ακούγοντας τις επευφημίες και τους ύμνους του. Με μάτια δακρυσμένα, χτύπησε το πλευρό του ζώου και επέστρεψε στη θέση του. Η πομπή ξεκίνησε, πάλι, με κατεύθυνση το Ναό της Αγίας Σοφίας κι ύστερα τα βασιλικά ανάκτορα…
Οι ιαχές στους δρόμους εξακολουθούσαν να αντηχούν ασταμάτητα.
– Βουλγαροκτόνε… ε… ε! Βουλγαροκτόνε… ε… ε!
Σαν τραγούδι που το ταξίδευε ο άνεμος, έφτασε στα αυτιά του Αυτοκράτορα η υπέροχη ψαλμωδία του Ακάθιστου Ύμνου, που έψαλλε με ευγνωμοσύνη ο λαός για τη μεγάλη ευεργεσία της νίκης. Με την ανάστροφη του χεριού του, σκούπισε ένα δάκρυ από τα μάτια του για το φτωχόκοσμο που πανηγύριζε ακόμα στις πλατείες της Πόλης, κρατώντας στα χέρια τις βυζαντινές σημαίες, τους σταυρούς της πίστης του και τις εικόνες του Χριστού. Σταμάτησε το άτι του για μια στιγμή κι έγνεψε στους άντρες της συνοδείας του να κάνουν το ίδιο. Αχ! Πόσο του γλύκαινε την ψυχή αυτή η μελωδία… Ξερόβηξε για λίγο, ίσα που να διώξει την ταραχή, κι άρχισε να ψάλλει χαμηλόφωνα τον ευχαριστήριο ψαλμό.

Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια
Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια

Μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, παράλληλα με τη δραματική εξέλιξη της αγάπης της Μιροσλάβας για τον ηρωικό κατάσκοπο του Βυζαντίου, Ασώτη Ταρωνίτη, ξετυλίγονται οι πιο σημαντικές περίοδοι της ζωής του Βασιλείου Β΄· μιας ζωής γεμάτης από περιπέτειες, δυνατές συγκινήσεις, τραγικά απρόοπτα, περίπλοκα ιστορικά ή πολιτικά ζητήματα, απέραντη αγάπη για την πατρίδα και το φτωχόκοσμο της Κωνσταντινούπολης. Είναι μια πορεία προσφοράς του Αυτοκράτορα προς το λαό του, ο οποίος -έπειτα από αγώνες τριάντα έξι χρόνων κατά του Σαμουήλ για τη σωτηρία της Ελλάδας- τον αποθέωσε με τρόπο μοναδικό στην Πόλη, βαφτίζοντάς τον “Βουλγαροκτόνο”. Και όταν έδυσε ο ήλιος της βασιλείας του, ο λαός τον παρέδωσε στην αιωνιότητα, αθανατίζοντας το μεγαλείο του μέσα στους ελληνικούς θρύλους και τις παραδόσεις.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2009, 272 σελ.

Κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό – Βούλα Ηλιάδου

Ο μικρός Φρέντυ εκπλήσσει τους πάντες με τη δύναμη της θέλησης του. Ο γέρος κόκκορας Επαμεινώνδας δικαιώνεται, όταν κατι απρόοπτο συμβαίνει στον “κοκκορόμυαλο” Χανδρή. Τα δάκρυα ενός σύννεφου σώζουν τους ανθρώπους στη γη. Ο Πετρής χαμογελά ξανά στη ζωή…

Αυτοί και άλλοι πολλοί ήρωες πρωταγωνιστούν στα παραμύθια αυτού του βιβλίου. Και επειδή τα παραμύθια μας διδάσκουν τις πιο μεγάλες αλήθειες με τον πιο ανώδυνο τρόπο, το ταξίδι στο θαυμαστό και μαγικό κόσμο των ηρώων θα σας “διηγηθεί” την ιστορία της διαφορετικότητας.
Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί, αλλά και τόσο ίδιοι. Ο καθένας μας απλώς είναι ιδιαίτερος, μοναδικός, και δεν πρέπει ποτέ να νιώσει σαν… το δεινόσαυρο με τη ζυμαρένια καρδιά.

Εικονογράφος: Σπύρος Κόντης

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Μιχάλης Σιδέρης, 2008, 141 σελ.

Μην ξεχάσεις τη φωνή μου – Βούλα Ηλιάδου

Δυο παιδιά, δυο έφηβες, δυο νέες γυναίκες διατρέχουν με τη ζωή τους το κλιμακωτό διάγραμμα από τα χρόνια της χαμένης τους αθωότητας και τα ρίγη του εφηβικού πυρετού, ως τις χαρές και τις πίκρες του έρωτα. Το σκηνικό της ιστορίας είναι ένα γραφικό Μακεδονίτικο χωριό, ο τόπος της γέννησής τους.

Λοφοσειρές πνιγμένες στο πράσινο, σπαρτός κάμπος που σβήνει τη δίψα του στο Γαλλικό ποταμό και σπίτια σα ζωγραφιά, να συντροφεύουν κυκλωτικά το σχολικό πευκοδάσος, το δάσος των αναμνήσεων.

Μέσα απ’ την ευτυχία της πρώτης τους νιότης, ο έρωτας -γλυκόπικρος κι ονειρικός μαζί- φτάνει στην ολοκλήρωση και την τραγωδία του. Κι όταν ξαναγεννιέται από την τέφρα του, σαν ανάγκη ζωής, η φιλία των δυο κοριτσιών μετατρέπεται μαγικά από απλή συναισθηματική ανταπόκριση σε συναίσθηση μιας ιερής ευθύνης, που θα οδηγήσει τελικά στο θρίαμβο της αγάπης, η φωνή της οποίας δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Μυθιστόρημα, Μιχάλης Σιδέρης, 2007, 312 σελ.

Βαθύ κόκκινο σε γαλάζιο φόντο – Βούλα Ηλιάδου

Αρχές της δεκαετίας του ’70, σ’ ένα γραφικό χωριό, ψηλά, στη Μακεδονία.
Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα Κυριακής, άρχισε να ξετυλίγεται η μυθιστορηματική διαδρομή της νεαρής ηρωίδας. Στην αρχή, θύμιζε παραμύθι μαγευτικό, κρεμασμένο στη δαντελένια κλωστή μιας οικογενειακής ευτυχίας. Ύστερα, φύσηξε ένας παράξενος άνεμος, τρομακτικός, που τα ρήμαξε όλα.
Και πάνω στην οδύνη της απώλειας, ήρθε κυρίαρχος ο κουρσάρος κατακτητής.
Στο βάθος του ορίζοντα, το κόκκινο είχε, κιόλας, σμίξει με το γαλάζιο. Οι περιορισμοί, οι απαγορεύσεις, οι προκαταλήψεις και τα τελεσίγραφα δεν είχαν πια, καμιά σημασία.
Ο κατακτητής έγινε, τώρα, κατακτημένος. Ακολουθώντας το γνωστό, παλιό μονοπάτι που περνάει από την καρδιά, οι δυο ήρωες έμαθαν να αγαπούν, να συγχωρούν, να υπάρχουν…

Μυθιστόρημα, Μιχάλης Σιδέρης, 2006, 151 σελ.