Τελείωσε την Σχολή Σκηνοθεσίας Σταυράκου. Το 1984 και 1985 δημοσιεύονται ποιήματά της, στην Υδρία και στα Όστρακα. Πρώτη της σκηνοθετική δουλειά η ταινία μικρού μήκους «ALTAMIRA», μια ελεύθερη διασκευή του ποιήματος ΓΥΝΑΙΚΑ, από τη συλλογή ΤΡΑΒΕΡΣΟ του Νίκου Καββαδία,με τον Φάνη Χηνά. Συνεργάστηκε με σπουδαίους Έλληνες Ηθοποιούς, όπως: Ρίζος, Γκιωνάκης, Μπριόλας, Σαμιωτάκη… Σκηνοθέτησε video clip τραγουδιστών ή συνθετών… Ζαμπέτας, Βοσκόπουλος, Χατζόπουλος, Δάκης, Μενιδιάτης… Ως μοντέρ, πήρε μέρος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με την ταινία μεγάλου μήκους «Βιογραφίες», της Στέλλας Μπελέση. Στο Φεστιβάλ Δράμας, με τις ταινίες, «EL BARTI¨», «Μεταμορφώσεις», «Ο Δράκος που τρώει μικρά κοριτσάκια», «Buggy». Στο κρατικό κανάλι, συνεργάστηκε σε παιδικές ψυχαγωγικές εκπομπές, επίσης σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ οικολογικού περιεχομένου. «Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος». Μια ταινία βασισμένη σε ποίηση δική της, γυρίζεται το 2008. Απόψεις, φιλοξενούνται σε πολλές εφημερίδες. Συνεργάστηκε ως χρονογράφος σε τοπικές εφημερίδες, στον «Πολίτη των Πατρών» , στο περιοδικό «Π», στον «Φιλόδημο». Επίσης έκανε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές στο Ράδιο Αίγιο. Ανήκει στην ΠΕΛ (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) από το 2015. Το 2016 αποσπά βραβεία σε Ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς ποίησης. Το 2006 η Νομαρχία Αχαΐας, εκδίδει ένα βιβλίο με χρονογραφήματα, με τον τίτλο «Αφωνον Διάγειν». Το 2015 η ΟΥΝΕΣΚΟ περιλαμβάνει ποιήματά της σε ανθολογία που εκδίδει. INTΕLLIGENTSIΑ ο κύκλος των ποιητών, έκδοση 2015, φιλοξενεί ποιήματά της… Η εγκυκλοπαίδεια ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ φιλοξενεί ποιήματα της. Αρχές του 2018 εκδίδει την ποιητική συλλογή με τίτλο “Στα βράχια της Ανδρομέδας”.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος
Έχει το blog: Μέμου Βούλα.
Στο βράχο της Ανδρομέδας (2018), Έλευσις και Υδράνη
Ιδέ ο άνθρωπος (2019), Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”
Βραβεία-Διακρίσεις
Γ΄ Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό της ΑΜΦΙΚΤΙΩΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ με το ποίημα «χοές ψυχής»
Έπαινος στον 2ο Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης “Αρχείου Ιστορίας και Τέχνης”, με το ποίημα «Των υδάτων σου…. το κράτος…».
Έπαινος στου 31ους Δελφικούς Αγώνες ποίησης με το ποίημα «Στα στενά της Ανέχειας 1».
Πρώτο βραβείο στον Παγκόσμιο διαγωνισμό του περιοδικού ΚΕΛΑΙΝΩ ,με το ποίημα «στα στενά της Ανέχειας 2».
Έπαινος στα ΒΡΑΒΡΩΝΙΑ 2016.
Πρώτο Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό της UNESKO, Ζακύνθου, Κεφαλληνίας. Με το ποίημα «Στασίδι λεύτερης Πένας».
Πρώτο βραβείο στον Παγκόσμιο διαγωνισμό του ΕΠΟΚ με το ποίημα «Αμμόχωστος η Βασιλεύουσα».
Πρώτο βραβείο στον Παγκόσμιο διαγωνισμό του ΕΠΟΚ με το διήγημα «Μελίρρυτος ποταμός δακρύων».
Δεύτερο βραβείο στον Παγκόσμιο διαγωνισμό ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ με το ποίημα « Πομπές Ανέχειας».
Διάκριση στα ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΕΙΑ 2016 με το ποίημα « Λεύτερος στοχαστής».
Ιδέ ο άνθρωπος – Βούλα Μέμου
Ποίηση, Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”, 2019, 94 σελ.
Στο βράχο της Ανδρομέδας – Βούλα Μέμου
Εκεί που συναντιέται ο έρωτας, ο θάνατος, το δάκρυ της θάλασσας
ΕΡΩΤΩΝ ΚΑΡΠΟΙ
Στρίμωξα πενήντα τρεις γαλαξίες, στο ίδιο αστέρι… μόνο γι απόψε….
Χόρτασα νίκες στο χρώμα του πένθους….
Τώρα το χέρι μου κρυώνει…. και εσύ… εσύ…
Έζεψες με μιας, τ’ άλογα ν’ αλωνίσουν.
Σε είδα χθες, να κρατάς μαδημένα κυκλάμινα
και να μετράς αστέρια άφωτα….
Ακρωτηρίασες δυσλεξικές αναφορές….
και είπες εσένα, για άλλη μια νύχτα….
απρόσμενο επαίτη.
Ανόθευτοι οι καρποί του έρωτα,
ώριμοι να δώσουν τ’ όνομά τους,
στο απόσταγμα που γεννήθηκε δύστροπο.
Τώρα…
το μονοπάτι χορτάριασε….
η δύνη…
δεν ήταν παρά έργο παραπλανημένου θεού.
Θα το κρατήσω, σαν τις νύχτες των πυγολαμπίδων
και θα αντέξω το χρόνο της αναμονής.
Ξόδεψα τη φτήνια της ψυχής σου,
στο δασύ περιβόλι των απόκοσμων αισθήσεων,
σαν οι παιάνες στροβιλίστηκαν στο πούσι,
που γιομάτιζε στο πέταγμα μιας πεταλούδας…..
εσύ,
θα το’ λεγες επιτυχημένη στύση και θα ξεμάκραινες με της λαμπρής τα δαφνόφυλλα…..
εγώ,
απλά αρκέστηκα στην ανατολή,
που με γέμισε χρώματα…
ΠΕΣΜΕΝΑ ΚΛΩΝΑΡΙΑ
Χάθηκαν στο βράχο της Ανδρομέδας,
και τούτης της χρονιάς τ’ απόνερα,
με μονοκοντυλιές, έσπρωξαν ιαχές,
απλωμένες,
σαν λαμπριάτικα ασπρόρουχα.
Παρακλήσεις, προκλήσεις, πομπές, σπουδές,
Στριμωχτήκαν σε άνοα πλήθη
Και λυτρώθηκαν σε αρνήσεις προσεκτικά αποτεφρωμένες.
Αύριο…
Αύριο…
Τούτη την άνοιξη …
Τα χελιδόνια…
ας κτίσουν φωλιές,
Σε λιανοκλάδια ελπίδας,
ας ντύσουν τα προικιά
των προσδοκιών του χτες,
χωρίς αμαρτίες, σε παρθενικές κλίνες.
Η κτίση θα αναρριχηθεί
στο λευκό της γαρδένιας,
σε ντεκολτέ, Κυρίας,
που αντιγράφει το βαρόμετρο των καιρών,
με κοντυλοφόρους από χρυσάφι…
Αύριο…
Ας σύρουμε το άρμα των ανθεστηρίων,
Σε πλατείες…
με γλυκολαλιές αηδονιών…
Φώτισε πια…
Ποίηση, Έλευσις και Υδράνη, 2018, 96 σελ.
Πηγές: Biblionet, Έλευσις και Υδράνη, Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”
