Από το 1990 μέχρι και σήμερα έχει παρουσιάσει έργα της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μεγαλωμένη στην Αίγινα, σε έναν τόπο που η ιστορία του είναι μεγαλύτερη από τον χρόνο, εκεί που η ανεξάντλητη παλέτα της φύσης, με τις υπέροχες αλλαγές των εποχών, εξυμνεί τα πανάρχαια μνημεία, τα στολίζει, τα φωτίζει και τα αναδεικνύει, άρχισε να ζωγραφίζει. Ήταν ένας τρόπος να κοιτάζει πίσω από μισάνοιχτες καστρόπορτες. Να ατενίζει τον κόσμο πάνω από γρανιτένιες πολεμίστρες. Να απαθανατίζει τις αρχαίες κολώνες, που οι πτυχές τους παίζουν ατέλειωτα παιχνίδια με τις ακτίνες του ήλιου. Αναζητώντας την ιστορία, τους θρύλους και τις παραδόσεις πίσω από τις εικόνες των έργων της, ξεκίνησε την έρευνα σε μουσεία, βιβλιοθήκες και ιστορικά αρχεία, εντός και εκτός Ελλάδας, μεταφέροντάς τη στις σελίδες των βιβλίων της. Το πρώτο της βιβλίο, το ιστορικό λεύκωμα «Παλιαχώρα, η Μεσαιωνική Καστροπολιτεία της Αίγινας», βραβεύτηκε από τον Δήμο της Αίγινας το 2012. Το «Ημερολόγιο του Άνχελ» είναι το δεύτερο βιβλίο της, εμπνευσμένο και πάλι από την ιστορία της Αίγινας, και είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Το ημερολόγιο του Άνχελ (2019), Εκδόσεις Πηγή
Ιστορικό λεύκωμα
Παλιάχωρα (2011), Εκδόσεις Περπινιά
Το ημερολόγιο του Άνχελ – Ξένη Πετρίτου-Τριανταφύλλου
Ελλάδα, Αίγινα, 2018
Η Δάφνη και ο Μιγέλ τρέχουν τρομοκρατημένοι. Πέτρες κατρακυλούν στο κατόπι τους. Η σκόνη τους πνίγει. Προσπαθούν απεγνωσμένα, στα τυφλά, να βρουν διέξοδο από τον λαβύρινθο της υπόγειας στοάς. Ο πανικός τούς έχει κυριεύσει. Ποιος είναι; Πώς ανακάλυψε τι ψάχνουν; Εγκλωβίζονται. Τους πλησιάζει. Η κάννη του όπλου του στρέφεται πάνω τους…
Καταλονία, 1450
Στο βασιλικό αβαείο της Σάντα Μαρία ντε Πομπλέτ, δύο μοναχοί βρίσκονται δολοφονημένοι με φρικτό τρόπο. Ο ένας από αυτούς είναι ο καλύτερος καλλιγράφος της Ισπανίας. Είχε διαταχτεί να φιλοτεχνήσει ένα ιδιαίτερο ιστορημένο χειρόγραφο, δώρο για τον Καοπένα, τον αυθέντη της Αίγινας, στην Ελλάδα.
Λίγους μήνες αργότερα, μια αποστολή με τρεις πολεμικές γαλέρες, με επικεφαλής τον διάδοχο του θρόνου του Στέμματος της Αραγωνίας και κατάφρακτους στρατιώτες, αποπλέει από τη Βαρκελώνη με προορισμό την Αίγινα.
Ο Άνχελ, νοτάριος και βασιλικός ακόλουθος της αποστολής, καταγράφει το χρονικό του ταξιδιού. Το ημερολόγιό του θα αλλάξει πολλά χέρια στο πέρασμα των αιώνων, και μέσα από δολοφονίες, ναυάγια, πειρατικές επιδρομές, προδοσίες και ανεκπλήρωτους έρωτες, θα καταλήξει στο σήμερα, στα χέρια της Δάφνης, που με τον φίλο της τον Μιγέλ θα εμπλακούν σε μία ανελέητη καταδίωξη, στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν το πολύτιμο μυστικό που είναι αριστοτεχνικά κρυμμένο πίσω από μεσαιωνικά σύμβολα και δυσερμήνευτους αριθμούς.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2019, 474 σελ.
Παλιάχωρα – Ξένη Πετρίτου-Τριανταφύλλου
Η Μεσαιωνική καστροπολιτεία της Αίγινας
Στις αρχές του 20ού αιώνα ο διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών, επίσκοπος Νεκτάριος Κεφάλας, αναζητούσε κάποιον όμορφο τόπο, για να ιδρύσει μοναστήρι. Εξέτασε πολλούς τόπους και σημεία, ώσπου κάποια στιγμή πληροφορήθηκε ότι στην Αίγινα στη θέση “Ξάντος” (ξάγναντο) υπήρχε ένα εγκαταλελειμμένο παλαιό μοναστήρι προς τιμήν της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής. Με μια μικρή ομάδα αφιερωμένων στο θεό νεαρών κοριτσιών επισκέφθηκε την Αίγινα και τη συγκεκριμένη περιοχή. Το τοπίο τον εντυπωσίασε. Αλλά, κυρίως, αυτό που τον έκανε να αποφασίσει την ίδρυση μοναστηριού σε αυτό το σημείο ήταν η θέα του προς το λόφο της Παλαιάς Χώρας, του μεσαιωνικού οικισμού των Αιγινητών. Ο επίσκοπος Νεκτάριος και μετέπειτα Άγιος του 20ού αιώνα εντυπωσιάστηκε από τη μεσαιωνική πολιτεία, αλλά αισθάνθηκε και κατάνυξη μαθαίνοντας ότι ο λόφος της Παλαιάς Χώρας ήταν αγιοβάδιστος. Πολλοί άγιοι και αγίες της Εκκλησίας μας περπάτησαν στα καλντερίμια και στα δρομάκια του οικισμού, ευλόγησαν με την παρουσία τους τον τόπο, έδωσαν μαρτυρία Χριστού σε δύσκολα χρόνια για την πατρίδα και το λαό μας.
Στην Παλαιά Χώρα γεννήθηκε τον 9ο μ. Χ. αιώνα η Οσία Αθανασία, η οποία μετά το θάνατο του συζύγου της ίδρυσε την Ι. Μ. Ζωοδόχου Πηγής στη θέση που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Στην Παλαιά Χώρα γεννήθηκε, επίσης, η Αγία Θεοδώρα το 812 μ.Χ. η οποία κατόπιν μόνασε στην Ι. Μ. Αγίου Στεφάνου στη θεσσαλονίκη. Στη Μητρόπολη της Παλαιάς Χώρας, την Επισκοπή, εγκαταστάθηκε και παρέμεινε για τρία χρόνια ο επίσκοπος Διονύσιος Σίγουρος, ο μετέπειτα Άγιος Διονύσιος της Ζακύνθου. Τα χρόνια εκείνα ήταν ιδιαίτερα δύσκολα. Οι καταστροφές του Μπαρμπαρόσσα, οι σφαγές και η αιχμαλωσία 4.000 κατοίκων ήταν νωπές ακόμα στη μνήμη των Αιγινητών. Η παρουσία τού επισκόπου Διονυσίου ήταν πολύ σημαντική. Κατάφερε σε αυτό το σύντομο διάστημα να μετατρέψει την Επισκοπή σε πνευματικό κέντρο και χώρο λατρείας, να εμψυχώσει, να παρηγορήσει, να στηρίξει και να χαρίσει ελπίδα στους ταλαιπωρημένους κατοίκους του οικισμού.
Η Παλαιά Χώρα της Αίγινας μέσα στο διάβα των αιώνων έγραψε τη δική της ιστορία. Από τις αρχές του 19ου αιώνα οι Αιγινήτες την εγκαταλείπουν και αρχίζουν να κτίζουν την καινούργια τους χώρα στην παραλία. Στον λόφο τα ερειπωμένα σπίτια άρχισαν σιγά – σιγά να γκρεμίζονται, τα καλντερίμια να χορταριάζουν και το υδραγωγείο να αδειάζει από νερό. Στο κάστρο της άρχισε πια να βασιλεύει η σιωπή και μόνα όρθια, σε πείσμα του χρόνου, παρέμειναν τα εκκλησάκια να θυμίζουν τις παλαιές ημέρες τής ακμής τής πολιτείας αυτής. Τα εκκλησάκια αυτά, όταν εόρταζαν, ανέβαιναν οι κάτοικοι να τα καθαρίσουν, να τα βάψουν, να ξεχορταριάσουν τις αυλές τους, να τα λειτουργήσουν. Από τότε μέχρι σήμερα τα ξωκκλήσια αυτά καρτερούν υπομονετικά τον επισκέπτη να σηκώσει το μάνταλο της πόρτας, να προσκυνήσει τις εικόνες τους, να τους ανάψει κερί και με το φως του καντηλιού να φωτίσει και πάλι τις μορφές των Αγίων τους…
(από τον πρόλογο του Γεωργίου Μπήτρου, Θεολόγου, Διευθυντή 2ου Γυμνασίου Αίγινας)
Zωγραφική: Ξένη Πετρίτου – Τριανταφύλλου
Φωτογράφιση: Ξένη Πετρίτου – Τριανταφύλλου
Ιστορικό λεύκωμα, Εκδόσεις Περπινιά, 2011, 131 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Περπινιά, Εκδόσεις Πηγή
