Σπουδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και επιπλέον τελείωσε τη θεατρική σχολή Κατσέλη το 1972. Έλαβε μέρος σε πάρα πολλές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και σίριαλ της τηλεόρασης, ερμηνεύοντας χαρακτηριστικούς ρόλους. Επίσης, έχει εργασθεί ως αφηγητής σε εκπομπές του ραδιοφώνου. Επί αρκετά χρόνια υπήρξε υδατοσφαιριστής στην ομάδα πόλο του Παναθηναϊκού.
Είναι γιος του ζωγράφου Μποστ. Έχει, επίσης, μεταγλωτίσει τον χαρακτήρα του Λοχία και στις τρεις ταινίες της σειράς Αυτοκίνητα. Ζει στο κέντρο της πρωτεύουσας, στην περιοχή της Ακρόπολης.
Το βιβλίο “Τα Σπίτια, η ζωή μου” αποτέλεσε την πρώτη λογοτεχνική του απόπειρα.
Τα σπίτια, η ζωή μου (1996), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Πεζογραφία
Μια ακόμα παρέλαση (2016), Andy’s Publishers
Το έπος της Γκογκολίας (2017), Εντύποις
Θεατρικά έργα
Το τηλεφώνημα (2021), Αγγελάκη Εκδόσεις
Το τηλεφώνημα – Γιάννης Μποσταντζόγλου
Θεατρικό έργο, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2021, 58 σελ.
Το έπος της Γκογκολίας – Γιάννης Μποσταντζόγλου
Βιβλίο πρώτο
ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ…
Θα μπορούσε κανείς να το πει, το χρονικό του Ερέβους, κόντρα στην ευλαβική λογοτεχνία. Ή την πιο εξευτελιστική και ανυπόφορη ιστορία του ξεπεσμού της ανθρωπότητας. Έστω… ενός μέρους της.
Απομυθοποιημένο, εκλαϊκευμένο, μουσικοφτιαγμένο, εικονογραφημένο, που θα σας το δίναμε και με κανένα κέικ μέσα, αλλά δεν προλάβαμε να ζυμώσουμε, όπως κάνουν πολλά περιοδικά στον καιρό μας. Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα!
Ένα μοναδικό βιβλίο λοιπόν, θαυμάσια ευτελές, που συνιστάται ανεπιφυλάκτως προς ανάγνωση στα σχολεία (Ιδιωτικά και Δημόσια.), στις Κρατικές Υπηρεσίες και τους Οργανισμούς, στους αδημονούντες εργολάβους και άπαντα τα Ιδρύματα της Επικράτειας.
Το παρόν πόνημα επιδέχεται αέναων διορθώσεων και συμπληρώσεων, χωρίς την άδεια του συγγραφέως.
Πεζογραφία, Εντύποις, 2017, 270 σελ.
Μια ακόμα παρέλαση – Γιάννης Μποσταντζόγλου
Ταχύρρυθμα μαθήματα κατάπτωσης
Μια σοβαρή σατιρική ματιά στη σύγχρονη νεοελληνική κοινωνία από τον ηθοποιό Γιάννη Μποσταντζόγλου.
Πεζογραφία, Andy’s Publishers, 2016, 341 σελ.
Τα σπίτια, η ζωή μου – Γιάννης Μποσταντζόγλου
Τα σπίτια που σίγουρα κάποτε με στέγασαν, που τώρα με στεγάζουν και που, ίσως, να με στεγάσουν στο μέλλον τα σεβάστηκα αδιαλείπτως σαν τεμένη των όσων δέχτηκε η ψυχή μου. Γιατί κι αυτή με τη σειρά της λειτουργεί ως δέκτης όσων χαρωπών, περίλυπων, μαχμουρλίδικων, κατσιασμένων, βερνικωμένων και σατράπικων μου υπαγορεύτηκαν άνωθεν από από άγνωστό μου πομπό. Και επειδή όλα αυτά ήταν σε μια γλώσσα τρελή και ακατάληπτη, πολύ δυσκολότερη από τα ιερογλυφικά και τη σφηνοειδή Β’, μπορεί και να είναι όπως θα σας τα διηγηθώ, με το μακρόσυρτο χαρακίρι που επέλεξα. Που πονάει το άτιμο, μα δε βάζω και στοίχημα αν θα βγει το ζουμί αυτών που θέλω. Ξέρετε και ξέρω πως άλλοτε οι λέξεις δε φτάνουνε κι άλλοτε περισσεύουν.
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1996, 250 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, Andy’s Publishers, Εντύποις, Αγγελάκη Εκδόσεις
