Έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στη Νεοελληνική Φιλολογία του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια θεατρικής αγωγής και υποκριτικής. Εργάζεται ως εμψυχώτρια εκπαιδευτικών προγραμμάτων για παιδιά, αφηγείται ιστορίες και μύθους, γράφει και παρουσιάζει παραστάσεις για παιδιά. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές “Η καρδιοκλέφτρα” (2010, Ευβοϊκές Εκδόσεις Κίνητρο-Καλέμη) και “Μια σκάλα για το θαλασσί” (2015, Εκδόσεις Ζάθεον Πυρ).
Η καρδιοκλέφτρα (2010), Ευβοϊκές Εκδόσεις Κίνητρο-Καλέμη
Μια σκάλα για το θαλασσί (2015), Ζάθεον Πυρ
Γλύπτης χρόνος (2019), Αγγελάκη Εκδόσεις
Γλύπτης χρόνος – Γιώτα Αθανασίου
Υπάρχει κάπου,
σε έναν τόπο
έξω από τον χρόνο
ένα απάτητο λιβάδι με μαργαρίτες.
Πάνω σε τούτη την ανοιξιάτικη χλόη
ξάπλωσε κάποτε ένα κορίτσι.
Ανάμεσα σε δύο κόκκινες παπαρούνες.
Και ονειρεύτηκε έναν καλύτερο κόσμο.
Πήρε μετά μολύβι και χαρτί,
τον σχεδίασε
και τον καρφίτσωσε
στην καρδιά και τα μάτια.
Για να ΄χει πάντα άνοιξη.
Eικονογράφηση: Γιώτα Βόνη
Ποίηση, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2019, 66 σελ.
Μια σκάλα για το θαλασσί – Γιώτα Αθανασίου
Ενοικεί εντός μου μια αυλή παιδική. Σαν να κράτησε ο χρόνος μια πορτούλα ανοιχτή και μυστική, να ανοίγω, να μπαίνω, να κόβω λουλούδια από τις γλάστρες, να παίζω σχοινάκι στις υγρές πλάκες. Και να αποξεχνιέμαι κοιτώντας τον ήλιο της άνοιξης. Εκεί, στις παλιές μου γειτονιές. Αυτές που μπόλιασε η καρδιά με τον μύθο. Ίσα να κοκκινίσουν και πάλι τα μάγουλα, ίσα να κρύψω ένα ”αχ” βαθύ μέσα στο στήθος…
Eικονογράφηση: Γιώτα Βόνη
Ποίηση, Ζάθεον Πυρ, 2015, 32 σελ.
Η καρδιοκλέφτρα – Γιώτα Ι. Αθανασίου
Λιγοστά ήταν τα παραμύθια που διάβασα σαν ήμουν παιδί. Πολύ περισσότερα εκείνα που τόκισε η ανάγκη μου να λερώνω κάθε άνοιξη τα περιθώρια του χρόνου με μπογιές. Γκρι, άσπρο – μαύρο, βαθύ μπλε, μπορντό, απαλό ροζ, λευκό κι ύστερα… πράσινο. Μόνο πράσινο. Πράσινο ανοιχτό, πράσινο κλειστό, με γαλαξίες ανταύγειες, πράσινο κυπαρισσί… λαδί αγαπημένο. Σαν τα μάτια των Αγγέλων.
Κι αν μεγαλώνω, κρατώ ακόμη δυο μολυβιές από ουρανό στην πίσω τσέπη. Και ξύνω τα μολύβια μου να ντύσω την σκιά μου πολεμώ. Και στριμώχνομαι. Ανάμεσα στις “φωτεινές μοναξιές των ανθρώπων” -ναι, δάσκαλε;… ναι δάσκαλε!-. “Η καρδιοκλέφτρα” είναι διαδρομή 10 χρόνων, ταλάντευση μεταξύ ονείρου και αλήθειας. Εκπεφρασμένη μέσω μιας συνήθειας αγαπημένης: της αντίστροφης δεύτερης ανάγνωσης. Εκείνης που εναρμονίζει την αταξία των πραγμάτων -λόγων και ειδώλων- που με φαινομενική ασυμφωνία συγκεντρώνονται γύρω μας. Κείμενα που γοητεύονται από το αποσπασματικό, δεμένα εσωτερικά, με αντίδοτο στην μοναξιά φάρους – εικόνες.
Πρωτόπειρη γραφή, αχνή η μολυβιά. Λίγο πριν τις ξεμακρύνει ο νους, λίγο πριν χαθούν σε βαρκάδα, έρχομαι και τις απλώνω εδώ. Ζεστή και υγρή η αίσθηση. Και χάνομαι μέσα τους. Και γελώ. Γιατί στα μάτια μου στεφάνι – θρόνο υφαίνει με ηλιαχτίδες του ο ήλιος.
Ας είναι το πρώτο ψέλλισμα που γίνεται κραυγή, το αλλόκοτο αίσθημα πως κάτι σμιλεύεται μέσα μας και αγωνιζόμαστε να είμαστε εκεί για να του δώσουμε μορφή.
Ποιητικό παραμύθι, Ευβοϊκές Εκδόσεις Κίνητρο, 2010, 36 σελ.
Πηγές: Biblionet, Αγγελάκη Εκδόσεις, Ζάθεον Πυρ, Ευβοϊκές Εκδόσεις Κίνητρο-Καλέμη
