Εργάστηκε ως γραμματέας στην Οικιστική Σχολή Κ. Δοξιάδη, μεταξύ 1959-1964, και, στη συνέχεια, στη βιβλιοθήκη του Δήµου Αθηναίων μεταξύ 1964-1967, όταν απολύθηκε από την Χούντα, και πάλι μεταξύ 1974-1984, ως βιβλιοθηκάριος. Στο διάστηµα αυτό εξέδωσε τις συλλογές “Εµπλοκή”, “Ο κήπος µε τα εγκαύµατα”, “Έκλειψη και το ηµικύκλιο αίµα”, “Ο άνεµος και τα ρολόγια”, “Ο λύκος του µεσονυχτίου”, “Τα αόριστα γεγονότα” κ.ά., τις νουβέλες “Μάρθα Σόλγκερ”, “Η όνειρος”, “Λένα Όλεµ” και “Το παιχνίδι να ονειρεύεσαι”, ποίηση για παιδιά. Ακολούθησαν οι συλλογές “Η κρεµασµένη”, “Το ιερό κενό”, “Κοιµήθηκα η αχάριστη”, “Η θλίψη καίει τις σκιές µας”, “Το σώµα δίχως αντικλείδι”, “Το ακίνητο εν οδύνη”, “Ο απέναντι χρόνος”, ‘Σε ονομάζω θα πει σε χάνω”, “Ερήμωνε”. Ποίησή της έχει δηµοσιευτεί σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά. Ποιήµατά της έχουν δηµοσιευτεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Από τον ποιητή Tom Nairn µεταφράστηκαν τα βιβλία της : “Το σώµα δί χως αντικλείδι” και το “Ωσάν Λέξεις” (εκδ. Dionyssia Press, 2002). Από την Nadia Myrianova µεταφράστηκε επιλογή του έργου της στα βουλγαρικά (εκδ. Pelikana Alpha Sofia).
Η ιστοσελίδα της στο διαδίκτυο είναι Ζέφη Δαράκη – Ποίηση.
Μεταπτώσεις (1967)
Διαβάσεις (1969), Θεσμός
Εμπλοκή (1971), Κέδρος
Ο κήπος με τα εγκαύματα (1973), Κείμενα
Έκλειψη (1974), Κέδρος
Το ημικύκλιο αίμα (1974), Κέδρος
Ο Αρχάγγελος καθρέφτης (1976), Κέδρος
Ο άνεμος και τα ρολόγια (1977)
Ο λύκος του μεσονυχτίου (1978), Κέδρος
Τα αόριστα γεγονότα (1980), Κέδρος
Το μοναχικό φάντασμα της Λένας Όλεμ και Θάλεια (1982), Εστία
Το τελευταίο γράμμα (1982)
Η κρεμασμένη (1984), Εστία
Το ιερό κενό (1988), Ύψιλον
Κοιμήθηκα η αχάριστη (1992), Ύψιλον
Η θλίψη καίει τις σκιές μας (1995), Νεφέλη
Ωσάν λέξεις (1998), Καστανιώτης
Εκλογή 1971-1992 (1999), Ελληνικά Γράμματα
Το σώμα δίχως αντικλείδι (2000), Νεφέλη
Το ακίνητο εν οδύνη (2002), Νεφέλη
Τα ποιήματα 1967-1982 (2004), Νεφέλη
Τα ποιήματα 1984-2004 (2005), Νεφέλη
Ο απέναντι χρόνος (2006), Νεφέλη
Σε ονομάζω θα πει σε χάνω (2008), Αλεξάνδρεια (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών)
Τα ποιήματα (2008), Νεφέλη
Ερήμωνε… (2012), Ύψιλον
Η σπηλιά με τα βεγγαλικά (2014), Νεφέλη
Ο ύπνος είναι ρόδο (2016), Νεφέλη
Το χαμένο ποίημα (2018), Νεφέλη
Συναντήσεις στο άβατο (2020), Ύψιλον
Ποίηση γιά παιδιά
Το παιχνίδι να ονειρεύεσαι (1981), Κέδρος
Πρώτες συλλογές
Εσπερινοί περίπατοι (1954)
Φύση (1956)
Λυρικοί στοχασμοί (1958)
Το τραγούδι των νέων καιρών (1963)
Πεζά
Μάρθα Σόλγκερ (Νουβέλα) (1985), Κέδρος
Ευγένιος και Ισαβέλλα (1986), Εστία
Η Όνειρος (Αφήγημα) (1990), Εστία
Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2006 (2007), Κοινωνία των (δε)κάτων
Τα ποιήματα του 2007 (2008), Κοινωνία των (δε)κάτων
Γιάννης Δουβίτσας 1943-2003 (2013), Νεφέλη
Τα ποιήματα του 2014 (2016), Κοινωνία των (δε)κάτων
Τα πάθη στη λογοτεχνία (2016), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο ταχυδρόμος φέρνει γράμματα: Ποιήματα (2017), Ελληνικά Ταχυδρομεία
3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών (2017), Κύκλος Ποιητών
Τα ποιήματα του 2018 (2019), Κοινωνία των (δε)κάτων
Ημερολόγιο 2020: 1821, Λογοτεχνία και επανάσταση (2019), Εκδόσεις Πατάκη
Κρατικά λογοτεχνικά βραβεία, Ανθολογία: Ποίηση 2010-2018 (2020), Υπουργείο Πολιτισμού. Διεύθυνση Γραμμάτων
Βραβεία-Διακρίσεις
Βραβείο “Διδώ Σωτηρίου” Εταιρείας Συγγραφέων (2015)
Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών (2015)
Βραβείο Barbara Fields-Siotis (Κύκλος Ποιητών) (2019)
Ο κήπος με τα εγκαύματα – Ζέφη Δαράκη
Συνήθισα πια στα μοναχικά καλοκαίρια
στον ήλιο που ασπρίζει τα κόκκαλα των λόφων
συνήθισα πια στη θάλασσα που φουσκώνει αργά
μέσα στις φλέβες
το βράδυ στο υπόστεγο κρεμασμένα πουλιά
το φεγγάρι να μυρίζει καμμένο χόρτο
άσπρα σεντόνια ξεπηδούν για λίγο απ’ τα παράθυρα
σαν φλόγες
κ’ ύστερα κατακάθονται ξανά στη σάρκα…
Άν ήξερες πόσο ωραία είναι στη βεράντα
εσύ που κάθε μέρα κουλουριάζεις τα φίδια των δρόμων
επάνω σου
κ’ εσύ που ταξιδεύεις μέσα στα φύλλα της μνήμης
και δε με συγχωρείς
αν ήξερες τη μοναξιά μου
θα εξηγούσες ίσως τα σπασμένα δίχτυα πάνω
στο πρόσωπό μου
το ωραίο μου φόρεμα
τις μακρινές ερήμους της σιωπής …
Ποίηση, Τυπογραφείο “Κείμενα”, 1973, 37 σελ.
Έκλειψη. Το ημικύκλιο αίμα. – Ζέφη Δαράκη
Τα μάτια τού κατάτρωγαν το πρόσωπο
ξετυλιγόταν σαν καπνός από τσιγάρο μες στον ύπνο μου
Έπειτα τον κλειδώνανε ξανά αθόρυβα δωμάτια
Μονάχα η αντανάκλαση του ήλιου στο σκοτεινό νερό
κι εκεί το πρόσωπό του
Έψαχνα να τον βρω με σκασμένα χείλη με ανατριχιασμένο
το δέρμα της μνήμης-
μα πού είχε φύγει; Στη σοφίτα τα βιβλία της εφηβείας του
ο Αρθούρος Ρεμπώ κι ο Λοτρεαμόν ωχροί σαν το φεγγάρι
στο στήθος τους σπασμένες όλες οι χορδές
Έπειτα διπλασιαζόντουσαν οι αράχνες στους καθρέφτες
κι έβλεπες το ίδιο πρόσωπο να επαναλαμβάνεται
ατέλειωτα
την ίδια φιγούρα με τη φθαρμένη τήβενο και κατάσαρκα
τη λευκή μπλούζα
Ποίηση, Κέδρος, 1974, 30 σελ.
Ο αρχάγελλος καθρέφτης – Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Κέδρος, 1976, 36 σελ.
Ο άνεμος και τα ρολόγια – Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Ιδιωτική Έκδοση, 1977, 20 σελ.
Ο λύκος του μεσονυχτίου – Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Κέδρος, 1978, 61 σελ.
Τα αόριστα γεγονότα – Ζέφης Δαράκη
Ποίηση, Κέδρος, 1980, 65 σελ.
Το μοναχικό φάντασμα της Λένας Όλεμ. Θάλεια – Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1982, 52 σελ.
Η κρεμασμένη – Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1984, 48 σελ.
Μάρθα Σόλγκερ – Ζέφη Δαράκη
“Ήταν απόγευμα μες στο δωμάτιο και ξάφνου τα πράγματα σαν να ρουφήχτηκαν από τους τοίχους… και μόνον η τζαμαρία βαριανάσαινε κι έτριζε απ’ τη ζωή του δρόμου κι απ’ τις μεγάλες, δραματικές φωτοσκιάσεις του δειλινού… Προσπάθησα να σας μιλήσω μα γυρίσατε και με κοιτάξατε τόσο ανήσυχα, με πρόσωπο κατασπαραγμένο από ένα ιδιότροπο ενδιαφέρον που παρέπαιε ανάμεσα στην απάρνηση και στην αγάπη… Ξαναπήγα κάτι να πω, μα σηκώσατε το δάχτυλο στα χείλη σας κι ακουμπήσατε στο στόμα μου μια δροσερή τρεμάμενη παλάμη. Τότε σας έφυγα και γλίστρησα στου ύπνου μου τον ύπνο και πάλι βρέθηκα στο έρημο δωμάτιο και μονάχα ο ήλιος σαν λίμνη αίματος στη μέση.”
Η “Μάρθα Σόλγκερ” της Ζέφης Δαράκη, είναι η ποιητική ανίχνευση μέσα από υπαινικτικές, φαινομενικά αθώες και σχεδόν κωμικοτραγικές χειρονομίες και άφωνες πράξεις, του ερωτικού πάθους σαν του μοναδικού μα τελικά πιο δυσπρόσιτου ταξιδιού.
Νουβέλα, Κέδρος, 1985, 72 σελ.
Το ιερό κενό – Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Ύψιλον, 1988, 57 σελ.
Η Όνειρος – Ζέφη Δαράκη
Στην Όνειρο οι πρώτοι παραθεριστές είχανε κιόλας φτάσει. Η Όλια έμεινε έκθαμβη απ’ τη γλυκύτητα του τοπίου, αυτής της τόσο δροσερής κωμόπολης, κατάφυτης από ελιές, ροδοδάφνες και σκιερές κληματαριές. Βρήκε εύκολα μια μικρή πανσιόν να μείνει για όλο το καλοκαίρι, περιτριγυρισμένη από πλατύφυλλες βιγόνιες, γιασεμιά και κλήματα. Ανέβηκε στο δωμάτιό της. Νυχτολούλουδα σκαλώνανε στο φαρδύ περβάζι του παραθύρου κι έσκυψε να δει κάτω το περιβόλι και τον κήπο.
Αφηγήσεις, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1990, 46 σελ.
Κοιμήθηκα η αχάριστη – Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Ύψιλον, 1992, 85 σελ.
Η θλίψη καίει τις σκιές μας – Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Νεφέλη, 1995, 80 σελ.
Ωσάν λέξεις – Ζέφη Δαράκη
ΤΟ ΑΔΗΛΟ
Εκείνο το άλλο
Το άλαλο
Ωσάν λέξη
Το άδηλο
Πίσω από τη σκιά που έκλεινε
άνοιγε παλιά συρτάρια
Μοναχικά βήματα στο διάδρομο
Τραγούδια
Αλέριο… Αλέριο
Σμήνη πουλιών
Γύρω από λέξεις που
Χάθηκαν από το νόημά τους
Αλίσμονε
Αλισμόνη
Ποίηση, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1998, 93 σελ.
Ποίηση 1971-1992 – Ζέφη Δαράκη
Εκλογή
Στην “Εκλογή 1971-1992” περιλαμβάνεται μια επιλογή ποιημάτων από τις συλλογές: “Εμπλοκή”, 1971, “Ο κήπος με τα εγκαύματα”, 1973, “Έκλειψη-Το ημικύκλιο αίμα”, 1974, “Ο αρχάγγελος καθρέφτης”, 1976, “Ο άνεμος και τα ρολόγια”, 1977, “Ο λύκος του μεσονυχτίου”, 1978, “Τα αόριστα γεγονότα”, 1980, “Θάλεια”, 1982, “Η κρεμασμένη”, 1984, “Το ιερό κενό”, 1988 και “Κοιμήθηκα η αχάριστη”, 1992.
Aνθολόγηση: Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Ελληνικά Γράμματα, 1999, 294 σελ.
Το σώμα δίχως αντικλείδι – Ζέφη Δαράκη
ΤΟ ΣΩΜΑ ΔΙΧΩΣ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙ
Κλειστοί σταθμοί
τα σώματα
παραπέμπουν
σε κλεμμένα κλειδιά
Σκουριασμένα σκοτάδια
τα λόγια
δεν ανοίγουν στο φως
για τίποτε πια
Ερειπωμένα λοιπόν
τα παλιά σύνορα του πάθους
Τα δάκρυα που αποδοκίμαζαν
ματαίωναν λέξεις
Μέσ’ απ’ τη φούχτα το φιλί
Το βλέμμα να λύνει τα πέδιλα
και τα μαλλιά αχνίζοντα
Ερειπωμένες
οι αετοφωλιές των εκμυστηρεύσεων
Μέσ’ στ’ άγρια μεσάνυχτα
το σώμα δίχως αντικλείδι
Eπιμέλεια σειράς: Χάρης Βλαβιανός
Ποίηση, Νεφέλη, 2000, 66 σελ.
Το ακίνητο εν οδύνη – Ζέφη Δαράκη
Το άλλοτε αύριο του χτες (σ. 39)
Κουρασμένη από παμπάλαιες αναμονές
από τη λύπη
έως θανάτου λυπημένη
κατάκοπη από πάθος από δήθεν χαρές
σας επιστρέφω
το άλλοτε αύριο του χτες
Διότι αλλού το κλάμα αλλού τα λόγια
Έτσι όπως διακλαδώνεται
το τέλος της ζωής
στο ίδιο της το τέλος
γίνεται ο ήχος μακρινός των πράξεων και
των περαστικών τα λόγια ίσκιος
Eπιμέλεια σειράς: Χάρης Βλαβιανός
Ποίηση, Νεφέλη, 2002, 74 σελ.
Τα ποιήματα 1984-2004 – Ζέφη Δαράκη
Στον συγκεντρωτικό τόµο “Τα ποιήµατα 1984-2004”, που παρουσιάζεται µαζί µε την ανέκδοτη ενότητα “Από µνήµης”, αναδεικνύεται το συνολικό έργο των ετών αυτών (ήτοι οι συλλογές: “Η κρεμασμένη”, “Το ιερό κενό”, “Κοιμήθηκα η αχάριστη”, “Η θλίψη καίει τις σκιές μας”, “Ωσάν λέξεις”, “Το σώμα δίχως αντικλείδι” και “Το ακίνητο εν οδύνη”) και η εξέχουσα ποιητική πορεία της Ζέφης Δαράκη. Οι επισηµάνσεις της κριτικής για την ποιήτρια υπήρξαν µέχρι σήµερα καίριες: “Ο ποιητικός τόπος της Δαράκη έχει φωνή µε ύψος και βάθος. Συνδυάζει υψηλό και σκοτεινό, ρίχνει τα σύνορα σώµατος και τόπου”. Η Δαράκη εφαρµόζει “τη στρατηγική των ελλειπτικών εικόνων και των σπασµένων φράσεων µέσω των οποίων ιχνογραφούνται είτε η πορεία στο άνυδρο
της µοναξιάς του παρόντος είτε η αναγωγή στους άπιαστους τόπους του παρελθόντος όπως τους αναδεικνύει η µνήµη”. Στην ποίησή της, καθώς επισηµαίνεται, υπάρχει πάντα “η χειροπιαστή προσωπική µαρτυρία για την περιπέτεια της ύπαρξης. Και υπάρχει πάντα η οριακή εκκρεµότητα του “εγώ”, καθώς εστιάζει την προσοχή της στο κατακερµατισµένο ποιητικό υποκείµενο που αναγνωρίζει τον τρόµο του κενού, την ίδια την ακύρωση του βίου.”
Eπιμέλεια σειράς: Χάρης Βλαβιανός
Ποίηση, Νεφέλη, 2005, 472 σελ.
Ο απέναντι χρόνος – Ζέφη Δαράκη
Σκοτεινά νερά οι γυναίκες
τα γέλια τους αστραπές στα τζάμια
Άλλες πάλι να σηκώνονται απ’ τ’ άγρια μεσάνυχτα
να γυρνάνε τα λόγια τους γύρω απ’ το στόμα
με μια στρυφνή επιδεξιότητα
να τ’ απιθώνουν επάνω στα πράγματα
να τα στριφογυρίζουν έπειτα να τα γυαλίζουν
κάνοντάς τα ασήμαντα
Κενά κομμάτια ζωής
Eπιμέλεια σειράς: Χάρης Βλαβιανός
Ποίηση, Νεφέλη, 2006, 54 σελ.
Τα ποιήματα – Ζέφη Δαράκη
1967-1982
Ποίηση, Νεφέλη, 2008, 382 σελ.
Σε ονομάζω θα πει σε χάνω – Ζέφη Δαράκη
Βραβείο “Λάμπρου Πορφύρα” Ακαδημίας Αθηνών (2010)
Ποίηση, Αλεξάνδρεια, 2008, 60 σελ.
Ερήμωνε – Ζέφη Δαράκη
Ποίηση, Ύψιλον, 2012, 70 σελ.
Η σπηλιά με τα βεγγαλικά – Ζέφη Δαράκη
Κρατικό Βραβείο Ποίησης (2015)
Ποίηση, Νεφέλη, 2014, 85 σελ.
Ο ύπνος είναι ρόδο – Ζέφη Δαράκη
Πατείς με πατώ σε στον Παράδεισο
ιδιοφυείς οι απαντήσεις
στην Κόλαση παρέπαιε ο έρως
και η ποίηση
αλλά ήταν το κλίμα τροπικό
έμεινα κρεμασμένη στο κενό
Ποίηση, Νεφέλη, 2016, 64 σελ.
Το χαμένο ποίημα – Ζέφη Δαράκη
«Είναι κάτω στη σκάλα»
…
Είναι κάτω στη σκάλα
το σαγηνευτικό γέλιο της ζωής
Με κοιτάζει σαν παιδί που
του έχουν πει το μυστικό
Μισή στον τρόμο
μισή στην περιέργεια ξαναζώ
αυτή την ανήσυχη χαρά
Καθώς με χτυπάει κατά πρόσωπο το
μ η π ε ρ α ι τ έ ρ ω
Ποίηση, Νεφέλη, 2018, 80 σελ.
Συναντήσεις στο άβατο – Ζέφη Δαράκη
Δύο χρόνια μετά το “Χαμένο Ποίημα” (Νεφέλη, 2018), η Ζέφη Δαράκη εισκομίζει στην τρέχουσα ποιητική παραγωγή τη νέα συλλογή της Συναντήσεις στο άβατο. Ποίηση σχεδόν ψιθυριστή, με έγνοια για το λόγο («το ακατοίκητο της γραφής», «το βογκητό των λέξεων που δεν ειπώθηκαν ποτέ») και όλη τη θεματική της και πάλι «επί σκηνής»: ο έρωτας, η μνήμη, ο φόβος, η λύπη, το αδιέξοδο, το ανείπωτο, ο κόσμος των ονείρων και των μυστικών διευρυμένη όμως και διαθλασμένη από όλες τις πανάρχαιες αλλά και σύγχρονες πληγές του κόσμου. Ποίηση διαπεραστική, αυτόφωτη και ιδιαζόντως επαναστατική.
Ποίηση, Ύψιλον, 2020, 96 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κέδρος, Νεφέλη, Ύψιλον, Εστία
