Ζήσης Κόκκινος

Ποιητικές εξιστορήσεις – Ζήσης Κόκκινος

Ποίηση: Ο έντεχνος λόγος, λυρικός ή όποιας άλλης ποιητικής μορφής. Ο ποιητής με έντονη τη βιωματική ευαισθησία, ντύνει τον λόγο με κομψότητα, ομορφιά και απλή γλαφυρότητα. Παρουσιάζει, το κάλλος της φύσης, του έρωτα… την ουσία της ζωής. Αγκαλιάζει στο σύνολό του, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε, αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα. Πιάνει το νήμα του ιστορικού γίγνεσθαι, ξεκινώντας από το παρελθόν, με στραμμένες τις ποιητικές του κεραίες στο μέλλον…

«Ελλάδα»
Αναγαλλιάζει η ψυχή μου
καθώς σφαλίζω τα μάτια
μπροστά στην άγια μορφή σου,
πατρίδα μου Ελλάδα.

Το χώμα, ο αέρας, το νερό,
είναι δικά σου στοιχεία
που στην ασημένια σου
σκάφη με ζύμωσες.
Τούτα τα υλικά, φωτεινό,
γαλάζιο πνεύμα άσβεστο,
μ’ ακλουθούν πιστά
σε κάθε μου βήμα.

Αναγαλλιάζει το πνεύμα μου
κι απλώνεται στο απέραντο
γαλήνιο χαμόγελό σου
που με νανουρίζει
με γλυκά, άγνωρα
τραγούδια στην πλάση.

Ταξιδεύω ανάλαφρα στον κυματιστό
αφρό της τέλειας μεγαλοσύνης σου,
άδοντας, πρωτάκουστα άσματα,
για σένα πατρίδα μου…

Ποίηση, Οσελότος, 2012, 192 σελ.

Διασποράς παραμυθένια ιστορήματα – Ζήσης Κόκκινος

Με σεβασμό σ’ ευαισθησίες, ήθη κι έθιμα η αφήγηση αναδεικνύει πτυχές από τις δραστηριότητες των Ελλήνων της διασποράς. Η ζωή στις κοινότητες, στα σχολεία, στις εκκλησίες, στους πολιτιστικούς συλλόγους, στα εστιατόρια και στα καφενεία των μεταναστών της Αμερικής, της Αυστραλίας, της Ευρώπης, της Αφρικής.
… Για τα όνειρά μας, γίνεται κουβέντα. Μιλάμε για κείνα τα ατελείωτα, τα τρελά μας όνειρα που τα είχαμε κλείσει… σε κάτι βαλίτσες, με τους χρωματισμούς και τα χαρακτηριστικά εκείνης της περιόδου. Εκείνου του είδους τις βαλίτσες, τώρα πια, τις συναντάμε μόνο σ’ ορισμένα φιλμ.
Σε κείνα τα φιλμ που αναφέρονται στη μετανάστευση με προορισμό αρχικά, κυρίως, την Αμέρικα… Τότε που άρχισαν ομαδόν να παίρνουν τη στράτα της ξενιτιάς τα νιάτα της Ελλάδας, με κείνες τις παραφουσκωμένες βαλίτσες με πολλά ελπιδοφόρα, ”φτερωτά” όνειρα: για Αμερική, Αυστραλία, Αφρική, Ευρώπη… Παντού, ανά τον κόσμο…

Ελληνισμός, Οσελότος, 2013, 216 σελ.

Σόζης ο εξωγήινος, Πράξις πρώτη – Ζήσης Κόκκινος

… Να πώς έχουν τα σχέδιά τους: Αφού πρώτα ο εκλεκτός τους γόνος προσαρμοστεί στο γήινο περιβάλλον, θα κινηθούν, μετά τη λήξη της δοκιμασίας του, και σε πλήρη συνεργασία με τους γήινους μαχητές συναγωνιστές του, να αλλάξουν τους συσχετισμούς στη Γη. Θα πράξουν τα μέγιστα, έτσι ώστε να πετύχουν τον σκοπό τους. Θα πρέπει επιτέλους -αμάν πια, νισάφι- να γλιτώσει από την επικίνδυνη κατρακύλα, και να σωθεί απ’ την καταστροφή ο πλανήτης Γη.
Έτσι μόνον, όταν πια επικρατήσει το δίκιο και η ειρήνη στη Γη, θα προστατευθεί, θα θωρακιστεί καλύτερα και το διάστημα από τις μαύρες, αόρατες τρύπες του παραφθαρμένου, σκοτεινού συμφέροντος…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2014, 228 σελ.

Μπάπκος – Ζήσης Κόκκινος

Ζωής απανθίσματα


Πήραμε ευθύς τ’ ανθόσπαρτο στρατί του ήχου κι αυτός μας οδήγησε μπροστά σε κάτι μαρμαρένιες πίστες που αντιφέγγιζαν λευκό θάμπος. Εξαίσια, θαυματουργά τα μέρη. Θαυμαστός ο κόσμος με τον οποίο ανταμώνουμε και σμίγουμε. Φανταστικές οι τελετουργικές μας φαντασιώσεις. Καθώς η ομίχλη άρχισε να αραιώνει, δε χορταίναμε ν’ αγναντεύουμε τα όσα, ένα γύρω, περιεργαζόμαστε. Πουλιά εξωτικά που κελαηδούν μέσα σε ανθισμένα περιβόλια… Σε λουλουδιασμένους κάμπους, σε καταπράσινα λιβάδια, ζώα χαριτωμένα βόσκουν, κυλιούνται, πετούν, φιλιούνται κι αγκαλιάζονται. Τι υπέροχα να γινόταν στ’ αλήθεια ο κόσμος, έτσι χρωματιστά χαρούμενος, κι ωραίος!
Ελάτε να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να ξεφαντώσουμε.
Ελάτε να αποξεχαστούμε σε τούτη τη μεθυστική απόλαυση.
Ελάτε, να ραντίσουμε με ροδόσταμο τα μαραζωμένα μας όνειρα

Διηγήματα, Οσελότος, 2014, 312 σελ.

Σόζης ο εξωγήινος, Πράξις δευτέρα – Ζήσης Κόκκινος

… Πριν πιάσουν βάρδια τα ταμπούρλα, οι λύρες, οι κεμεντζέδες να παίξουν πεντοζάλη, πότε θα κάνει ξαστεριά, πυρρίχιο… Καλό είναι να πούμε λίγα λόγια, προτού αρχίσει το ξεδίπλωμα της Πράξεως Δευτέρας.
“Λίγα και να ‘ναι προσεγμένα. Διότι αλλιώς…” Τους ακούσατε; ορισμένοι μας την έχουν στημένη την ενέδρα. Εντάξει. Mutatis mutandis, έτσι θα κινηθούμε. Με μετρημένα τα λόγια μας στρέφουμε τους προβολείς στο πραγματικό μας παραμύθι. Με δυο τρεις, τέσσερις πινελιές το ταμπλό θα εμφανίσει στο βάθος του ορίζοντα, διαδρομές και κατατόπια που θα κληθούμε ν’ ακολουθήσουμε…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2015, 224 σελ.

Σπαρταριστό τρίπρακτο – Ζήσης Κόκκινος

Κι αν οι μεγάλοι σύμμαχοι, η Υερώπη και κυρίως η Αργεμανία; Ό,τι θέλουν ας κάνουν… Α μπα! Δεν χαμπαριάζουν ο Πράτσης και οι υπόλοιποι. Από τώρα προετοιμάζονται και συναποφασίζουν για το γιορταστικό ξεφάντωμα. Ρίχνουν ιδέες για την ειδική ορχήστρα. Θέλουν δεν θέλουν, έτσι διαλαλούν, θα τους μάθουν να χορεύουν στον σκοπό της δικαιοσύνης. Σαν τ’ άκουσε η “Μαρκέλλα” της ήρθε… ταμπλάς. Με το Σπαρταριστό τρίπρακτο που ακολουθεί, θα καταγραφούν κυρίως τα γεγονότα μετά τη νίκη στις εθνικές εκλογές από τον Ρύσιζα.

Θεατρικό, Οσελότος, 2016, 128 σελ.

Σόζης ο εξωγήινος, Πράξις τρίτη – Ζήσης Κόκκινος

… “Τότε έλα, πες το, σαν τι θέλεις, Σι;”
“Εσύ, μπάρμπα, σαν τι λες τάχα να θέλω; Τόση δουλειά. Τόσος κόπος… Σαν τι, πες μου, να… θέλω; Μόνο που σ’ έβλεπα να παιδεύεσαι, ξέρεις πόσο… ίδρωνα”.
“Μωρέ, Σι, πώς μας τα λες…”
“Περίμενε, θείο… Άσε με, ντε, ν’ αποσώσω… Άσε με, που, μιας μέσα στα… λουλούδια, να σου… πλέξω ευωδιές… Με περισσό μεράκι -χαιρόμουνα που σε παρακολουθούσα- έδινες, ξανάδινες… Ό,τι και να σου ‘λεγα, πού, εσύ, καμία… οικονομία. Απορροφημένος, παρέσερνες και μένα, συνέχιζες να συνδυάζεις δουλειά, τρέλα, φαντασία… Αυτή πια… ευτυχώς που η λογική, όσο ψηλά και να πετούσαμε, μας κάθιζε στον πισινό μας. Για να προσθέσεις ταλέντο, ικανότητα, αγάπη… Κανείς δεν μπορούσε να σε… κουνήσει, ούτε κι εγώ με τα… σπρωξίματά μου”.
“Ε, και… σαν τι θέλεις, Σι Ζο;”
“Α, θείο, αν εσύ δεν θέλεις, εγώ…”
“Τι σου συμβαίνει, πες το, γιατί το… τυραννάς;”
“Θέλω, θείο… Θέλω αύριο το βιβλίο να γίνει όχι μπες τ’, πώς το λένε μωρέ, να δεις;”
“Μπεστ σέλερ;”
“Ναι, θείο, αυτό, αλλά δεν θέλω… αυτό. Αριστούργημα, μπάρμπα. Με αριστούργημα μόνο συμβιβάζομαι”.
“Αμάν, βρε, Σι”…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2016, 236 σελ.

Ποσειδώνας – Ζήσης Κόκκινος

Ζωή. Κλίμα. Έρωτας. Αναζητήσεις. Θαλάσσιες διαδρομές. Φαντασία. Μυστήρια. Παραμυθένια συμβάντα. Για λωλούς. Ναι, βέβαια. Μιλάμε… Για πολύ λωλούς. Γι’ ανθρώπους που αγαπούν, που ερωτεύονται. Που παθιάζονται για τη ζωή και για τη φύση. Για χαρακτήρες ειλικρινείς, ακέραιους, αδέκαστους, που δεν χωρούν, δεν βολεύονται σε στενέματα, έστω και σε συμφεράτα σαλόνια. Που παλεύουν και θέλουν έναν κόσμο καλύτερο, πιο δίκαιο… Που ο ουρανός, οι θάλασσες, ο αέρας, το νερό, το χώμα, να αναπνέουν οξυγόνο, που να χαρίζει υγεία. Που θέλουν τη φύση να στέλνει χαμόγελα, σαν οι δροσοσταλιές στα χείλη από τα τριαντάφυλλα στα παιδιά της κι όχι θυμωμένα ξεσπάσματα, αποτομιές κι όξινες γκριμάτσες.
Ένα οδοιπορικό με στόχο τη συνειδητοποίηση. Την αφύπνιση. Την κατάκτηση των θαυμαστών της ζωής. Κάθε ζωής. Της ουσίας και του βαθύτερου νοήματός της. Με προορισμό, αφετηρία και εφαλτήριο τις έντεκα εντολές που παραδίνονται από τον θεό Ποσειδώνα, με σκοπό να επικρατήσει αρμονία, αγάπη, δικαιοσύνη και ειρήνη επί της Γης.

Πεζά, Οσελότος, 2017, 254 σελ.

Φιδέλ – Ζήσης Κόκκινος

Ή μήπως δεν ήταν


Φαντάζει δύσκολο. Να γράψει κανείς για τη ζωή και για το έργο του Φιδέλ Κάστρο δεν είναι αμελητέα υπόθεση. Αποφάσισα να πάρω το ρίσκο.
Τι λες; Θα τα καταφέρεις; Κοίτα… Είναι… να μην πεισμώσω!… Άμα πεισμώσει ο άνθρωπος… Αν… βάλω… Μωρέ, θα βάλω τα δυνατά μου. Και…
Σαν πάρεις το βιβλίο μου στα χέρια σου, μη διστάσεις, αν κάτι τέτοιο περάσει από τον νου, να με… στριμώξεις. Μόνο σου λέω: φρόντισε, σε παρακαλώ, να με διαβάσεις με το πρέπον ενδιαφέρον… Δες με καθαρή ματιά. Κρίνε αντικειμενικά. Ό,τι και να πιστεύεις, αποφάνσου: απλά, συνειδητά, αμερόληπτα. Κινήσου με γενναιότητα, ταξιδεύοντας με άνεση ανάμεσα από τις εμορφιές όλων των χρωμάτων της γης και τ’ ουρανού. Σε προετοιμάζω; Αν θες, πες το. Πάντως, προσπάθησε: Ανταποκρίσου στο κάλεσμα.

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2018, 196 σελ.