Γιάννης Ζευγώλης

Λογοχανείο – Γιάννης Ζευγώλης

20 + 1 αυτοτελή ανατρεπτικά διηγήματα


20+1 ανατρεπτικά διηγήματα με γλώσσα καθημερινή και σύγχρονη, αλλά όχι συνηθισμένη, ενίοτε σκληρή αλλά μακριά από in μοντερνισμούς. Το “Λογοχανείο” ισορροπεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Ζωές ανθρώπων και χαρακτήρων που κινούνται γύρω μας. Ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν. Ιστορίες που συγκινούν, διασκεδάζουν, εξοργίζουν. Σεξ, μοναξιά, έρωτας, παράνοια, τρυφερότητα, επιμονή, όνειρα, εφιάλτες, εμμονές, δικά τους, δικά σου.

Όλα στροβιλίζονται από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα όπως σε ένα παχνί λόγου, όπως σε μια κιβωτό ανθρώπων. Όλα χωρούν και όλα περισσεύουν, αρκεί να στρέψεις για μια στιγμή το βλέμμα σου πάνω τους και να τα “δεις”.

20+1 καθημερινές αλλά ιδιαίτερες ζωές σε καλούν στην παρέα τους. Μπες στον κόσμο τους… και δες…

Το βιβλίο περιέχει τα διηγήματα: “Υιοθεσία”, “Σκυλολόι”, “Φυλακή”, “Θαλασσογραφία”, “Το χασμουρητό”, “Η δεκαοχτούρα”, “Κινέζικη πατούσα”, “Bush-ουλώντας”, “Κολωνάκι”, “Το καναρίνι”, “Πιθηκάκι, αγάπη μου”, “Νοσοκομειακά απόβλητα”, “Ψυχικό τραλαλά”, “Κορίτσι με μούσι”, “Ο γίγαντας και το νανάκι”, “9/8”, “Ασύρματη σχέση”, “Ρεβεγιόν σε οίκο ανοχής”, “Το τελευταίο βαγόνι”, “Δολοφονία ενός αυτιού”, “Η επίσκεψη”.

Eικονογράφηση: Νεκτάριος Χασάνδρας

Διηγήματα, Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2005, 285 σελ.

Αστεγοσκόπιο – Γιάννης Ζευγώλης

11.000 άνθρωποι ζουν, σήμερα, άστεγοι στην Αθήνα. 11.000 ψυχές περιπλανώνται σαν σκιές στην πρωτεύουσα αυτής της ευρωπαϊκής χώρας, τον 21ο αιώνα.
Τα στοιχεία προέρχονται από το ευρωπαϊκό παρατηρητήριο για την έλλειψη στέγης. Επίσημες καταγραφές δεν υπάρχουν, ούτε στις νομαρχίες, ούτε στους δήμους, παρότι πολλοί φορείς μοιράζουν χιλιάδες μερίδες συσσιτίου καθημερινά, σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Οι σύγχρονοι κλοσάρ δεν είναι μόνο οι απόκληροι της κοινωνίας, είναι, πια, οι χθεσινοί της εργαζόμενοι. Η απέναντι πλευρά δεν είναι τόσο μακριά. Σ’ αυτούς είναι αφιερωμένο το “Αστεγοσκόπιο”. Στις άστεγες ψυχές που στοιχειώνουν τις νύχτες την πόλη. Στα άστεγα συναισθήματα και όνειρα. Στο “Αστεγοσκόπιο” οι κομπάρσοι της κοινωνίας είναι πρωταγωνιστές. Μερικές ιστορίες από τις χιλιάδες που μπορούν να λεχθούν και να καθρεπτίζουν την αλήθεια. Γιατί οι άστεγοι αξίζουν περισσότερα από ένα φευγαλέο βλέμμα. Τους προσπερνά το βήμα μας, ας μην τους προσπεράσει η σκέψη μας.

Διηγήματα, Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2006, 167 σελ.

Ο κρεμάστρας – Γιάννης Ζευγώλης

“… πού με πας, ρε παλιοεργαζόμενη; Άσε με στην ησυχία μου, σου λέω! Τι να την κάνω εγώ τη δουλειά; Δεν το πιστεύω! Πού με πας; Μη μου πεις ότι θα με αφήσεις εδώ πάνω! Δεν φτάνει που με έκανες ρεζίλι σε τόσους ανθρώπους μέσα στην εταιρεία -δεν είναι και λίγο να σε πιάσουν από την κρεμάστρα που έχεις στην πλάτη σου και να σε κρεμάνε- με κρέμασε και σ’ ένα σημείο που έπρεπε να φάω όλη τη μέρα για να γυρίσω σπίτι μου Δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνω κρεμασμένος πάνω σ’ ένα παλιό ημερολόγιο”.

Πεζογραφία, Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2008, 291 σελ.

Καλημέρα! – Γιάννης Ζευγώλης

Η λέξη που αλλάζει την καθημερινότητα


Καλημέρα!
Εσύ πόσο εύκολα θα τη χάριζες στον άστεγο της γωνίας, σε εκείνον που σε πλήγωσε ή στην πεθερά σου;
Άραγε πόσες καλημέρες δεν είπαμε χαμένοι στην απρόσωπη καθημερινότητά μας;
Πόσους ανθρώπους προσπεράσαμε, πόση μοναξιά, αγένεια κι απαξίωση αναθρέψαμε;
Και τι θα γινόταν αν, κάποια μέρα, συνασπίζονταν όλοι οι υπέρμαχοί της; Αν διεκδικούσαν το δικαίωμα στο να λέμε και να ακούμε την καλημέρα;
Μήπως τότε η ζωή μας θα γινόταν πιο ουσιαστική;
Μήπως, τελικά αυτή είναι η αλλαγή που χρειάζεται η αποξενωμένη κοινωνία που χτίσαμε;
Νάναι άραγε τόσο απλό; 8 φωτεινά γράμματα, βαλμένα στη σωστή σειρά;
Ας δοκιμάσουμε!
Καλημέρα!

Πεζογραφία, Νίκας/Ελληνική Παιδεία Α.Ε., 2020, 232 σελ.

13033 – Γιάννης Ζευγώλης

Οι άνθρωποι έμαθαν να κρύβονται πίσω από σφαλισμένες πόρτες, πολύ πριν την καραντίνα.

Έμαθαν να κρύβουν τις πληγές, τους φόβους, τις ανασφάλειές τους.

Κι ύστερα ήρθε ένας παντοκράτορας ιός και οι άνθρωποι κρύφτηκαν πίσω από τις μάσκες τους.

Πόνος, μοναξιά, απόγνωση, βολεύτηκαν πίσω από άβολες μάσκες και η ζωή συνεχίστηκε.

Και γράφτηκαν ιστορίες για τους ανθρώπους με τις φορεμένες μάσκες.

Γράφτηκαν ιστορίες για πρόσωπα γυναικών σημαδεμένα, που αγάπησαν να κρύβονται.

Ιστορίες για γιους που αρνήθηκαν να απαρνηθούν το χρέος στη μάνα, που φοβήθηκαν τη μοναξιά.

Ιστορίες για την ανθρωπιά που κανένας ιός δεν κατάφερε ποτέ να ξεσπιτώσει.

Με αφορμή το μήνυμα στο 13033 της καραντίνας, ο Γιάννης Ζευγώλης γράφει ιστορίες για αυτούς τους ανθρώπους.

Αναδεικνύει όλα αυτά που κρύβονται πίσω από μια μάσκα μα και αυτά που τίποτα δεν μπορεί να τα περιορίσει.

Με πένα δυναμική κι ευαίσθητη, προβληματίζεται πάνω στα ανθρώπινα και μαρτυρά πίσω από κάθε λέξη την πίστη του στον άνθρωπο.

13033
5 ψηφία
6 δυνατές μετακινήσεις
7 διηγήματα

Και άνθρωποι…
Πλήθος έγκλειστοι άνθρωποι δέσμιοι από τοίχους, μάσκες και SMS.

SMS 1 :
Πώς είναι να ξυπνάς σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει δραματικά;

SMS 2 :
Τι θα μπορούσε να κάνει έναν άνθρωπο να μη θέλει να βγάλει τη μάσκα του ποτέ;

SMS 3:
Κι αν δεν έχει κάποιος σπίτι; Ποιο μήνυμα θα πρέπει να στείλει και γιατί;

SMS 4 :
Πόσο βαραίνει μέσα μας το καθήκον για το γονιό;

SMS 5 :
Γιατί να θέλει κάποιος να πηγαίνει στην κηδεία κάθε Έλληνα;

SMS 6:
Πώς μπορεί μια καραντίνα να μας θυμίζει την αξία της ύπαρξης των ζώων στη ζωή μας;

13033
Αποστολέας: Γνωστός
(Εσύ, εγώ, ο κάθε άνθρωπος της διπλανής πόρτας ή της διπλανής κούτας… )
Παραλήπτης: Άγνωστος, απρόσωπος, απρόσιτος.

…”Ευφυέστατο, δραματικό -η πρώτη ιστορία- και ξεκαρδιστική η τελευταία με τον εισαγγελέα να αθωώνει τους 5 «χάκερς» που ήταν φίλοι κολλητοί. Είναι πολύ δύσκολο ένας συγγραφέας να μετατρέψει μιαν οδυνηρή πραγματικότητα σε καθαρό μυθοπλαστικό έργο και να πετύχει με το τόξο του να πέφτουν τα βέλη στο κέντρο του κέντρου του στόχου. Πιστεύω ότι το «13033» θα ανακουφίσει τους αναγνώστες του γιατί στη λογοτεχνία δεν είναι τόσο το θέμα που μετρά αλλά η γραφή του θέματος. Και σαν γραφή είναι απόλυτα πετυχημένη σαν ένα τραίνο που περνά από έξι σταθμούς χωρίς να σταματήσει σε κανένα. Καλπάζει το τρένο και μαζί μ’ αυτό και οι επιβάτες αναγνώστες του”…
Βασίλης Βασιλικός, 14-12-2020

Πεζογραφία, Νίκας/Ελληνική Παιδεία Α.Ε., 2020, 60 σελ.