Έχει εκδόσει τις συλλογές διηγημάτων “Ένα μαγικό ταξίδι” και “Ένα μοιραίο γράμμα”. Συμμετέχει στη “Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Από Το Βυζάντιο Μέχρι Σήμερα”, εκδ. Χάρη Πάτση, καθώς και στις εκδόσεις της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων. Στον 1ο πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος από το Σύλλογο Φιλόλογων Νομού Λάρισας έλαβε το δεύτερο βραβείο. Πεζά της έχουν δημοσιευτεί στον περιοδικό Τύπο.
Ένα μαγικό ταξίδι (2006), Έλυτρον
Ένα μοιραίο γράμμα (2017), Δρόμων
Ένα μοιραίο γράμμα – Κατερίνα Ξάνθου
Συνήθως, η γυναίκα που γουστάρεις έχει πάντα δίκιο και το ξέρεις καλά. Κι αν φέρνεις αντίρρηση και πετάς τα “όχι” σου δεν είναι παρά για τα παντελόνια που φοράς. Ουαί τώρα αν η ξελογιάστρα με την οποία έχεις να κάνεις είναι δυο μέτρα περιστατικό με κόκκινα σκαλωτά μαλλιά, μάτια στο βαθύ μπλε της Καλής Ελπίδας και στη θέση της καρδιάς ένα κοτρόνι. Τότε αργά ή γρήγορα θα γυρίσεις στη θάλασσα κουβαλημένος απ’ το ποτάμι.
Δεκατρείς ιστορίες, μικρές, μεγάλες, … δεκατρείς παίχτες, καθένας τη ζαριά του, γύρω από μια ρουλέτα με άξονα την ίδια τη ζωή. Οι ανθρώπινες σχέσεις, αγαπημένο θέμα της συγγραφέως, όπου αφήνεται να παρασυρθεί και να ζήσει μαζί τους αυτά που ζουν οι ήρωες.
Διηγήματα, Δρόμων, 2017, 208 σελ.
Ένα μαγικό ταξίδι – Κατερίνα Ξάνθου
“… Αυτή τη γυναίκα τη γουστάρει. Τη λαχταράει όπως ο ισοβίτης τη λευτεριά του. Σαν το ναυάγιο που έχει μήνες να δει άνθρωπο. Διψάει για κείνη κι έχει το στόμα κατάστεγνο. Όμως το νερό είναι φαρμακωμένο από κείνονε τον ίδιο. Με την περιφρόνηση που του τραβάει η ΄Ολγα του ‘χει κάνει τις μέρες άδειες, στεγνές σαν την έρημο και τις νύχτες μούσκεμα στον ιδρώτα. Τη φαντάζεται να γδύνεται και να ξαπλώνει μονάχη στο διπλό της κρεβάτι κι ο νους του ξεφεύγει. Αμολιέται σε σοκάκια σκοτεινά απ’ όπου δυσκολεύεται να ξαναβγεί.
Τη σκέφτεται να μιλάει με άλλους, να χαρίζει το χαμόγελό της σε όλους και να γυρεύει να τηνε ξεριζώσει. Είναι πρόθυμος να καθαρίσει οποιονεδήποτε φοράει παντελόνια και μιλάει μαζί της. Ζει ένα μαρτύριο κι αυτό πρέπει να τελειώνει. Δεν πάει άλλο.
Η ώρα πήγε τρεις, πήγε τέσσερις κι ο ύπνος δεν τον έβρισκε. Άξαφνα απ’ το μυαλό του πέρασε μια σκέψη αλλά την έδιωξε. Εκείνη ξαναγύρισε. Πήγε και στρώθηκε στο νου του σαν την προξενήτρα και το ‘βαλε αμέτη μουχαμέτη να τον κάνει να χωνέψει πως είναι η μοναδική λύση κι άλλη δεν υπάρχει.”
Διηγήματα, Έλυτρον, 2006, 207 σελ.
Πηγές: Biblionet, Δρόμων, Έλυτρον
