Kλεοπάτρα Λυμπέρη

Ελληνες λογοτέχνες
Η Kλεοπάτρα Λυμπέρη γεννήθηκε στη Χαλκίδα.
Σπούδασε Μουσική (Ελληνικό Ωδείο) και Ζωγραφική (Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών) και έχει κάνει ελεύθερες σπουδές στη Φιλοσοφία και στην Ιστορία της Τέχνης. Ποιητικές συλλογές: “Ο μοτοσικλετιστής θάνατος” (Κάβειρος, 1990), “Μικρή φιλαρμονική” (Ίκαρος, 1993), “Η πρωτοχρονιά του” (Άγρα, 1997), “Το ρήμα πεινάω” (Άγρα, 2001), “Η μουσική των σφαιρών” (Άγρα, 2007). Μεταφράσεις: “Τρεις Συνομιλίες – η συνέντευξη του Αλεν Γκίνσμπεργκ στον Τόμας Κλαρκ” (Πρίντα, 2001), “Θάνατοι για τις κυρίες (και άλλες καταστροφές)”- ποιήματα του Νόρμαν Μέηλερ (Καστανιώτης, 2008), “Σύλβια Πλαθ, Ανν Σέξτον, Έζρα Πάουντ, Έμιλυ Ντίκινσον, Ρομάν Κισιόφ, Ντανίκα Βουκιέβικ, Becir Vukovic, Andrilia Radulovic, Ποιητές της Βεγγάλης” (Poeticanet.gr), Aρμάντο Ρομέρο κλπ. Άλλα έργα: “Γειτονιές της Χαλκίδας” – ιστορική λαογραφική μελέτη (Προοδ. Εύβοια, 1989), “Φλάουερ” – αφήγημα (Άγρα, 2003), Επταετές κοράσιον – ημερολόγια για την ποίηση (Άγρα, 2011), “Η ταφή του κόμητος Οργκάθ” (Γαβριηλίδης, 2015). Έχει εργαστεί σαν κριτικός βιβλίου στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία και είναι μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών. Δοκίμιά της υπάρχουν κυρίως στο ηλεκτρονικό περιοδικό poeticanet.gr.
Θα τη συναντήσετε στο blog της: Κλεοπάτρα Λυμπέρη
Ποίηση
Χάρτινη γυναίκα (1985), Ηριδανός
Ο μοτοσικλετιστής θάνατος (1990)
Μικρή φιλαρμονική (1993), Ίκαρος
Η πρωτοχρονιά του (1997), Άγρα
Το ρήμα πεινάω (2001), Άγρα
Η μουσική των σφαιρών (2007), Άγρα
Ποίηση με τέσσερα πόδια (2017), Εκδόσεις των Φίλων
Το μηδέν σε φωλιά (2018), Γαβριηλίδης

Νουβέλες
Η ταφή του κόμητος Οργκάθ (2015), Γαβριηλίδης

Διηγήματα
Ξεθωριασμένο μπλε (1985), Ηριδανός

Αφηγήσεις
Φλάουερ (2003), Άγρα

Δοκίμια-Μελέτες
Γειτονιές της Χαλκίδας (1989)
Επταετές κοράσιον (2011), Άγρα
Νίκος Καρούζος: Συναντήθηκα με το θαύμα σαν φίλος (2020), Ίκαρος

Συλλογικά έργα
Ανθολογία Ελλήνων ποιητών (1987), Εκδόσεις Καρανάση
Δαίδαλος, Μεγάλη ανθολογία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας (2016), Εταιρεία Συγγραφέων
Μικροκύματα: 99+1 μικρο-διηγήματα μελών της Εταιρείας Συγγραφέων (2019), Η Εφημερίδα των Συντακτών

Μεταφράσεις
Nathaniel Hawthorne, Βεατρίκη (1997), Νεφέλη
Συλλογικό έργο, Τρεις συνομιλίες (2001), Printa
Norman Mailer, Θάνατοι για τις κυρίες (και άλλες καταστροφές) (2008), Εκδόσεις Καστανιώτη

Νίκος Καρούζος – Κλεοπάτρα Λυμπέρη

Νίκος ΚαρούζοςΣυναντήθηκα με το θαύμα σαν φίλος


Συνηχώντας με τη φωνή του μεγάλου Δανού Κίργκεγκορ, o ποιητής Νίκος Καρούζος θα γράψει: “Είμαστε στην αγωνία, μέσα στην ιστορία, στην κατάσταση του θανάτου, όπου η πολλαπλότητα αποτελεί τη φυσική μας κατάσταση, όμως, ζητάμε να εξέλθουμε ακριβώς από αυτό, ζητάμε την απελευθέρωση από την ατομική συνείδηση, για να ζήσουμε στην πληρότητα του Όλου, εκεί όπου ο Λόγος κατοικεί”.

Ο Νίκος Καρούζος, αν και δηλωμένος τιμητής της ύλης και φυσικός απόγονος των Προσωκρατικών, συνεχίζει με το έργο του την παράδοση των ορθόδοξων Ασκητών της Ερήμου και κάθε άλλη πνευματική παράδοση που αναγνωρίζει στη ρίζα του Ρήματος το ίχνος του Καθολικού Ανθρώπου.

Τέσσερα κείμενα, που δεν παραμένουν αυστηρά στα λογοτεχνικά χωράφια, αλλά επιχειρούν να ανιχνεύσουν μυστικιστικές θεάσεις ενός σημαντικού ποιητή.

Ποίηση, Ερμηνεία και κριτική, Ίκαρος, 2020, 56 σελ.

Το μηδέν σε φωλιά – Κλεοπάτρα Λυμπέρη




ΤΟ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ
“Σίβυλλα τι θέλεις; Αποθανείν θέλω” (Πετρώνιος)

Μα γιατί τόση φασαρία για τον θάνατο;
Το αποθανείν είναι η σοφία του σώματος που
γλιστράει ως την πιο φυσική του κατάσταση·
δηλαδή, στο μηδέν. Άλλωστε, το σώμα
εξαρχής ετοιμάζεται για τούτο το σχέδιο
δένοντας με σχοινί τη λέξη “σώμα” – ναι,
είναι λέξη πιο βέβαιη από την αθανασία
(της αθανασίας το κύρος, ως γνωστόν,
τίθεται διαρκώς υπό αίρεσιν).

Ενώ το σώμα όλοι το πιστεύουν. Το σώμα
κουβαλάει το αποθανείν σαν το σπίτι του·
εκεί τρώει· κοιμάται· εκεί απλώνει τη χλόη
όπου κυλιούνται οι εραστές
που μόνο για μια στιγμή ανασταίνονται
(η στιγμή αυτή θορυβώδης, σαν το μισοφαγωμένο
αχλάδι στο σχετικό πίνακα του Ντύρερ).

Το αποθανείν θα ονομάσω φυσικό φαινόμενο.
Ενώ το αγαπώ, φυσική αθανασία· κοτζάμ
κωδωνοστάσιο – μια ορθοστασία της ύπαρξης·
ουσία που αναβλύζει πράξεις, λόγους, ασφοδέλους,
φλογερά γεγονότα μέσα στο κερασμένο χάδι
(κύριε Φρόυντ, έχετε αντίρρηση;)

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2018, 80 σελ.

Ποίηση με τέσσερα πόδια – Κλεοπάτρα Λυμπέρη

[Παίγνια και φάρσες]

Ποίηση, Εκδόσεις των Φίλων, 2017, 72 σελ.

Η ταφή του κόμητος Οργκάθ – Κλεοπάτρα Λυμπέρη




24.4.1586
παραξενεύομαι που με κάλεσαν εδώ, να σταθώ κοντά στον κόμη μαζί με τους ευγενείς της πόλης· κατά βάθος πιστεύω ότι η ευγένεια δεν συνοδεύει την υψηλή καταγωγή μου· οι αρετές υπήρξαν πάντα απρόσιτες για μένα· έξω από τούτον τον πίνακα απλώς περιφέρω τα ελαττώματα μου·αλλά μέσα στον πίνακα εγώ και οι άλλοι συνυπάρχουμε όχι ως αυτό που είμαστε αλλά ως αυτό που μπορούμε να γίνουμε·
αντιλαμβάνομαι σε τι θέλει να με οδηγήσει ο Δομήνικος· για κείνον η επιφάνεια δεν υπάρχει·δεν φτιάχνει εικόνες, αλλά νοήματα· έτσι, κι εγώ, ως μέλος της συντροφιάς του Οργκάθ, πριν απ’όλα, θα χρειαστεί να σταθώ σ’έναν τόπο μέσα μου· εκεί όπου τα αισθήματα μου δεν προδίδουν την έμπνευση του καλλιτέχνη.

Νουβέλα, Γαβριηλίδης, 2015, 115 σελ.

Επταετές κοράσιον – Κλεοπάτρα Λυμπέρη




Συχνά αποστρέφομαι την τέχνη, διότι μου θέτει ερωτήματα για τη ζωή στα οποία δε μπορώ ν’απαντήσω.
Το σκανδαλώδες με τη γραφή είναι ότι πάντα αυτονομείται προς τα κει που φοβάσαι.
Για μερικούς το γράψιμο ταυτίζεται με την αποφυγή του πόνου·
για άλλους, με την αποφυγή της συνειδητοποίησης του πόνου.
Κυκλοφόρησε το έβδομο βιβλίο της ποιήτριας Κλεοπάτρας Λυμπέρη. Πρόκειται για σύντομα αποφθεγματικά κείμενα για την ποίηση και την τέχνη, με χαρακτήρα ημερολογιακής καταγραφής.

Δοκίμια, Αφηγήσεις, Άγρα, 2011, 80 σελ.

Η μουσική των σφαιρών – Κλεοπάτρα Λυμπέρη

Ποίηση, Άγρα, 2007, 61 σελ.

Φλάουερ – Κλεοπάτρα Λυμπέρη




Παρ’ όλα αυτά, πλέω μέσα στη νύχτα μιλώντας ακατάπαυστα, πολλαπλασιάζω τις αποχρώσεις καθώς και τις αποκλίσεις, προσαρμόζω εν τέλει τα λόγια μου στον ακροατή, τον οδηγώ να πλειοδοτήσει· γιατί σ’ αυτό το ταξίδι της ανησυχίας φροντίζω να έχω πάντοτε συντρόφους… Τρεις άνθρωποι, να βαδίζουν μέσα στη νύχτα, να βαδίζουν προς τα κεί που βρίσκεται το τελευταίο μπαρ της βραδιάς -προς αυτό τον τόπο -προς αυτό τον χρόνο- που δεν ξέρουμε αν εξακολουθεί να μένει στη θέση του -που δεν ξέρουμε καν αν υπήρξε ποτέ, με ενοείτε- αυτό κι αν είναι περιπέτεια… Όχι, όχι. Δεν μου επιτρέπεται να μιλήσω. Ποιός είμ’ εγώ και πώς να μεταφέρω αυτό το όνειρο, χωρίς να κινδυνέψω να καώ. Ό,τι έχω γράψει δεν είναι αληθινά ποιήματα· και τραυλίσματα. Η ομορφιά ποτέ δεν εμφανίζεται ολόκληρη…

Αφήγημα, Άγρα, 2003, 66 σελ.

Το ρήμα πεινάω – Κλεοπάτρα Λυμπέρη




Το βιβλίο αυτό είναι η τέταρτη ποιητική συλλογή 47 ποιημάτων της Κλεοπάτρας Λυμπέρη.

Ποίηση, Άγρα, 2001, 47 σελ.

Η πρωτοχρονιά του – Κλεοπάτρα Λυμπέρη

Ποίηση, Άγρα, 1997, 29 σελ.

Μικρή φιλαρμονική – Κλεοπάτρα Λυμπέρη

Ποίηση, Ίκαρος, 1993, 31 σελ.

Χάρτινη γυναίκα – Κλεοπάτρα Λυμπέρη

 

Ποίηση, Ηριδανός, 1985, 45 σελ.

Ξεθωριασμένο μπλε – Κλεοπάτρα Λυμπέρη

 

Διηγήματα, Ηριδανός, 1985, 73 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Άγρα, Ίκαρος, Ηριδανός, Εκδόσεις των Φίλων