Σπούδασε λογιστική. Εξάσκησε το επάγγελμα της στην Αθήνα και στη Σκύρο. Γράφει παντού εκτός από το σπίτι της. Συνήθως στα μέσα μαζικής μεταφοράς σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Ασχολείται πλέον μόνο με τη γραφή και την ανάγνωση ποίησης και πεζογραφίας. Γράφει ποίηση, διηγήματα, θεατρικά, αφηγήματα και αρθρογραφεί σε διάφορους ιστότοπους. Διηγήματα και ποίησή της που έχουν κυκλοφορήσει: «Ανθολογία μικρού διηγήματος για την νύχτα» 2017, «Ιστορίες πάθους και μαγειρικής» 2017, «Παράξενες ιστορίες με γάτες» 2018, «Οι στροβιλισμοί της Αστάρτης» 2018, «Ασκήσεις επί χάρτου» 2019, «Ρευστά όρια» 2019, «Ανεμοδαρμένα ποιήματα» 2020.
Η προσωπική της ιστοσελίδα είναι: Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής.
Στροβιλισμοί της Αστάρτης (2018), Λευκό Μελάνι
Γραφές διεκδίκησης (2023), Αττικός
Διηγήματα
Η σκιά της μάνας (2021), Αττικός
Συλλογικά έργα
Ιστορίες πάθους και μαγειρικής (2017), Κύμα
Ανθολογία μικρού διηγήματος για τη νύχτα (2017), Κύμα
Παράξενες ιστορίες με γάτες (2018), Κύμα
Ρευστά όρια (2019), Εντύποις
Γραφές διεκδίκησης – Μαριαλένα Δισακιά
“Η ποιητική συλλογή “Γραφές διεκδίκησης” είναι εξ ολοκλήρου εμπνευσμένη και γραμμένη μέσα σε Μ.Μ.Μ.”
Ποίηση, Αττικός, 2023, 96 σελ.
Η σκιά της μάνας – Μαριαλένα Δισακιά
… Είμαι πάλι έξω από την διαολεμένη πόρτα και περιμένω. Περιμένω να μου πουν πότε θα σε δω. Πότε θα σε πάρω σπίτι μας. Φοβάμαι! Φοβάμαι πολύ, μέσα μου κρυώνω νοιώθοντας πως έσπασε η ψυχή μου. Ορκίζομαι όμως δεν θα τα παρατήσω. Θα συνεχίσω. Όσο μπορώ θα συνεχίσω να προσπαθώ να γυρίσεις στην αγκαλιά της οικογένειας σου, γιατί αυτό είσαι και είμαστε, οικογένεια. Το κοινό αίμα περιορίζει τη συγγένεια, η αγάπη απλώνεται στην οικογένεια. Αν όμως δεν τα καταφέρω θέλω να ξέρεις πως σε αγάπησα πολύ μικρέ μου πειρατή. Σκέφτομαι πως ίσως μετά από χρόνια ψάξεις την μάνα σου. Αυτή, τη βιολογική. Όπως τα περισσότερα παιδιά κάνουν όταν βρεθούν σε παρόμοια θέση. Μέσα σε κάποιο φάκελο. Πάνω σε κάποιο δικόγραφο το όνομά μου θα είναι εκεί. Θα το αγκαλιάσει το βλέμμα σου αλλά δεν θα ξέρεις…
Διηγήματα, Αττικός, 2021, 124 σελ.
Στροβιλισμοί της Αστάρτης – Μαριαλένα Δισακιά
«Φωτογραφία»
Νόμιζες πως θα παγίδευες
τον χρόνο
Έτσι πως απλά
θα πάγωνες την στιγμή
Πίστεψες πως θα χαμογέλαγες
σαν τότε
μα εσύ κρατάς
ένα χρωματιστό χαρτί
στα χέρια σήμερα
για να σου θυμίσει πως
υπήρξε και
το χτες!
«Ρίζες»
Σε βάρκα δεδομένων
χωρίς κουπί
δίχως πανί
και ο χρόνος
φευγάτος
Σκοτεινιά του μυαλού
βαραίνουν
τα άστρα
άφωνο δάκρυ
κυλά
Σε σπασμένες
χορδές
οι ρίζες των ματιών
ξεσκίζουν
τον πόθο.
Ποίηση, Λευκό Μελάνι, 2018, 60 σελ.
Πηγές: Biblionet, Λευκό Μελάνι, Αττικός